در نقد یک بیانیه زشت و خجالت‌آور ؛ سکوت را یاد بگیر!
آریا رهنورد
پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه پرسپولیس دیگر آنقدر باز و بسته شده که می‌تواند به عنوان پرکارترین پنجره دنیا به کتاب رکوردهای گینس معرفی شود! بعد از ماجرای کالدرون، این پنجره به خاطر ماجرای اوساگونا بسته شد و بعد از چند بار باز و بسته شدن دیگر این پنجره، نوبت به شکایت علیرضا بیرانوند رسید. شکایت جدید بیرو، باشگاه را به شدت عصبانی کرده و پرسپولیسی‌ها با یک بیانیه بسیار زشت به این ماجرا واکنش نشان داده‌اند. بیانیه‌ای زشت که نشان می‌دهد وضعیت اخلاق در این باشگاه هم مثل وضعیت مالی این تیم کاملا بحرانی است.
در روزی که شکست در دیدار سوپرجام کام هواداران پرسپولیس را تلخ کرده بود، اتفاق ناامیدکننده‌تری هم در این باشگاه رخ داد و پرسپولیس با لحنی بسیار ناامیدکننده علیه بازیکن سابق تیمش موضع گرفت. همه شکست‌ها در زمین فوتبال قابل جبران به نظر می‌رسند اما وقتی باشگاه وارد یک بحران بزرگ اخلاقی می‌شود، دیگر جبران کردن ماجرا ساده به نظر نمی‌رسد. سنگربان سابق پرسپولیس برای گرفتن مطالبات مربوط به سال چهارم حضور در پرسپولیس، از باشگاه شکایت کرده و با لحنی حیرت‌آور از سوی قرمزها روبه‌رو شده است. مدیران جدید باشگاه که هنوز از شروع دوران حضورشان در این تیم، زمان بسیار کمی گذشته، شمشیر را برای بیرو از رو بسته‌اند و در بیانیه جدیدشان انواع و اقسام توهین‌ها و تهدیدها را نثار این سنگربان کرده و حتی با حالتی کودکانه از انتقام «چرخ روزگار» از او نوشته‌اند. اگر متن این بیانیه را یک کودک ۱۰ ساله نوشته باشد، ماجرا قابل اغماض به نظر می‌رسد اما وقتی خروجی باشگاه عریض و طویلی مثل پرسپولیس چنین متنی باشد، باید فاتحه اخلاق حرفه‌ای را در این تیم بخوانیم. بیرو حتی می‌توانست زودتر از اینها به دنبال حق و حقوقش باشد و حتی اجازه ثبت قرارداد بازیکنان تاجیکی تیم را ندهد اما مدت زیادی برای دریافت طلبش صبر کرد. باشگاه اما به جای تلاش برای راضی کردن این سنگربان و تسویه حساب با او، راه‌های عجیب دیگری را انتخاب کرده تا به هر قیمتی به این چهره ضربه بزند و اعتبار او را در فوتبال ایران مخدوش کند. این تلاش تا این لحظه فقط علیه خود پرسپولیس و مدیران فعلی این باشگاه عمل کرده است.بیانیه باشگاه پرسپولیس علیه بیرو، نوعی از آسیب اخلاقی را در فوتبال ایران عیان می‌کند. این بیانیه فقط یک پیام را به ستاره‌های ایرانی می‌رساند. اینکه اگر در لباس یک تیم بدرخشید، بازیکن درجه یک این تیم باشید، با همه توان برای این تیم بازی کنید و حتی به چند قهرمانی متوالی در جام‌های مختلف برسید، باز هم ممکن است باشگاه روزی چنان پشت‌تان را خالی کند که انگار هیچ‌وقت رابطه‌ای میان شما وجود نداشته است. تمام گناه سنگربانی مثل بیرانوند، این است که طلب واقعی‌اش را از پرسپولیس درخواست کرده و به دنبال گرفتن حق و حقوقش از این باشگاه است. مساله‌ای که همه جای دنیا به شدت بدیهی به نظر می‌رسد. علیرضا برای گرفتن حق و حقوق بدیهی‌اش، باید لحنی التماس‌گونه داشته باشد و وقتی با درهای بسته باشگاه روبه‌رو شد، کار را به شکایت بکشاند. آن‌وقت مدیران پرسپولیس به جای رسیدگی به شرایط ستاره‌ای مثل علیرضا، به سادگی هرچه تمام‌تر علیه او موضع می‌گیرند و تلاش می‌کنند او را مقابل هوادارها قرار بدهند. علیرضا بیرانوند مدیون پرسپولیس نیست. او به اندازه کافی برای این تیم تلاش کرده و در سال‌های حضورش در این باشگاه، از همه چیز برای این تیم مایه گذاشته است. چطور وقتی او توپ حساس ژاوی را برای رساندن قرمزها به فینال آسیا مهار می‌کرد، چنین صحبت‌هایی وجود نداشت؟ چطور وقتی او در قامت گلر شماره یک تیم برانکو برای قرمزها دست به هر کاری می‌زد، این صحبت‌ها وجود نداشت؟ آنهایی مدیون پرسپولیس هستند که از ناکجاآباد به صندلی مدیریت تیم رسیدند و تا می‌توانستند به باشگاه و هوادارانش خیانت کردند. آنهایی مدیون پرسپولیس هستند که با ضعیف‌ترین رزومه ممکن، مدیر باشگاه شدند و هر تصمیمی که می‌خواستند برای تیم گرفتند و با سرنوشت باشگاه بازی کردند. این نوع بیانیه‌ها فقط و فقط تلاشی برای زیر سوال بردن اخلاق حرفه‌ای و دهان کجی به قانون هستند. این نوع بیانیه‌ها فقط ارزش و اهمیت تلاش در فوتبال را زیر سوال می‌برند. بیانیه‌هایی که با دشنه نوشته می‌شوند و بوی خون می‌دهند.
خجالت‌آور است که وقت امضای قرارداد با بازیکن‌ها باد به غبغب می‌اندازیم و هر شرطی را می‌پذیریم اما وقتی قرار است طلب این نفرات را تسویه کنیم، انواع و اقسام عبارت‌های عجیب را در مورد این نفرات به کار می‌بریم. بیرو در این سال‌ها یکی از مهم‌ترین مهره‌های پرسپولیس بوده است. هیچ‌کس نمی‌گوید که او قدیس است. هیچ‌کس نمی‌گوید که او هیچ اشتباهی نداشته و نخواهد داشت. با این حال افرادی که روزهای دوران مدیریت‌شان در این باشگاه هنوز «دورقمی» نشده، حق ندارند با این لحن و این ادبیات درباره یک فوتبالیست صحبت کنند. بازیکنی که حتی یک روز حضورش در این باشگاه، از همه عمر مدیریتی خیلی‌ها موثرتر بوده است!
دیدگاه تان را بنویسید