تیرهایی در تاریکی!

در شبی که ورزشگاه آزادی برای لحظاتی «خاموش» شد، استقلالی‌ها که برای اولین بار بعد از اردوی نسبتا طولانی تیم ملی کنار هم جمع شده بودند، چراغ اول را با برد روشن کردند. این برد موجب شد که استقلال با نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌اش در کورس سهمیه آسیا، پنج امتیاز اختلاف ایجاد کند. آنها هنوز با پرسپولیس و سپاهان هشت امتیاز فاصله دارند اما به طور کامل از جنگیدن بر سر قهرمانی ناامید نشده‌اند. استقلال فرهاد در این روزهای پرحاشیه به جز لیگ، باید بر سر دو جام دیگر هم رقابت سختی را پشت سر بگذارد.

آریا طاری

این آرمان مهارنشدنی

آرمان که در آخرین بازی قبل از تعطیلات موفق به گل زدن برای استقلال شده بود، در اولین بازی بعد از تعطیلات هم این کار را انجام داد. او این بار با یک ضربه مهارنشدنی و فوق‌العاده، توپ را به تور دروازه پدیده رساند تا روزهای درخشانش را در ترکیب آبی‌ها ادامه بدهد. خیلی‌ها تصور می‌کردند این فصل برای او با همان «صفر گل» به پایان برسد اما رمضانی به همه نشان داد که در مورد او اشتباه کرده‌اند. البته که هنوز نمی‌توان این خرید را یک خرید کاملا موفقیت‌آمیز برای فرهاد ارزیابی کرد اما در روزهایی که شیخ دیاباته شانس حضور در ترکیب تیم را از دست داده، آرمان به همان فوتبالیست تنومندی تبدیل شده که در حساس‌ترین لحظات به کمک تیمش می‌آید. به نظر می‌رسد این فوتبالیست اعتماد به نفس از دست رفته را دوباره پس گرفته و حالا آماده است تا گل‌های مهم‌تری هم برای تیمش به ثمر برساند. اگر رمضانی بتواند همین میزان آمادگی را حفظ کند و همچنان روی دور گل‌زنی بماند، بعید نیست او حتی در حضور شیخ هم به یک مهره ثابت برای تیم تبدیل شود.

مهدی، شماره یک

حتی مرخصی چند روزه در دوبی و دوری از تمرین‌های تیم فرهاد، نتوانست روی آمادگی مهدی قایدی تاثیر بگذارد. او به محض ورود به زمین در نیمه دوم برای تیمش پاس گل داد و سپس گل دوم را نیز وارد دروازه حریف کرد. استقلال در نیمه اول بدون مهدی، حرف چندانی برای گفتن نداشت اما با ورود این بازیکن، کاملا متحول شد. موضوعی که نشان می‌دهد «فرمانده کوچک» کلیدی‌ترین مهره‌ این روزهای تیم مجیدی است. میزان درخشش مهدی البته می‌تواند برای استقلالی‌ها کمی نگران‌کننده هم باشد. استقلال کاملا به این پسر بااستعداد وابسته شده و اگر در پنجره نقل و انتقالات این فوتبالیست را از دست بدهد، کار بسیار سختی برای پر کردن جای خالی او خواهد داشت. حداقل در فوتبال ایران، فعلا بازیکنی وجود ندارد که بتواند در این سطح برای استقلالی‌ها به میدان برود و این‌چنین خط دفاعی حریف را به هم بریزد. نمایش‌های مهدی، بارها  و بارها هواداران باشگاه را به وجد آورده‌اند و حالا هم تماشاگرها از راه دور، شاهد پختگی او در فوتبال هستند. آنها حداقل تا پایان این فصل، نهایت لذت را از نمایش‌های این ستاره جوان خواهند برد.

فرهاد، جدی‌تر از همیشه

باید بپذیریم که هرگز فرهاد مجیدی را تا این اندازه جدی و مصمم ندیده بودیم. او یک تنه علیه ریشه فساد در بین مدیران باشگاه ایستاده و تا زمانی که حرفش را به کرسی ننشاند، آرام نمی‌گیرد. فرهاد چند سوال مهم را از مدیران باشگاه پرسیده اما آنها ترجیح داده‌اند بدون پاسخ دادن به این سوال‌ها، جوی را علیه او به راه بیندازند. فرهاد نه فقط با مددی، بلکه با مدیران وزارت ورزش هم درگیر شده و این اتفاق می‌تواند زمینه‌ساز تحولات بزرگی در باشگاه استقلال باشد. شاید همه این مسائل، بخشی از تمرکز او برای پرداختن به مسائل فنی را از بین ببرند اما مجیدی به خوبی متوجه شده که تا زمانی که همه جزئیات به خوبی و به درستی در کنار هم قرار نگیرند، شانس زیادی برای موفقیت تیم وجود نخواهد داشت. جالب اینکه او در نهایت به جای بهانه‌جویی، قرص و محکم پای تیمش می‌ایستد و یک جمله امیدوارکننده را برای هواداران استقلال به زبان می‌آورند: «هر کاری کنند، تیم من برنده می‌شود!»

حتما «میزبان» می‌شویم

با این افتضاح دوباره قطع برق در استادیوم آزادی، باید هم به شدت به میزبانی دور نهایی رقابت‌های انتخابی جام جهانی امیدوار باشیم! آمار قطع شدن برق در ورزشگاه‌های ایرانی در دو سال گذشته، دیگر از شمارش خارج شده است. کشوری که حتی نمی‌تواند برق بزرگ‌ترین استادیومش را هم فراهم کند، بهتر است حساس‌ترین بازی‌هایش را در کشورهای دیگر انجام بدهد. برای یک لحظه تصور کنید در جریان یک مسابقه حساس انتخابی جام جهانی، برق ورزشگاه برود. این آبروریزی آنقدر بزرگ است که دیگر حتی ته مانده اعتبار فوتبال ایران در آسیا را هم از بین می‌برد. حقیقت آن است که ورزشگاه‌های ایرانی، مربوط به عهد عتیق هستند. قبل از بازسازی کامل این ورزشگاه‌ها، قبل از واکسیناسیون گسترده در کشور و حل شدن بحران کرونا و قبل از ایجاد یک تغییر اساسی در مدیریت فوتبال، ما هیچ شانسی برای میزبانی رقابت‌های مهم نداریم و باید به تماشای تیم ملی در زمین‌های سایر کشورها عادت کنیم.