اگر «ثبات» به معنای حفظ نفرات اصلی برای چند سال مداوم باشد، پرسپولیس یک تیم باثبات نیست اما به نظر می‌رسد ثبات در این باشگاه، به شیوه دیگری تعریف می‌شود. برای قرمزها مهم نیست کدام بازیکن راه جدایی را در پیش می‌گیرد و کدام بازیکن، ساز ناکوک می‌زند. «تیم» برنده همه جدایی‌ها و تغییرات است. حتی نیمکت‌نشین‌های همیشگی تیم، جایگاه پرسپولیس و موفقیت‌های باشگاه را درک می‌کنند و به خوبی می‌دانند که حتی برای چند دقیقه بازی کردن، باید در بهترین سطح ممکن قرار داشته باشند. آن‌چه برای آدام همتی اتفاق افتاده، نمونه روشنی از پیشرفت ذخیره‌ها در پرسپولیس است. تکلیف صعود به فینال، هنوز روشن نیست اما موفقیت واقعی پرسپولیس و اتفاق ارزشمندتر از بردن همه جام‌ها، تبدیل شدن آنها به یک «تیم» تمام‌عیار است. تیمی که همه اجزا در آن، یک هدف مشترک دارند و هیچ عضوی از آن، برای خودش بازی نمی‌کند. تیمی که ببرد یا ببازد، میلیون‌ها قلب را تسخیر کرده است.

 

کپی شد