آریا طاری

مدیرانی که به هر قیمتی برای برگزاری بازی‌های فوتبال اصرار به خرج می‌دهند، می‌خواهند به چه چیزی برسند؟ آنها به دنبال چه دستاوردی می‌گردند؟ اصلا اگر لیگ نوزدهم همین‌جا و در همین نقطه، بدون قهرمان و سقوط‌کننده به پایان برسد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ چه فاجعه‌ای شکل خواهد گرفت؟ وقتی کنفدراسیون فوتبال آسیا، پس از شیوع بیماری کرونا در قاره، گزینه پایان زودهنگام بازی‌های این فصل لیگ قهرمانان را روی میز می‌گذارد، اصلا عجیب نیست که در فوتبال ایران به عنوان کشوری که دومین تعداد کشته‌ها از این ویروس در جهان را دارد نیز همه مسابقه‌های فوتبال به تعطیلی کشیده شوند و حتی لیگ برتر از همین حالا به پایان برسد. باور کنید با پایان این لیگ، عملا هیچ چیزی را از دست نمی‌دهیم. اگر لیگ برتر نوزدهم تعطیل شود، هواداران فوتبال درگیری‌ها و دعواهای کم‌تری را تماشا می‌کنند، بازیکن‌ها سالم‌تر می‌مانند و در خطر بیماری قرار نمی‌گیرند، مربی‌ها کنایه‌ زدن به هم را برای وقت دیگری می‌گذارند و هوادارها نیز دیگر مجبور نیستند رودرروی هم قرار بگیرند. مگر سطح بازی‌های لیگ چقدر بالا بوده که حالا از دست دادن این لیگ، یک ضربه جبران‌ناپذیر باشد؟ مگر بازی‌ها چقدر جذاب بوده‌اند که بدون آنها، نتوان به زندگی ادامه داد؟ هرچقدر هم که بعضی‌ها سهل‌انگار و بی‌توجه باشند، باز هم باید پذیرفت که بحران کرونا یک بحران جدی است. اصرار برای برگزاری بازی‌ها بدون تماشاگر هم، آخرین ذره‌های جذابیت فوتبال را از بین می‌برد. باور کنید تماشاگرها هم این روزها کارهای مهم‌تری دارند و فوتبال، اولویت اول‌شان به شمار نمی‌رود. باور کنید با تعطیلی لیگ برتر، چیز خاصی را از دست نمی‌دهیم و تنها به سلامت جامعه کمک می‌کنیم.

شنیده می‌شود که مدارس تا پایان تعطیلات نوروز، تعطیل خواهند بود. در واقع به نظر می‌رسد تا شروع سال جدید، تغییر خاصی در این وضعیت به وجود نخواهد آمد. حتی شاید اوضاع بدتر هم بشود. در نتیجه با توجه به دیدارهای خردادماه تیم ملی، عملا امکان به پایان رساندن رقابت‌های لیگ برتر وجود نخواهد داشت. پس به جای اصرار برای ادامه دادن، بهتر است لیگ همین حالا تعطیل شود، بازیکن‌ها کمی استراحت کنند و فوتبال را از زمان گرم‌ شدن هوا و کاهش حجم افراد مبتلا به ویروس، با تیم ملی ادامه بدهیم. برگزاری این لیگ، دیگر به سود هیچ‌کس نخواهد بود. اگر لیگ برتر به موقع شروع می‌شد، اگر مهدی تاج و همکارها زمان را نمی‌کشتند، می‌شد فصل را حداقل تا سال جدید تعطیل کرد اما حالا دیگر چنین امکانی وجود ندارد. باید بپذیریم که زمان را از دست داده‌ایم و با اصرار برای انجام مسابقات لیگ، در حال فریب دادن خودمان هستیم. وقتی یک بحران بزرگ اتفاق می‌افتد، فوتبال به جای جدا کردن راهش از مردم، باید برای کمک کردن به آنها قدم بردارد و تعطیلی لیگ بدون شک، یک کمک بزرگ به همه خواهد بود. شاید بازی‌ها بدون هوادار باشد اما بازیکن‌ها، مربی‌ها، توپ جمع‌کن‌ها، خبرنگارها، مسئولین پخش تلویزیونی، تدارکاتچی‌ها و ... همه ناچارند درگیر ادامه مسابقات باشند و در نتیجه، این بحران می‌توان دامن آنها را بگیرد.