یادگار شیخ!

آریا طاری

دوره بازیکن-مربی‌ها تمام شده!

این اولین درسی است که می‌توان از نبرد حساس این هفته تراکتور و استقلال گرفت. اگر همه دنیا را هم بگردید، دیگر یک تیم «حرفه‌ای» پیدا نمی‌کنید که با «بازیکن-مربی» هدایت شود. این پدیده متعلق به دوران علی پروین و دهه 60 و 70 بود و حالا دیگر در فوتبال نوین امروز، هیچ‌کس چنین کاری را انجام نمی‌دهد. مربی وقتی خودش درون زمین باشد، طبیعتا تمرکز لازم را برای انتخاب شیوه‌ درست بازی نخواهد داشت. چراکه اصلا نمی‌تواند زاویه دید درستی به اتفاقات مسابقه داشته باشد. با این فرم، مسعود نه به عنوان مربی برای تراکتور موثر است و نه به عنوان بازیکن به این تیم کمک می‌کند. او باید هرچه سریع‌تر، تصمیمش را در این خصوص بگیرد. اگر می‌خواهد با همین تجربه کم «سرمربی» بماند، باید دیگر قید بازی را بزند و اگر می‌خواهد به دوران بازی ادامه بدهد، باید از سرمربیگری کنار بکشد. شاید چند نتیجه خوب در چند مسابقه ساده در هفته‌های ابتدایی فصل، همه را به مسعود و تیمش امیدوار کرده بود اما عیار واقعی این تیم در اولین بازی بزرگ مشخص شد. دوره بازیکن - مربی‌ها در فوتبال تمام شده و تراکتوری‌ها باید این حقیقت را درک کنند.

بازگشت برمودا

خط حمله استقلال یک روز آتشین را روبه‌روی تراکتورسازی سپری کرد. بالاخره پای دیاباته در لیگ بیستم هم به گل‌زنی باز شد و این بازیکن توانست روز فوق‌العاده‌ای را برابر حریف تبریزی پشت سر بگذارد. با این کیفیتی که شیخ هر بار در یادگار امام از خودش نشان می‌دهد، اگر استقلال هر هفته در همین استادیوم به میدان می‌رفت، هر فصل حداقل 40 گل در لیگ برتر به ثمر می‌رساند! استقلال از شروع فصل روی زوج مهدی و ارسلان حساب کرده و این دو نفر هم به خوبی از پس کار برآمده‌اند اما این ورود دیاباته است که می‌تواند استقلال را به یک تیم مخوف تبدیل کند. مثلث هجومی مرگبار استقلال حالا دوباره احیا شده و این بهترین خبر برای تیم محمود فکری به شمار می‌رود. به کمک این مثلث، آنها حتی در دیدارهای بزرگ هم حرف‌های زیادی برای گفتن خواهند داشت. حالا استقلال در صدر جدول رده‌بندی لیگ برتر دیده می‌شود و بالاخره هم توانسته در این فصل یک تیم مدعی را شکست بدهد. اگر شیخ دیگر مصدوم نشود و هماهنگی سه ضلع از مثلث هجومی استقلال حفظ شود، آبی‌ها اصلی‌ترین مدعی قهرمانی این فصل به شمار خواهند رفت.

خط حمله استقلال یک روز آتشین را روبه‌روی تراکتورسازی سپری کرد. بالاخره پای دیاباته در لیگ بیستم هم به گل‌زنی باز شد و این بازیکن توانست روز فوق‌العاده‌ای را برابر حریف تبریزی پشت سر بگذارد

تراکتور تیم بی‌دفاع

برای تیمی که دائما مربی عوض می‌کند، نداشتن نظم دفاعی آنقدر هم موضوع عجیبی به نظر نمی‌رسد. تراکتوری‌ها اساسا با ثبات بیگانه هستند و همین موضوع موجب می‌شود که هیچ‌وقت نظم زیادی نداشته باشند.

برای رسیدن به ثبات، تیم تبریزی در درجه اول باید به سراغ یک مربی تمام‌وقت برود. یک مربی که تمام تمرکز و انرژی‌اش را صرف هدایت تیم کند. در درجه بعدی، آنها باید به این مربی زمان قابل توجهی بدهند تا ساختار ایده‌آلش را در تراکتور بسازد. قرمزها برای رسیدن به پیشرفت مطلوب باید همه این مراحل را به خوبی پشت سر بگذارند. اگر قرار باشد این تیم همچنان به همین روش بی‌ثبات ادامه بدهد، در بازی‌های بزرگ سرنوشتی به جز تحقیر در انتظارش نخواهد بود. شاید آنها بتوانند در جام‌های حذفی به موفقیت برسند اما برای بردن یک تورنمنت فرسایشی مثل لیگ، باید برنامه‌ریزی به مراتب مداوم‌تری داشته باشند.

به تیم فکری امیدوار باشیم

از شروع این فصل، همیشه شک و تردید زیادی در اطراف محمود فکری وجود داشته و خود این مربی هم با مصاحبه‌هایش، به این تردیدها دامن زده است. با این حال نتایجی که او این فصل به دست آورده، کاملا قابل دفاع به نظر می‌رسند. او تیمش را در صدر جدول رده‌بندی قرار داده و در فاصله‌ای کوتاه با پایان نیم‌فصل، استقلال را به یک مدعی جدی برای قهرمانی تبدیل کرده است.

روند امتیازگیری تیم فکری در این فصل، کاملا امیدوارکننده بود و به نظر می‌رسد تردیدها در اطراف این مربی، باید به حداقل برسند. او به خاطر نتایجی که تا این هفته به دست آورده، سزاوار اعتماد بیشتری است. فکری حداقل تا پایان فصل باید این فرصت را داشته باشد که با آرامش زیادی به کار ادامه بدهد و نگرانی خاصی را در اطرافش احساس نکند.