رسول خطیبی و داستانی که دیگر تکراری شده است
کوتاه بیا آقای مربی!
آریا طاری
الشارجه، پاختاکور و نیروی هوایی عراق. تراکتور باید برای ایستادن در چنین گروهی، کاملا خوشحال باشد. چراکه هیچ‌کدام از این تیم‌ها نه سابقه قهرمانی در قاره را دارند و نه حتی توانسته‌اند در فینال آسیا به میدان بروند. تیم تبریزی در یک گروه معمولی، شانس صدرنشینی را از دست داده و بعید نیست در نهایت از صعود هم باز بماند. با این وجود رسول خطیبی چنان با آب و تاب از قدرت تیم‌های حاضر در این گروه حرف می‌زند که انگار توقع دارد مردم تبریز در صورت صعود تیم‌شان، به خیابان‌ها بیایند و این اتفاق را جشن بگیرند! این صحبت‌ها به جز کاهش روحیه ستاره‌های تیم و کوچک‌تر کردن تراکتور، هیچ خروجی دیگری برای باشگاه نخواهد داشت.
همه مصاحبه‌های رسول خطیبی در لیگ قهرمانان آسیا، یک وجه اشتراک دارند و آن، اشاره تکراری آقای مربی به «قدرت» تیم‌های همگروهی است. خطیبی طوری در مورد گروهش صحبت می‌کند که انگار با رئال مادرید، پی‌اس‌جی و منچسترسیتی در یک گروه قرار گرفته است. وقتی «واقعیت» به اندازه کافی قانع‌کننده نیست، خطیبی اصرار دارد که فانتزی‌های ذهنی خودش را جایگزین آن کند. حقیقت آن است که تراکتور در یک گروه کاملا معمولی قرار گرفته و صعود نکردن از چنین گروهی، یک فاجعه بزرگ برای این تیم به شمار می‌رود. جهت صحبت‌های رسول خطیبی اما کاملا متفاوت است. او به شکل عجیبی روی قدرت تیم‌های دیگر این گروه مانور می‌دهد تا عملکردش را بهتر از آن‌چه هست در معرض نمایش بگذارد. هواداران امروز دنیای فوتبال اما چنین فرضیه‌هایی را به سادگی باور نمی‌کنند. امروز با چند کلیک ساده، همه می‌توانند به عمق به روز‌ترین اطلاعات در مورد فوتبال برسند. آن‌وقت به راحتی معلوم می‌شود که چه کسانی در حال بزرگ‌نمایی تیم‌های حریف برای رسیدن به اهداف شخصی خودشان هستند.
شاید خود رسول خطیبی وقتی برای پی بردن به قوانین پایه‌ای قرعه‌کشی رقابت‌های لیگ قهرمانان نداشته و خودش از این ماجرا باخبر نباشد اما کاش حداقل یک نفر در باشگاه تراکتور به او توضیح بدهد که قرعه‌ها در مرحله گروهی لیگ قهرمانان بر اساس پدیده‌ای به نام «سیدبندی» تقسیم می‌شوند. اینکه پرسپولیس به نسبت سایر تیم‌های ایرانی گروه مناسب‌تری را در اختیار دارد، «گناه» این تیم نیست. اگر تراکتور هم بتواند در فینال این فصل لیگ قهرمانان آسیا حاضر شود و در لیگ برتر ایران هم به قهرمانی برسد، امتیاز بیشتری به دست می‌آورد و طبیعتا فصل گذشته در «سید یک» قرار می‌گیرد. قاعدتا باید بین تیم قهرمان چهار دوره گذشته لیگ برتر و فینالیست آسیا با سایر تیم‌ها تفاوتی وجود داشته باشد. همین تفاوت، موجب بالارفتن «انگیزه» تیم‌ها می‌شود. چراکه آنها می‌دانند اگر موفق باشند و خوب نتیجه بگیرند، فصل آینده گروه ساده‌تری در انتظارشان خواهد بود. با وجود اصرار رسول خطیبی به «سخت» بودن گروه تراکتورسازی، این تیم حداقل نسبت به استقلال و فولاد خوزستان، گروه به مراتب ساده‌تری دارد. اگر دو گروه «مرگ» در رقابت‌های این فصل لیگ قهرمانان آسیا وجود داشته باشد، یکی از این گروه‌ها بدون هیچ شک و تردیدی گروه فولاد خوزستان است و دیگری هم به استقلال تعلق دارد. فولادی‌ها در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، باید با تیم‌های فوق‌العاده‌ای مثل النصر و السد مسابقه می‌دادند. السد قهرمان بدون شکست لیگ قطر بود و النصر هم با فوجی از ستاره، در اوج قرار داشت. کار استقلال هم بسیار سخت به نظر می‌رسید. چراکه الاهلی به عنوان یکی از تیم‌های پرستاره جام و همچنین الدحیل با چند فوتبالیست استثنایی، رقبای دندانگیری برای آبی‌های پایتخت بودند. تراکتور اما رقابت صدرنشینی در گروه را به شارجه‌ای واگذار کرد که خودش در فاصله سه هفته به پایان لیگ امارات در جدول تیم چهارم به شمار می‌رود. نیروی هوایی عراق هم که اصلا تیم فوق‌العاده‌ای به نظر نمی‌رسد. در حقیقت برخلاف آن‌چه خطیبی به زبان می‌آورد، تراکتور در گروه سختی قرار نگرفته است. او تاکید دارد که باید بیشتر از دو تیم از این گروه صعود کنند اما شاید در پایان رقابت‌ها، تنها یک تیم از این گروه راهی مرحله بعدی شود و همان یک تیم هم در اولین مسابقه حذفی، طعم حذف را بچشد!
این دیگر به یک «اپیدمی» در تراکتور تبدیل شده که هیچ‌کس در این باشگاه، روی مسئولیت‌های خودش متمرکز نیست و همه در آن، دائما در مورد دیگران نظر می‌دهند. بازیکنان مدام درباره داوری حرف می‌زنند، مربیان به قرعه تیم‌های رقیب می‌پردازند و مالکان باشگاه هم که همیشه با جنجال‌های عجیب و اتهام زدن به سایرین، مهمان تیترهای اول هستند. اگر تراکتوری‌ها به جای زیر سوال بردن موفقیت دیگران، همین فرمول را برای خودشان پیاده می‌کردند و از تجربه تیم‌های موفق بهره می‌گرفتند، حالا بردن جام حذفی بزرگ‌ترین دستاورد تاریخ‌شان به شمار نمی‌رفت. خطیبی و تیمش شبیه آنهایی شده‌اند که در یک ماراتن به جای دویدن و تلاش کردن، در همان خط استارت می‌ایستند و موفقیت افرادی را زیر سوال می‌برند که خودشان را به هر قیمتی به خط پایان رسانده‌اند. تراکتور با این روحیه، حتی اگر از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا صعود کند، باز هم آینده روشنی در این تورنمنت نخواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید