بازی دومی وجود ندارد!

آریا رهنورد

به چند دلیل ساده، به سرنوشت تیم ملی در این مرحله از مقدماتی جام جهانی امیدواریم. اول از همه اینکه تیم بسیار خوبی را در اختیار داریم. تیمی که سرشار از تجربه بین‌المللی است. در این تیم، بهترین بازیکن لیگ روسیه و موثرترین بازیکن لیگ پرتغال دیده می‌شوند. در این تیم، یک ستاره لیگ برتری و یک ستاره تازه صعود کرده به لیگ برتر حضور دارند. در این تیم، نفراتی توپ می‌زنند که هر کدام بهترین نمایش را در تیم‌های باشگاهی‌شان پشت سر گذاشته‌اند. حتی نفراتی که از لیگ برتر خودمان هم به تیم دعوت شده‌اند، در اوج آمادگی هستند. این‌طور هم نیست که تیم ملی فقط به اندازه یک ترکیب 11 نفره بازیکن آماده داشته باشد. حتی روی نیمکت این تیم هم مهره‌های بسیار جذابی قرار خواهند گرفت. دلیل دوم برای امیدواری، خود دراگان اسکوچیچ است. او برخلاف ویلموتس، کارش را کاملا جدی گرفته و حتی در اوج بحران کرونا هم مسئولیت‌هایش را از یاد نبرده است. هنوز فراموش نکرده‌ایم که این مربی، در چه شرایطی به تهران سفر کرد تا کارهایش را طبق برنامه انجام بدهد. دلیل سوم برای امیدواری را هم می‌توان در جو مثبت تیم خلاصه کرد. تک تک نفرات کاملا مصمم به نظر می‌رسند تا چند مسابقه درخشان را پشت سر بگذارند. در تیم ملی، خبری از چنددستگی نیست و اتحاد قابل توجهی در بین همه نفرات تیم دیده می‌شود. دراگان کاملا به تیمش اطمینان دارد و بازیکنان این تیم از شرایط نگران‌کننده میزبانی بحرین، نمی‌ترسند. این روحیه و این انرژی مثبت و البته این تمرکز بالا، شرایطی را به وجود می‌آورد که به این تیم و همه ستاره‌هایش امیدوار باشیم.

اولین حریف تیم ملی، اساسا یک تیم قابل پیش‌‌بینی نیست. آنها در همین مرحله از رقابت‌ها سابقه تساوی با تیم ضعیف کامبوج را داشته‌اند اما در عین حال، توانسته‌اند حریفی مثل بحرین را هم متوقف کنند. همچنین زمان بسیار زیادی از تقابل قبلی ایران با هنگ‌کنگ گذشته و ممکن است آن تیم تغییرات قابل توجهی را پشت سر گذاشته باشد

اما به چند دلیل خاص، می‌توانیم کمی نگران این تیم هم باشیم. اولین به این دلیل که این تیم، فرصت‌های زیادی را برای برگزاری دیدارهای تدارکاتی از دست داده است. در حقیقت تیم اسکوچیچ به اندازه کافی محک نخورده و آزمون‌های زیادی را پشت سر نگذاشته است. این مربی در چند دیدار دوستانه گذشته، بارها با سیستم‌ها و ترکیب‌های متفاوتی به میدان رفته و این اولین بار است که ترکیب اردو با حضور همه بازیکن‌ها کامل شده است. این موضوع با توجه به ایده‌های سرمربی کروات، کمی هراس‌آور خواهد بود. چراکه تیم ملی برای کنار زدن همه رقبا، به هماهنگی زیادی نیاز خواهد داشت. موضوع نگران‌کننده بعدی، بحث میزبانی خواهد بود.

ایران سه بار باید در ساعت پنچ بعدازظهر در هوای گرم و شرجی بحرین به مصاف رقبا برود. تنها مسابقه تیم ملی که شب برگزار می‌شود، همان مسابقه با تیم میزبان است. در حافظه فوتبال ایران، اصلا خاطره خوبی از میزبانی بحرینی‌ها وجود ندارد و این اتفاق، دردسرهای خاص خودش را برای تیم ملی خواهد ساخت. علاوه بر این، باید منتظر کارشکنی‌های بزرگ بحرینی‌ها هم در جریان مسابقات باشیم. آنها در دیدار رفت در زمان پخش سرود تیم ملی، به این سرود بی‌احترامی کردند. همه این دلایل، در جای خود قابل بحث هستند اما نباید فراموش کرد که ستاره‌های تیم ملی همیشه در سخت‌ترین روزها، خودی نشان می‌دهند و اما و اگرها را کنار می‌زنند.

اولین حریف تیم ملی، اساسا یک تیم قابل پیش‌‌بینی نیست. آنها در همین مرحله از رقابت‌ها سابقه تساوی با تیم ضعیف کامبوج را داشته‌اند اما در عین حال، توانسته‌اند حریفی مثل بحرین را هم متوقف کنند. علاوه بر این، نباید از یاد برد که اساسا زمان بسیار زیادی از تقابل قبلی ایران با هنگ‌کنگ گذشته و ممکن است آن تیم تغییرات قابل توجهی را پشت سر گذاشته باشد. با این وجود برای تیم ملی، این یک تقابل کاملا سخت و به شدت جدی خواهد بود. بدون تردید تیم حریف با نفرات زیادی دفاع می‌کند و این موضوع، کار ایران را کمی دشوار خواهد کرد. با این وجود پسران تیم ملی در منامه، نباید به هیچ چیز به جز صعود به مرحله بعدی فکر کنند و برای رقم زدن این صعود هم، هیچ چیز مهم‌تر و موثرتر از یک شروع مستحکم نیست. اگر بیش از حد تمرکزمان را معطوف به دو مسابقه با عراق و بحرین کنیم، ممکن است در دو دیدار دیگر دچار لغزش شویم. پس در گام اول، هیچ چیزی به جز نبرد با هنگ‌کنگی‌ها نباید در ذهن ستاره‌های ملی‌پوش تیم ملی باشد. درست همان‌طور که آنها قبل از شروع جام جهانی هم به جای پرتغال و اسپانیا، فقط و فقط به مراکش فکر می‌کردند.