سرسخت بمانید!

بازی‌های ایران و عراق در طول تاریخ، تقریبا همیشه کم‌گل از آب درآمده‌اند اما یک استثنای بزرگ هم در این نبردها وجود دارد. پنج سال قبل، دو تیم پرگل‌ترین جدال تاریخ‌شان را در استرالیا برگزار کردند. مسابقه‌ای که 6 گل داشت و در نهایت با نتیجه تساوی به پایان رسید اما عراق را به مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌ها فرستاد. آن روز همه سناریوها، علیه تیم ملی بودند اما ایران تا آخرین ثانیه، ایستادگی کرد. ما قصد حذف‌ شدن نداشتیم و با وجود حذف شدن، مثل قهرمان‌ها با جام وداع کردیم. تیم ملی خیلی زود، دروازه عراق را باز کرد. یک ضربه سر تماشایی از سردار آزمون، همه چیزی بود که در نیمه اول به آن نیاز داشتیم. اوضاع کاملا به سود ایران پیش می‌رفت و به نظر می‌رسید تیم کی‌روش، به راحتی حریفش را شکست خواهد داد اما تصمیم باورنکردنی بنجامین ویلیامز برای اخراج مهرداد پولادی از زمین، همه چیز را عوض کرد. بنجامین ویلیامز، مسئول اجرای عدالت در بازی بود اما عملا این داور عدالت را از مسابقه دو تیم گرفت. چهره مبهوت و عصبانی کارلوس کی‌روش بین دو نیمه برای روبه‌رو شدن با گروه داوری، هنوز از ذهن هواداران فوتبال ایران پاک نشده است. آن مسابقه فراموش‌نشدنی، جنجال بزرگ دیگری هم داشت. بعد از پایان بازی، حرف و حدیث‌های زیادی در مورد حضور غیرقانونی علا عبدالزهرا مطرح شد. بازیکن سابق تراکتورسازی، لیگ برتر ایران را به دلیل مثبت شدن نمونه دوپینگ ترک کرد اما مدتی بعد در ترکیب تیم ملی عراق قرار گرفت. تا ساعاتی بعد از برگزاری بازی، هنوز همه هواداران فوتبال در ایران به «سه بر صفر» شدن نتیجه مسابقه امید داشتند. آنها تا آخرین ساعت‌های شب بیدار ماندند تا نتیجه جلسه صبحگاهی در استرالیا را دریافت کنند اما رای نهایی، ایران را به جام ملت‌ها برنگرداند و ستاره‌های تیم ملی، بدون جام به خانه برگشتند. هرچند که استقبال پرشور از آنها، نشان می‌داد که این تیم در نگاه هوادارانش یک تیم «بازنده» نیست. در کانبرا، برنده نبودیم اما شاید خیلی‌ها از همان روز شیفته تیم ملی شدند. شیفته تیمی که تا آخرین نفس دست از مبارزه برنمی‌داشت و جای خالی یکی از مهره‌هایش را با دوندگی بیشتر پر می‌کرد. شیفته تیمی جنگجو و سرسخت که دو بار وقتی هیچ‌کس انتظارش را نداشت، به بازی برگشت و اجازه نداد که عراق به سادگی راهش را به مرحله بعدی هموار کند. برای نبرد امشب، به همان سرسختی نیاز داریم. همان تمرکز. همان اشتیاق و همان انگیزه. خیلی از ستاره‌های امشب تیم، بخشی از همان مسابقه تاریخی بودند و حالا با انگیزه انتقام وارد زمین می‌شوند. اشک‌های پسران تیم ملی پس از آن مسابقه، حالا باید به عرق تبدیل شوند تا ایران، عراق را شکست بدهد. ممکن است در جریان بازی، اتفاق‌هایی خلاف میل تیم ملی رخ بدهد. ممکن است داور، باز هم به ضرر ایران سوت بزند اما هیچ چیز نباید سرسختی را از ستاره‌های تیم ملی بگیرد. آنها 90 دقیقه فرصت دارند تا کابوس دور شدن از جام جهانی را کنار بزنند. 90 دقیقه برای اثبات اینکه این تیم، هنوز هم بهترین تیم قاره آسیاست.