یاغی‌های قدیم، یاغی‌های جدید!

آریا طاری

احمدرضا احمدوند، هنوز تجربه انجام یک بازی در لیگ برتر را نیز ندارد اما به اندازه فوتبالیست‌های 40 ساله، حاشیه و حرف و حدیث در اطراف این بازیکن شکل گرفته است. یاغی تازه فوتبال ایران، پس از پیوستن به پرسپولیس و بوسیدن لوگوی باشگاه، با استقبال ویژه‌ای در شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد اما همه لایک‌هایی که پای پست‌های او گذاشته شدند، مستعد فراموشی زودهنگام این بازیکن هستند. چراکه او در یک اتفاق تلخ، آینده‌اش در باشگاه پرسپولیس را کاملا نابود کرده است.

در میان همه بازیکنانی که در تابستان به باشگاه پرسپولیس ملحق شدند، هیچ‌کس به اندازه احمدرضا احمدوند خبرساز نبود. فوتبالیست جوانی که در 21 سالگی، ناگهان مورد توجه این باشگاه قرار گرفت. نکته کلیدی در مورد این بازیکن نسبتا ناشناخته، سابقه حضورش در باشگاه استقلال تهران بود. او سابقه حضور در تیم جوانان استقلال را در کارنامه داشت و پس از مدتی حضور در آکادمی‌های سایپا، نیروی زمینی و مقاومت تهران، به پرسپولیس پیوست. رفتارهای او در اولین روزهای تمرین برای پرسپولیس، کمی عجیب و دور از انتظار به نظر می‌رسید. احمدرضا طوری به لوگوی باشگاه بوسه می‌زد که انگار سال‌ها برای پرسپولیس بازی کرده و حالا یکی از اسطوره‌های متعصب این باشگاه است. ظاهرا موجی که در شبکه‌های اجتماعی از سوی قرمزها و آبی‌ها برای این بازیکن درست شد، او را دچار تصور اشتباهی از خودش کرده بود. تاسفبار است که یاغی عصر جدید فوتبال ایران، چنین بازیکنی باشد. یاغی‌ها در گذشته ستاره‌هایی مثل مهدی هاشمی‌نسب بودند که برای تیم‌شان از تمام وجود مایه می‌گذاشتند و پس از اثبات توانایی‌ها و محبوب‌ شدن روی سکوها، رانده می‌شدند تا برای تیم رقیب فوتبال بازی کنند. یاغی‌های محبوب و منفور دهه‌های گذشته،غالبا ستاره‌های فوق‌العاده‌ای بودند که هر تیمی آرزوی داشتن‌شان را در سر می‌پروراند اما فضای امروز فوتبال ایران، عملا این اجازه را به هر بازیکنی می‌دهد که روی موج احساسات طرفداران کم سن و سال باشگاه‌ها، سوار شود و برای خودش محبوبیت دروغین بخرد. در فضایی که هدایتش را کانال‌های تلگرامی بر عهده گرفته‌اند، در فضایی که وزیر مقصر شکست تیم‌ها شناخته می‌شود و توهم توطئه در آن بیداد می‌کند، در فضایی که نمایش نفرت و دشمنی را مترادف «ارزش» و تعصب می‌داند، چنین ماجراهایی دیگر دور از انتظار نخواهند بود.

بین پرسپولیس و احمدرضا احمدوند، دیگر هیچ چیز وجود ندارد. پسر بی‌تجربه و پرحاشیه قرمزها، به دلیل نتایج تست‌های پزشکی‌اش، در نهایت اجازه امضای قرارداد رسمی با این باشگاه را پیدا نکرد. در آزمایش او در ایفمارک، ماده مخدر «متادون» کشف شد. همین بهانه کافی بود تا پرسپولیس قید امضای قرارداد با او را بزند و چنین ریسکی را نپذیرد. در آزمایش دوم احمدوند البته دیگر خبری از متادون نبود اما نباید فراموش کرد که این ماده مخدر اساسا پس از چند روز از بدن خارج می‌شود. آن‌چه برای مرد جوان پرسپولیس اتفاق افتاده، مرثیه‌ای برای یک استعداد است. البته که او اولین استعدادی نیست که در چنین مسیری قرار می‌گیرد و پیش از احمدوند نیز بازیکنان زیادی فرصت‌های بزرگ پیشرفت را تباه کرده‌اند. با این وجود امیدواری‌های زیادی در مورد آینده این فوتبالیست وجود داشت و حالا دیگر بعید به نظر می‌رسد هیچ باشگاهی به دنبال امضای قرارداد با او باشد. برچسب متادون برای یک بازیکن کم سن و سال، برچسب سنگینی به نظر می‌رسد و پاک کردن این موضوع از پیشانی او، مدت بسیار زیادی زمان خواهد برد. بدون تردید مقصر اصلی این ماجرا، خود احمدرضا احمدوند است. در این سانحه تلخ، فرمان دست خود او بوده و این بازیکن نتوانسته خودش را از حواشی بزرگ دور نگه دارد. با این وجود نباید نقش شبکه‌های اجتماعی را نیز در ماجراهایی شبیه به این نادیده گرفت. استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها با واکنش‌های عجیب و کری‌خوانی برای یک فوتبالیست جوان، او را بیش از حد باد کردند و اجازه ندادند که این فوتبالیست، مسیر طبیعی شهرت را طی کند. البته که شبکه‌های اجتماعی، تنها ابزار هستند و روش استفاده از آنها می‌تواند در شرایط مختلف، متفاوت باشد. با این وجود تکیه بیش از حد بازیکنان جوان به شهرتی که در این فضاها به دست می‌آید، تیشه‌ای است که آنها به ریشه استعداد خودشان می‌زنند.

چندین سال قبل یکی از مهره‌های جوان و مستعد پرسپولیس در یک مصاحبه، بزرگ‌ترین آرزویش را به جای بازی برای تیم‌های اروپایی و یا درخشیدن در لباس تیم ملی، خرید یک خودروی میلیاردی و ویراژ دادن با آن در خیابان‌های پایتخت عنوان کرده بود. آن فوتبالیست بالاخره ماشین محبوبش را خرید اما از پرسپولیس طرد شد و به تدریج در مسیر فراموشی قرار گرفت. حتی شهرت در شبکه‌های اجتماعی، موجب نشد که او دوباره به تیم محبوبش برگردد. احمدرضا احمدوند نیز حالا یکی از همین طردشده‌های روزگار است. فوتبال ایران در سال‌های گذشته ستاره‌هایی مثل علیرضا جهانبخش داشته که حتی قبل از گرفتن اولین لایک در اینستاگرام، لژیونر شدند و رویاهای بزرگ‌شان را تعقیب کردند. اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی، اعتیاد کشنده فوتبالیست‌های کم‌سن و سال است. آنهایی که دائما در این فضا برای بازیکن‌ها غش و ضعف می‌کنند، نمی‌دانند چه تله بزرگی برای استعداد آنها ساخته‌اند.