پرچم آقای رئیس‌جمهور!

آریا طاری

حالا که بحث محمدجواد آذری جهرمی و هواداری‌اش از پرسپولیس تا این حد جنجال‌برانگیز شده، بد نیست همه چهره‌های سیاسی شاخصی را مرور کنیم که در جهان، هواداری‌شان از یک تیم فوتبال را رسانه‌ای کرده‌اند. این کاملا طبیعی است که یک سیاستمدار هم مثل همه افراد عادی دیگر، علاقه زیادی به فوتبال و یک تیم خاص داشته باشد اما اساسا در فوتبال ایران به چند دلیل مشخص، این صحبت‌ها با استقبال روبه‌رو نمی‌شوند. دخالت همیشگی سیاست در فوتبال ایران از یک سو و مالکیت مشترک دو باشگاه بزرگ از سوی دیگر، شرایطی را به وجود می‌آورد که در فوتبال ایران، همیشه نوعی بدبینی نسبت به علایق فوتبالی سیاستمدارها وجود داشته باشد.

ولادیمیر پوتین

مرد اول سیاست روسیه که یکی از چهره‌های قدرتمند جهان نیز هست، در سن‌پترزبورگ متولد شده و از کودکی طرفدار باشگاه زنیت بوده است. باشگاهی که قدرت اول فوتبال روسیه به شمار می‌رود و سردار آزمون را در ترکیب اصلی‌اش دارد. پوتین برخی از دیدارهای باشگاه زنیت را از نزدیک تماشا می‌کند. در روزهای حضور هالک در ترکیب زنیت، او فوتبالیست مورد علاقه رییس‌جمهور روسیه محسوب می‌شد.

فیلیپه کالدرون

توئیت زدن در حمایت از یک تیم و یا جشن گرفتن یک پیروزی فوتبالی، آنقدر هم تجربه عجیبی نیست. رییس جمهور سابق مکزیک و عضو فعلی مجلس این کشور، علاقه زیادی به باشگاه مونارکاس داشت و پس از قهرمانی این تیم در سال 2013 یکی از اولین افرادی بود که این موفقیت را با توئیتی جشن گرفت. فیلیپه کالدرون، هنوز هم یکی از طرفداران جدی این باشگاه محسوب می‌شود و حتی برخی بازی‌های تیم محبوبش را در ورزشگاه تماشا می‌کند.

آنگلا مرکل

بارها و بارها حضور در استادیوم محل برگزاری دیدارهای تیم ملی آلمان و حتی رفتن به رختکن این تیم، نشان از علاقه قابل توجه آنگلا مرکل به فوتبال دارد. صدر اعظم آلمان که یک فوتبالی دو آتشه است، در رده باشگاهی به انرژی کوتبوس علاقه دارد و حتی نامش در فهرست طرفداران افتخاری باشگاه نیز دیده می‌شود. در بین بازیکنان فوتبال نیز، مرکل همیشه شیفته سبک بازی باستین شواین اشتایگر بوده است.

ماریانو راخوی

در اسپانیا با وجود همه تنش‌هایی که بین رئال مادرید و بارسلونا وجود دارد، سیاستمدارها معمولا تیم‌های موردعلاقه‌شان را از رسانه‌ها پنهان نمی‌کنند و علاقه‌ای به انجام این کار نشان نمی‌دهند. ماریانو راخوی در سال 2011 به نخست‌وزیری کشور اسپانیا رسید. او متولد و بزرگ‌شده ایالت گالیسیا بود اما به جای علاقه به تیم‌هایی مثل لاکرونیا، طرفدار سرسخت باشگاه رئال مادرید به شمار می‌رفت. درست زمانی که راخوی به نخست وزیر اسپانیا رسید، روزنامه آ.اس فاش کرد که راخوی برای 25 سال در عضویت رسمی باشگاه رئال مادرید بوده و به عنوان یک هوادار، حتی از تصمیم‌های مهم این تیم سهم داشته است.

رجب طیب اردوغان

علاقه خاص رییس جمهور ترکیه به فوتبال بر هیچ‌کس پوشیده نیست. او در جوانی برای مدتی فوتبالیست بود اما در نهایت تصمیم گرفت به سراغ دنیای سیاست برود. حتی در این فضای جدید هم، اردوغان کاملا از فوتبال دور نشد. او به شکل آشکار و پنهان در قدرت گرفتن باشگاه «باشاک‌شهیر» در استانبول سهیم بوده است. باشگاهی که 12 سال قبل ناگهان قدرت گرفت و با حمایت‌های اردوغان پیشرفت کرد. تیمی که فقط حدود یک دهه از حضورش در سطح اول فوتبال ترکیه می‌گذرد، حالا قدرت‌های قدیمی استانبول را به چالش کشیده و حتی سابقه قهرمانی در لیگ فوتبال این کشور را دارد. این باشگاه اساسا باشگاه پرطرفداری نیست و با توجه به حمایت‌های اردوغان، بسیاری از هواداران باشگاه‌هایی مثل گالا، فنرباغچه و بشیکتاش، به نوعی از این تیم متنفر هستند! در  فوتبال ترکیه، خیلی‌ها باشاک‌شهیر را یک تیم فوتبال مصنوعی بدون ریشه و هویت مردمی می‌دانند اما اردوغان هیچ هراسی از حمایت از این باشگاه خاص ندارد.

لوئیز ایناسیو داسیلوا

در فوتبال برزیل، حتی سیاستمدارها هم با همه وجود درگیر طرفداری از تیم‌های مختلف هستند. لوئیس ایناسیو دا سیلوا در زمان حضور در دفتر ریاست‌جمهوری کشور برزیل، طرفدار دوآتشه باشگاه کورینتیانس بود. او حتی در چند مسابقه خیریه با لباس این تیم ظاهر شد و به پاسکاری با رونالدو پرداخت! او تاکید داشت که حتی با وجود مشغله‌های زیاد، فرصت تماشای دیدارهای تیم محبوبش را از دست نمی‌دهد. در زمان ریاست‌جمهوری داسیلوا، فضای کشور برزیل فوتبالی‌تر از همیشه بود.

دیوید کامرون

نخست‌وزیر سابق انگلستان همیشه دوست داشته بیشتر از یک چهره سیاسی و یک تحصیل‌کرده دانشگاه آکسفورد، به عنوان یک چهره مردمی شناخته شود. علاقه او به فوتبال هم از همین جنس و بیشتر برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران بود. او که اولین بار در «13 سالگی» به تماشای یکی از مسابقه‌های ویلا رفته بود، علاقه‌اش به این باشگاه را بعد از رسیدن به قدرت در ساختار سیاسی آشکار کرد. با این وجود همیشه موضوعی بود که نشان می‌داد علاقه کامرون به فوتبال تا حدودی «ساختگی» بوده است. او 10 سال قبل از نخست‌وزیری و در زمانی که در پارلمان انگلیس حضور داشت، اعلام کرده بود که اصلا یک طرفدار جدی ورزش فوتبال نیست!