دیگی که برای ما نجوشد...
رفوزه‌ها و آرزوی تعطیلی لیگ!
آریا طاری
برخلاف گمانه‌زنی‌های اولیه، خبر رسمی بازگشت فوتبال در ایران هنوز اعلام نشده است. با وجود تاکید رییس‌جمهور بر بازگشایی استادیوم‌ها، هنوز خبری از مصوبه رسمی در این مورد نیست و جلسه‌های تمرین عمومی تیم‌ها نیز کلید نخورده است. به صورت همزمان در آلمان، تیم‌ها تمرین را شروع کرده‌اند، در ایتالیا مجوز بازگشت فوتبال صادر شده و در اسپانیا نیز زمان دقیق تمرین‌ها به بازیکنان ابلاغ شده است. در فوتبال ایران اما همچنان عده‌ای به دنبال کوبیدن زیر میز و لغو کردن همه چیز هستند و برای مطرح کردن این خواسته‌ها، نکات حیرت‌آوری را نیز به زبان می‌آورند.
اخیرا متوجه شده‌ایم که خوشبختانه مدیران باشگاه‌های مختلف لیگ برتر، به موضوع «پزشکی» علاقه‌مند هستند. البته ظاهرا آنها تصور می‌کنند علاقه داشتن و متخصص بودن، معنای مشابهی با هم دارند. مالک باشگاه تراکتورسازی تبریز، در یک اظهارنظر شگفت‌انگیز مدعی شده که اگر بازیکنی کرونا بگیرد، دوران فوتبالش تمام می‌شود. توجیه او نیز در نوع خودش فوق‌العاده است. به گفته آقای مالک، این ویروس درصد زیادی از ریه انسان را نابود می‌کند و پس از آن دیگر فوتبال بازی کردن ممکن نیست! سوال اینجاست که چطور زنوزی در ایران متوجه این ماجرا شده اما کارشناسان پزشکی در ایتالیا، دست روی چنین نکته‌ای نگذاشته‌اند. چطور دیبالا و سایرین بدون هیچ مشکلی بعد از کرونا آماده شروع دوباره فوتبال هستند اما اشکان دژاگه اگر کرونا بگیرد، دیگر نمی‌تواند در زمین فوتبال بدود؟ از سوی دیگر مدیرعامل باشگاه نساجی در اظهارنظری که برق از سر هر جنبنده‌ای می‌پراند، با اعلام اینکه ویروس در هوای سرد بیشتر تکثیر پیدا می‌کند، درخواست کرده که این لیگ هرچه زودتر تمام شود تا فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر، در هوای گرم شروع شود! یعنی از نگاه این مدیرعامل، بیماری کووید 19 حساسیت زیادی روی لیگ نوزدهم دارد اما اگر لیگ نوزدهم برود و لیگ بیستم جای آن را بگیرد، دیگر ویروسی در کار نخواهد بود. رفتار این مدیران بیشتر شبیه بچه‌های خردسالی است که به محض گل خوردن در فوتبال، توپ‌شان را برمی‌دارند و بازی را تعطیل می‌کنند. یا شبیه دانش‌آموزهای رفوزه‌ای که چون می‌دانند چیزی در چنته ندارند، از تعطیلی امتحان در هر شرایطی استقبال می‌کنند. آنها همچنین مدعی هستند که برگزار نشدن رقابت‌های لیگ، به لحاظ مالی بیشتر به سودشان است. بد نیست از این مالکان و مدیران بپرسیم که در چنین شرایطی، اصلا چرا تیمداری می‌کنند؟
این حجم از «ناامیدی» برای ادامه رقابت‌های لیگ برتر در بین تیم‌های مختلف، باورنکردنی به نظر می‌رسد. سپاهانی‌ها که در رده دوم جدول قرار گرفته‌اند، ظاهرا از جبران فاصله 10 امتیازی ناامید هستند. آن هم در شرایطی که 9 مسابقه و 27 امتیاز تا پایان فصل باقی مانده است. آنها ترجیح می‌دهند لیگ نیمه‌کاره رها شود و بازی‌ها دنبال نشوند تا اینکه لیگ ادامه پیدا کند و بخواهند برای جبران امتیازها تلاش به خرج بدهند. اوضاع تراکتورسازی نیز درست همین‌طور است. تیمی که فصل گذشته حتی به سهمیه آسیا نیز نرسیده، به جای آن‌که انگیزه جاه‌طلبانه‌ای برای جنگ بر سر قهرمانی داشته باشد، بیشتر نگران این موضوع است که ادامه مسابقه‌ها همین رده سوم را نیز از این تیم بگیرد. استقلالی‌ها هم تا امروز در این مورد سکوت کرده‌اند اما به نظر می‌رسد آنها نیز به دنبال تعطیلی لیگ هستند. آن هم در شرایطی که اگر در دیدار معوقه با فولاد برنده باشند، اختلاف‌شان با صدر جدول به عدد هشت می‌رسد. آیا واقعا جبران هشت امتیاز فاصله در لیگ برتر غیرممکن است؟ آیا در فصل‌های گذشته اتفاق نیفتاده که یک تیم در 9 هفته پایانی، چنین فاصله‌ای را جبران کند و روی سکوی اول قرار بگیرد؟ از سوی دیگر سوال بزرگ اینجاست که آیا واقعا «سلامتی» در اولویت باشگاه‌هایی مثل تراکتورسازی و سپاهان است؟ اگر پاسخ این سوال مثبت است، چرا سپاهان فعالیت‌های کارخانه فولاد مبارکه را تعطیل نمی‌کند؟ چرا زنوزی فعالیت‌های اقتصادی جانبی‌اش را متوقف نمی‌کند؟ آیا فقط فوتبالیست‌ها در خطر کرونا هستند؟ آیا کارکنان یک کارخانه یا یک شرکت، روی بدن خود‌شان «آنتی ویروس» دارند؟ هر وقت این دو مجموعه همه فعالیت‌های کارکنان خود را به طور کامل متوقف کردند، می‌شود فهمید که ادعای آنها در مورد در اولویت قرار دادن سلامتی حقیقت دارد. در غیر این صورت، چنین ادعاهایی هرگز پذیرفته نمی‌شود.
شاید در ظاهر، اوضاع به ضرر پرسپولیسی باشد که تنها تیم خواهان بازگشت رسمی فوتبال است. با این وجود همین سناریو نیز کاملا به سود آنها به نظر می‌رسد. تیم‌ها هر سال تلاش می‌کنند و هزینه انجام می‌دهند تا به جایی برسند که هیچ‌کس درباره بهترین بودن‌شان تردید نداشته باشد. پرسپولیس حتی اگر قهرمان لیگ برتر هم نشود، به لطف کنار کشیدن همه رقبا، همچنان به عنوان بی‌رقیب‌ترین تیم در فوتبال ایران تثبیت خواهد شد. شاید اگر فوتبال برگردد، پرسپولیس قهرمان لیگ نشود اما اگر بازگشتی در کار نباشد، آنها با انصراف رقبا برای همیشه به عنوان بهترین تیم این فصل شناخته خواهند شد.
دیدگاه تان را بنویسید