آریا طاری

اسم لیگ‌مان را از انگلیس گرفته‌ایم و سیستم آن را از مالدیو!» هر چقدر بیشتر به این جمله مالک جنجالی باشگاه تراکتور (و البته ماشین‌سازی!) نگاه می‌کنیم، بیشتر حیرت‌زده می‌شویم. چراکه حتی در لیگ مالدیو هم امکان ندارد یک نفر، مالک همزمان دو باشگاه باشد. اگر جناب زنوزی تا این اندازه به حرفه‌ای‌گری علاقه دارد، بهتر است قبل از هر کاری از این مالکیت همزمان دست بکشد. تحقیر مالدیوی‌ها هیچ دردی از او دوا نخواهد کرد. حداقل مالدیوی‌ها آنقدر مرد هستند که حتی وقتی از شکست مطمئن باشند، باز هم به زمین می‌آیند و از زیر بار مسئولیت، شانه خالی نمی‌کنند.

تماشای رفتارهای تراکتوری‌ها در چنین روزهایی، بار طنزآمیز جمله ابتدای فصل رشید مظاهری را بیشتر می‌کند. او که مدعی بود تاخیر در شروع لیگ تنها قهرمانی تراکتور را به تاخیر می‌اندازد، حالا برای تیمی توپ می‌زند که حاضر است به هر قیمتی، از ادامه رقابت‌های این فصل لیگ برتر جلوگیری کند. در روزهای گذشته تیم‌هایی مثل سپاهان و ذوب‌آهن اعلام آمادگی کرده‌اند تا در لیگ به میدان بروند اما چند باشگاه خصوصی با محوریت زنوزی، قصد دارند زیر میز بزنند و همه راه‌ها را بری تعطیل کردن فوتبال امتحان کنند. جالب اینکه آنها دائما از لزوم «سلامتی» حرف می‌زنند اما حتی حاضر نیستند قهرمانی تیم صدرنشین را هم بپذیرند. موضوعی که نشان می‌دهد حفظ امنیت فوتبالیست‌ها به هیچ وجه برای آنها اهمیت چندانی ندارد. از همه جالب‌تر اینکه در همین شرایط، چند بازیکن تراکتورسازی مشغول تمرین‌های گروهی در باشگاه‌های ورزشی هستند و چند بازیکن ماشین‌سازی در یک دورهمی، عکس‌های دوستانه‌ای گرفته‌اند که عملا فاصله اجتماعی در آنها رعایت نشده است. ماجرا کاملا ساده به نظر می‌رسد. مالک باشگاه تراکتورسازی، از این قدرت برخوردار نیست که ستاره‌های تیمش را به جلسه‌های تمرینی بیاورد. او بر‌خلاف ادعاهای پوچی که دائما مطرح می‌کند و پول‌هایی که به پای ستاره‌ها می‌ریزد، هرگز در بین بازیکنان کلیدی تیمش جدی گرفته نشده است. از طرفی این مالک به خوبی می‌داند که تیم او با این کیفیت، قهرمان لیگ نمی‌شود و حتی شاید سهمیه آسیا را نیز از دست بدهد. درست مثل فصل گذشته که با وجود انجام بیشترین هزینه در تاریخ باشگاه تراکتور، این تیم به هیچ جا نرسید. پس آن‌چه برای این تیم می‌صرفد، تعطیل کردن مسابقات است تا دیگر هیچ فشاری روی دوش این تیم ناکام نباشد. تیمی که با هزار امید و آرزو خصوصی شد اما اگر خصوصی‌سازی این است، باید به روح فوتبال دولتی درود بفرستیم!

زنوزی مطلق که از زمان پیوستن به تراکتور، کوچک‌ترین برنامه‌ای برای پول‌سازی در این باشگاه نداشته و ثابت کرده که از مدیریت فوتبال چیزهای زیادی نمی‌داند، ظاهرا دیگر از هزینه کردن خسته شده و حالا تعطیلی رقابت‌ها را ترجیح می‌دهد. او می‌تواند نظر خودش را در این مورد داشته باشد اما حق ندارد تاریخ را تحریف کند و یک روایت دروغین به اهالی فوتبال ایران تحویل بدهد. او در مصاحبه جدیدش تاکید کرده که تا امروز، چند بار قهرمانی لیگ را از چنگ تراکتورسازی خارج کرده‌اند. ادعایی که به هیچ وجه صحت نداشته و ندارد. اگر منظور زنوزی لیگ برتر چهاردهم است، او باید بداند که تراکتورسازی در صورت شکست دادن نفت در همان مسابقه، به راحتی قهرمان رقابت‌های لیگ برتر می‌شد و هیچ‌کس نمی‌توانست این حق را از این باشگاه بگیرد. آنها اما با خروج‌های اشتباه حامد لک و اشتباه‌های فاجعه‌بار تدافعی پیروزی را با تساوی عوض کردند. همان اتفاق بود که قهرمانی لیگ را از تراکتور گرفت. پس از آن نیز بلندگوهای خود ورزشگاه «به زبان ترکی» هواداران را فریب دادند و برای پرهیز از عصبانیت سکوها، از جشن قهرمانی حرف زدند. پس هیچ‌کس از «بیرون» مقصر نیست و همه چیز به خود باشگاه تراکتور برمی‌گردد. اگر هم منظور زنوزی رقابت‌های فصل گذشته لیگ برتر است، او حتما فراموش کرده که چه کسی جام قهرمانی را از دست باشگاه درآورد. اگر در فصل گذشته یک نفر مقصر دوری تراکتورسازی از قهرمانی بوده، بدون تردید آن فرد خود زنوزی است. این تیم حتی پس از شکست در زمین سپیدرود، هنوز شانس خوبی برای قهرمانی داشت اما با ضعف مدیریتی و برخورد نابخردانه با سنگربان اصلی تیم، باشگاه به حاشیه کشیده شد و طوری ضربه خورد که دیگر حتی دستش به سهمیه آسیا نیز نرسید.

سوال مهمی هم این وسط وجود دارد و آن سوال، این است که چرا در فوتبال ایران، هیچ‌کس نمی‌تواند به زنوزی برای حفظ آرامش تذکر بدهد. اینکه او یک بار پرواز چارتر در اختیار تیم ملی قرار داده، بهانه خوبی نیست که زنوزی در فوتبال ایران هر کاری بکند و زور هیچ‌کس هم به او نرسد. عجیب است که نه فدراسیون و نه وزارت ورزش، در این مورد موضعی نمی‌گیرند و اجازه می‌دهند که جناب مطلق، در نقش کلانتر فوتبال فرو برود. او هرچقدر که پول و ثروت داشته باشد، تنها عضو کوچکی از جامعه فوتبال است و نباید احساس کند که می‌تواند برای فوتبال خط و نشان بکشد و در قواره‌ای بزرگ‌تر از جایگاهش، برای لیگ تعیین تکلیف کند.