سقوط، صعود و سکوت!

آریا طاری

مسابقه حساس امروز، هفدهمین برخورد ایران و بحرین در تاریخ فوتبال دو کشور است. در 16 مسابقه قبلی دو تیم، ایران هفت پیروزی به دست آورده و بحرین به پنج برد رسیده است. به دست آوردن سه پیروزی در پنج بازی اخیر با بحرین، فرم خوبی در این دوئل برای تیم ملی می‌سازد اما نباید فراموش کرد که تیم ملی در آخرین مسابقه‌اش روبه‌روی این حریف شکست خورده و حالا نه فقط برای جبران این شکست، بلکه برای نزدیک شدن به جام جهانی باید به هر قیمتی برنده این نبرد سرنوشت‌ساز باشد.

آخرین میزبانی بزرگ

اولین برخورد ایران و بحرین در تمام تاریخ، در جریان آخرین میزبانی مهم ایران در یک رقابت بین‌المللی رقم خورد. سال 1974 ایران میزبان بازی‌های آسیایی بود و در رشته فوتبال هم به مدال طلا دست پیدا کرد. ایران و بحرین که قبل از آن خودش جزئی از خاک ایران بود، در آن رقابت‌ها اولین مسابقه فوتبال‌شان را برگزار کردند. جدالی که پیروزی در آن برای ستاره‌های ایرانی ساده به نظر می‌رسید. تیم ملی در اولین رویارویی با بحرین، 6 بار دروازه این تیم را باز کرد و ضربه محکمی به این حریف زد.

انتقام با یک محمود و دو علی

اولین پیروزی بحرین روبه‌روی ایران، در مرحله مقدماتی جام ملت‌های آسیا 2000 به دست آمد. نتیجه‌ای که هیچ‌کس انتظارش را نداشت و باورش نمی‌کرد. ایران آن روز در زمین بحرین شکست خورد اما در بازی برگشت در استادیوم آزادی، با قدرت از حریفش انتقام گرفت تا به عنوان صدرنشین مقتدر گروه، راهی جام ملت‌ها شود. تیم ملی در آن مسابقه انتقامی یک بار با ضربه محمود فکری و دو بار با ضربه‌های علی دایی و علی کریمی، بحرین را با نتیجه سه بر صفر شکست داد و شب درخشانی را پشت سر گذاشت.

شب کذایی منامه

هیچ هوادار فوتبالی در ایران نیست که خاطره این مسابقه را فراموش کرده باشد. شبی که قرار بود ایران به جام جهانی برسد اما یک شکست دردناک در منامه، همه چیز را تغییر داد. در ایران، همه منتظر جشن صعود بودند اما ستاره‌های تیم ملی، در جریان مسابقه اصلا آماده به نظر نمی‌رسیدند. معلوم نبود چه اتفاقی برای آن تیم پرستاره رقم خورده که ایران، اصلا آمادگی لازم را در آن نبرد نشان نداد و در نهایت با نتیجه سه بر یک شکست خورد. تلخ‌تر از مواجهه با این شکست، تماشای رقیبی بود که رقص با پرچم عربستان در زمین را پس از سوت پایان داور کلید زد. به نظر می‌رسد کینه همیشگی تیم‌های ملی دو کشور از هم، درست از همین نقطه کلید خورد. بحرینی‌ها با شکست دادن تیم ملی، حتی شانسی برای رسیدن به جام جهانی نداشتند اما خراب شدن آرزوهای ایران و صعود مستقیم عربستان به مرحله بعدی را جشن گرفتند. در حقیقت آنها در آن نبرد بیشتر از خودشان، برای عربستان بازی کردند و دست به هر کاری زدند تا شانس صعود را از تیم ملی بگیرند. تیم بلاژ بعد از آن خاطره تلخ، راهی مرحله پلی‌آف شد و امارات را شکست داد اما نتوانست همین تجربه را روبه‌روی ایرلند تکرار کند. در ذهن بسیاری از ستاره‌های آن نسل تیم ملی، این تلخ‌ترین خاطره ممکن است. شبی که انگار رقیب با بولدوزر از روی رویای بزرگ تیم ملی رد شد.

زنده باد برنز

همیشه هم این‌طور نبوده که برخورد با تیم ملی بحرین، به یک خاطره تلخ برای تیم ملی تبدیل شود. سال 2004 بحرین یکی از تیم‌های شگفتی‌ساز جام ملت‌ها به شمار می‌رفت. تیمی که به شکلی خیره‌کننده، به مرحله نیمه‌ نهایی رسید و حتی در مسابقه نیمه نهایی با ژاپن نیز، عملکردی فراتر از حد انتظار داشت. با کمی خوش‌شانسی، ایران و بحرین می‌توانستند در فینال تورنمنت با هم روبه‌رو شوند اما رقابت دو تیم به دیدار رده‌بندی کشیده شد. با این حال هر دو تیم انگیزه زیادی داشتند تا برنز جام را از آن خودشان کنند. در همان دقایق ابتدایی، جواد نکونام اولین گل مسابقه را زد و تلال یوسف در نیمه دوم، کار را به تساوی کشاند. در نیمه دوم، علی کریمی برای ایران گل زد و این بار صالح فرحان دوباره گل مساوی را به ثمر رساند. در 10 دقیقه پایانی اما دبل علی دایی، شرایط را به سود تیم ملی ایران رقم زد تا تیم برانکو روی سکوی سوم جام بایستد. علی دایی هم با این دو گل توانست آقای گل آن دوره از جام ملت‌های آسیا شود.

پرواز با محمد

شاید برنز جام ملت‌ها جذاب باشد اما فوتبال ایران از بحرین، خاطره جذاب‌تری هم دارد. اگر سال 2002 با شکست روبه‌روی این حریف نتوانستیم به جام جهانی برسیم، سال 2006 در جدال با همین تیم جشن صعود گرفتیم. ماموریتی که خود بلاژ قادر به انجامش نبود، توسط دستیار سابق او انجام شد. ایران در مرحله گروهی دور مقدماتی، عملکرد درخشانی داشت و برای صعود در دیدار برگشت با بحرین، آماده به نظر می‌رسید. گل صعود هم بالاخره از راه رسید. فریدون زندی توپ را روی دروازه ارسال کرد و محمد نصرتی با یک ضربه سر، تاریخی‌ترین گل دوران فوتبالش را به ثمر رساند تا ایران بخشی از جام جهانی 2006 باشد. اینکه صعود روبه‌روی حریفی مثل «بحرین» قطعی شده بود، لذت مضاعفی برای تیم ملی داشت. پس از آن شب فراموش‌نشدنی در استادیوم آزادی، بسیاری از مردم ایران در همه شهرها به خیابان‌ها رفتند و این صعود دلچسب را جشن گرفتند. فوتبال آن روز، یک جشن بزرگ را به همه ایرانی‌ها هدیه کرده بود.

شش‌تایی‌ها

سال‌ها بعد از بازی‌های آسیایی 1974، تیم ملی یک پیروزی 6 گله دیگر را روبه‌ری بحرین جشن گرفت. بردی که این بار در شروع دور مقدماتی جام جهانی 2014 به دست آمد. اخراج زودهنگام ستاره بحرین در آن مسابقه، حریف را با دردسر بزرگی روبه‌رو کرد. ستاره‌های تیم کی‌روش هم به شدت سرحال بودند و نمایشی در اوج طراوت را ارائه کردند. جالب این که آن برتری 6 گله، 6 گل‌زن مختلف هم داشت. جلال حسینی، مجتبی جباری و هادی عقیلی در نیمه اول دروازه بحرین را باز کردند و آندو تیموریان، کریم انصاری‌فرد و غلامرضا رضایی در نیمه دوم موفق به گل‌زنی شدند تا یک پیروزی دلچسب روبه‌روی بحرین برای تیم ملی

به دست بیاید.

پاسور، گل‌زن شد

اگرچه مسابقه رفت در دور انتخابی جام جهانی 2014 را روبه‌روی بحرین با این برد پرگل جشن گرفته بودیم اما در مسابقه برگشت، بحرینی‌ها مثل همیشه دردسرهای زیادی برای تیم ملی درست کردند. آنها جنگ روانی را به بالاترین سطح رساندند و مثل همیشه، روحیه ستاره‌های تیم ملی را به هم ریختند. بحرین اواخر نیمه اول با گل علوی، جلو افتاد و فاصله‌ای تا شکست دادن ایران نداشت اما درست در آخرین ثانیه‌ها بود که مجتبی جباری، گل تساوی را به ثمر رساند. مجتبی اساسا بیشتر یک پاسور بود تا یک گل‌زن اما این ضربه، نشان داد که او در حساس‌ترین لحظات، می‌تواند سرنوشت را به سود تیم ملی تغییر بدهد.

در جست‌وجوی صدر

بعد از جام ملت‌های 2004، 11 سال طول کشید تا دو تیم دوباره در جام ملت‌ها با هم برخورد کنند. این بار اولین بازی مرحله گروهی بین ایران و بحرین برگزار می‌شد. مسابقه‌ای که به یک برد دلچسب برای تیم ملی ختم شد. احسان حاج‌صفی و رضا قوچان‌نژاد گل‌های تیم ملی در آن نبرد را وارد دروازه بحرین کردند تا ایران یک برد بی‌دردسر را مقابل این رقیب همیشه سرسخت به دست بیاورد. تیم کی‌روش که مسابقات جام ملت‌ها را به خوب شروع کرده بود، در نهایت در دور گروهی صدرنشین شد.

آن پنالتی نفرینی  

از سال 2001 در دیدارهای رسمی و از سال 2009 حتی در دیدارهای دوستانه به بحرین نباخته بودیم اما پنالتی مجید حسینی در منامه، همه چیز را تحت تاثیر قرار داد. این بار تیم ملی با ویلموتس به حریفی باخت که هوادارانش حتی در زمان پخش سرود ملی ایران، سکوت و احترام را رعایت نکردند. حالا جدال امروز در سکوت کامل برگزار می‌شود و امیدواریم سرنوشت آن، به جای سقوط به صعود تیم ملی بیانجامد. ما همیشه به موقع از بحرین انتقام گرفته‌ایم و حالا زمان از راه رسیدن یک انتقام دیگر است.