تیمی که «برنده» نبود

آریا طاری

محمود فکری؛ یک انتخاب غلط

انتخاب محمود فکری برای نیمکت استقلال، از همان ابتدا هم یک اشتباه بزرگ محسوب می‌شد. چراکه این مربی، در حد و اندازه‌های پیوستن به چنین باشگاهی به نظر نمی‌رسید. شاید او به عنوان یک بازیکن، رزومه موفقیت‌آمیزی در استقلال داشت اما در قامت یک سرمربی، او هنوز برای کار در این موقعیت آماده به نظر نمی‌رسید. فکری آنقدر از پیشنهاد استقلالی‌ها هیجان‌زده به نظر می‌رسید که حتی وارد یک دعوای حقوقی تمام‌عیار با نساجی شد و حتی به گفته خودش می‌خواست خانه‌اش را برای ملحق‌شدن به استقلال به فروش برساند. انتخاب این مربی، دومینویی از شکست و ناکامی در این فصل پیش روی باشگاه قرار داد. این اولین اشتباه فصل استقلالی‌ها بود و تاثیراتش هم تا پایان فصل همراه تیم ماند. شاید اگر مدیران وقت استقلال کمی هوشمندانه‌تر عمل می‌کردند و زودتر از فکری ناامید می‌شدند و به سراغ انتخاب فرهاد مجیدی می‌رفتند، استقلال تا روز پایانی لیگ در کورس قهرمانی باقی می‌ماند و از معادله بردن جام خارج نمی‌شد. وقتی فرهاد به عنوان سرمربی جدید باشگاه انتخاب شد، برای رقم زدن یک تغییر کلیدی در باشگاه دیگر کمی دیر به نظر می‌رسید و استقلالی‌ها شانس چندانی برای یک تحول بزرگ نداشتند. مجیدی حالا به درستی متوجه شده که حتی پس از شکست در فینال حذفی، نباید «زمان» را به هیچ قیمتی از دست بدهد. او به درستی تاکید کرده که تیم نباید از زمان غافل شود و برای نتیجه گرفتن در فصل جدید، باید کارش را از همین امروز کلید بزند.

شاید اگر مدیران وقت استقلال کمی هوشمندانه‌تر عمل می‌کردند و زودتر از فکری ناامید می‌شدند و به سراغ انتخاب فرهاد مجیدی می‌رفتند، استقلال تا روز پایانی لیگ در کورس قهرمانی باقی می‌ماند و از معادله بردن جام خارج نمی‌شد

خط حمله، یک خواب طولانی

در نگاه اول، تصور می‌شد حفظ همزمان مهدی قایدی، ارسلان مطهری و شیخ دیاباته، یک اتفاق بسیار مثبت برای آبی‌ها باشد اما شیخ در بسیاری از هفته‌های این فصل، درگیر مصدومیت و غیبت بود. حساب کردن روی دیاباته به مرور زمان به یک اشتباه کلیدی در استقلال تبدیل شد. او به هیچ وجه آمادگی فصل گذشته را نداشت و دور از فرم ایده‌آل به نظر می‌رسید. شاید قبل از شروع فصل، حدس چنین اتفاقی غیرممکن بود اما آبی‌ها در نیم فصل به خوبی می‌دانستند که نمی‌توانند روی شیخ حساب چندانی باز کنند. آنها باید به سراغ یک مهاجم زهردار می‌رفتند و یک خرید خوب در خط حمله انجام می‌دانند اما گزینه مدنظر این باشگاه، آرمان رمضانی بود. بازیکنی که اگرچه در چند مسابقه ساده برای تیمش گل زد اما هرگز یک خرید درخشان و ایده‌آل برای استقلالی‌ها محسوب نمی‌شد. خرید او، به جای جذب یک مهاجم ششدانگ، یک اشتباه کلیدی برای این فصل استقلال به شمار می‌رفت.

میلیچ و نادری، خطای محاسباتی

در شروع فصل، آبی‌ها بخش مهمی از تمرکزشان را روی خرید جنجالی نادری از رقیب سنتی گذاشتند. در اینکه نادری مدافع درجه یکی است تردیدی وجود ندارد اما استقلال می‌توانست به جای صرف این بودجه بسیار سنگین برای خرید نادری، حقوق میلیچ را پرداخت کند و این ستاره را به راحتی از دست ندهد. میلیچ واقعا مهره مهمی برای استقلالی‌ها بود. ستاره‌ای که کاملا یک ضرب و مدرن فوتبال بازی می‌کرد، بازیکنی که هم در دفاع خوب بود، هم با پاس‌های دقیقش خیلی خوب به حمله ملحق می‌شد و هم روی ایستگاهی‌ها برای تیمش گل‌زنی می‌کرد. استقلالی‌ها خیلی راحت از میلیچ غافل شدند و توان‌شان را روی خرید ستاره‌ای گذاشتند که ظاهرا همین روزها به دنبال جدایی از استقلال است.

شورش بی‌موقع

بردن دربی حذفی، لحظه مهمی در این فصل استقلال بود. با این حال ستاره‌های این تیم تصور کردند با بردن آن جدال، کار تمام شده است. شورش بی موقع و تعطیل کردن چند روزه تمرین‌ها پس از آن جدال، خیلی زود تاثیر منفی‌اش را روی فرم باشگاه گذاشت. تیم فرهاد در هر دو نبرد با گل گهر و پرسپولیس، بسیار دور از انتظار ظاهر شد و روبه‌روی هیچ یک از این دو تیم، نمایش خوبی نداشت. شاید اگر تمرین‌ها در آن مقطع تعطیل نمی‌شدند، استقلال در این دو مسابقه به مراتب بهتر کار می‌کرد.

دل باختن به پنالتی‌ها

نقشه فرهاد برای جدال فینال حذفی، نقشه موفقیت‌آمیـزی نبود. او درست به سبک دیدار با پرسپولیس، تیمش را به شدت محتاط به زمین فرستاد اما این بار، پنالتی‌ها به کام او و تیمش نشدند. فرهاد می‌توانست تیمش را با شجاعت بیشتری به زمین بفرستد و نمایش ایده‌‌آل‌تری در جریان این جدال سخت داشته باشد اما تصمیم او برای یک نمایش تدافعی، در نهایت استقلال را بازنده این رقابت کرد.