فصل گذشته، اصلا فصل خوبی برای انگولو کانته نبود. او در بعضی هفته‌ها با تصمیم فرانک لمپارد به نیمکت تیم منتقل شد و حتی زمزمه‌های فروش‌اش نیز به گوش می‌رسید. چلسی اما آنقدر نادان نبود که چنین فوتبالیست معرکه‌ای رابه فروش برساند.

انگولو در تیم باقی ماند و با تلاش همیشگی، جای خودش را در ترکیب پس گرفت. از وقتی توخل سرمربی چلسی شد، او دوباره به همان کیفیت همیشگی‌اش برگشت و باز هم در نقش یک ستاره بدون جانشین برای شیرهای لندن فرو رفت.

انگولو بیشتر از هر بازیکن دیگری در قهرمانی چلسی در لیگ قهرمانان اروپا تاثیر داشته است. برای باور کردن این فرضیه، کافی است بدانیم که او در دیدار برگشت با اتلتیکومادرید، دو مسابقه رفت و برگشت با رئال مادرید و همچنین مسابقه فینال با منچسترسیتی، بهترین بازیکن زمین شده است. در واقع او توانسته در چهار دیدار کاملا سرنوشت‌ساز چلسی، آماده‌تر و دونده‌تر از هر فوتبالیست دیگری نشان بدهد. با داشتن این ستاره، چلسی هرگز یک تیم «11 نفره» نیست. کانته به جای دو یا حتی سه بازیکن در زمین می‌دود و در همه صحنه‌ها، برای تیمش برتری عددی درست می‌کند.

توخل در پی‌اس‌جی نیز به دنبال جذب این ستاره بود و حالا در چلسی، همه به اهمیت هافبک فرانسوی پی برده‌اند. چهره انگولو، شبیه سوپراستارها نیست. او به عنوان یک هافبک تدافعی، جثه خاصی هم ندارد اما در زمین فوتبال، انگولو یک جواهر ناب است. در همین مسابقه فینال با تیم پپ گواردیولا، او بارها درست در آستانه ورود مهره‌های حریف به محوطه جریمه با یک حرکت به موقع، سد راه آنها شد.

شاید اگر فقط جای این بازیکن با یکی از مهره‌های حریف عوض می‌شد، سیتی به راحتی در این نبرد به پیروزی دست پیدا می‌کرد. مربی خوشبخت، کسی است که سربازی مثل کانته را در تیمش داشته باشد. ستاره آرام و بی‌هیاهویی که هنوز هیچ‌کس فریاد زدنش را ندیده است. بازیکنی که همیشه لبخند می‌زند و در عین حال، کورترین گره‌ها را برای تیمش باز می‌کند.

انگولو برای محبوب شدن نه به خالکوبی نیاز دارد و نه محتاج مصاحبه‌های جنجالی است، او کارش را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد تا در عین سادگی، به یک فوتبالیست فوق‌العاده محبوب در تمام دنیا تبدیل شود.

اهمیت کانته در مسیر قهرمانی چلسی، او را به یکی از کاندیداهای احتمالی توپ طلا تبدیل خواهد کرد. از این جا به بعد، همه چیز به نتایج تیم ملی فرانسه در یورو بستگی دارد.

اگر خروس‌ها بتوانند در جام ملت‌ها به قهرمانی برسند و کانته هم در طول تورنمنت بدرخشد، او شانس مسلم بردن توپ طلا خواهد بود. همین حالا هم بسیاری از هواداران فوتبال کمپین‌هایی در حمایت از او برای بردن این جایزه به وجود آورده‌اند. آخرین فوتبالیست فرانسوی که این جایزه را به دست آورد، زین‌الدین زیدان بود که در سال 1998 برنده توپ طلا شد.

سبک بازی انگولو اصلا شباهتی به زیدان ندارد اما تلاش بی‌وقفه و خستگی‌ناپذیر بودن او در زمین، کاری کرده که این بازیکن حالا مدعی جدی بردن این عنوان بزرگ باشد.