پس از انتشار خبر فوت یک راننده پلتفرم‌های تاکسی اینترنتی در حین سفر از فرودگاه امام خمینی به تهران، انتقادات از عدم پوشش بیمه‌ای و حمایت از این رانندگان، در فضای عمومی، بیش از پیش بالا گرفت. این درحالی‌ست که این رانندگان در زمینه‌هایی چون «پیگیری زورگیری و سرقت» و «حوادث حین کار» نیز مشمول هیچ بیمه یا پوشش و حمایتی نیستند.

«امید محبی» رئیس انجمن صنفی کارگری رانندگان تاکسی اینترنتی استان قم در گفت‌وگو با ایلنا گفت: متاسفانه در هر موردی از گزارش‌های رانندگان مبنی بر تصادف، انفجار خودرو، درگیری با راننده، سرقت و... شرکت‌ها هیچ حمایتی از رانندگان نمی‌کنند و طبیعتاً خود را موظف به هیچ نوع بیمه‌ای نیز نمی‌دانند.

وی افزود: راننده‌ای که اخیراً فوت شده، احتمالاً به دلیل ساعت بالای کار جان خود را از دست داده است. اگر حمایتی از خانواده این متوفی نیز انجام شود، از سوی همین تشکل‌های صنفی رانندگان اینترنتی خواهد بود. این رانندگان شبانه‌روز در این گرما و بی‌آبی کار می‌کنند اما هیچ حمایتی از سوی شرکت حتی در حد تعیین فضایی برای خنک شدن یا مصرف آب هم انجام نمی‌شود.

محبی با اشاره به مشکل گرمازدگی نیروی کار فعال در پلتفرم‌ها گفت: معمولاً در گرمای تابستان، کولرها و سیستم‌های خنک کننده خودروهای داخلی جوابگو نیستند و ضمناً رانندگان در مدت زمانی که مسافر را با خود می‌برند، از کولر استفاده می‌کنند و در زمانی که خود به تنهایی در راه هستند، آن را خاموش می‌کنند تا خودرو دچار مشکل نشود چون علاوه بر مصرف بالای سوخت، خودرو در این شرایط جوش آورده و گاه فن رادیاتور دچار مشکل می‌شود. لذا راننده برای‌ عدم دریافت تذکر مبنی بر روشن نکردن کولر در هنگام نشستن مسافر، تنها برای مسافر خنک‌کننده را به کار می‌گیرد که این موجب گرمازدگی بسیاری از رانندگان در طول روز می‌شود.

رئیس انجمن صنفی کارگری رانندگان تاکسی اینترنتی استان قم تصریح کرد: موارد بسیاری از سوی رانندگان مبنی بر ضرب و جرح، سرقت، خفت‌گیری، ندادن هزینه و هر نوع حادثه برای خودرو گزارش می‌شود و توسط اپراتور پشتیبانی، قول پیگیری داده می‌شود ولی در عمل رسیدگی خاصی برای آن صورت نمی‌گیرد و همه چیز در عمل با راننده است. این درحالی‌ست که بیمه شدن نه فقط برای بازنشستگی و درمان، بلکه برای پشتیبانی در زمان بروز حوادث، از حقوق بدیهی نیروی کار است.

وی خاطرنشان کرد: متاسفانه بحث رانندگان پلتفرم‌های اینترنتی در ایران متولی ندارد و به یک معضل تبدیل شده است. اکنون نیز خانواده راننده فوت شده، به دلیل این بی‌متولی بودن در هیچ کجا نمی‌تواند طرح مطالبه کرده و بحث مستمری را مطرح کند. یک راننده قطع عضو شده ما که ازکارافتاده محسوب می‌شود، نمی‌داند که به چه کسی مراجعه کند و اگر مراجعه نیز بکند، فایده‌ای نخواهد داشت. این سکوهای اینترنتی، نظارت نمی‌پذیرند و در این شرایط، شرکت‌ها به جای راننده، اسم نیروی کار را «کاربر» می‌گذارند. واژه کاربر نامی مجازی است و گویی این افراد فیک هستند اما در واقع همه آنها انسان‌هایی واقعی از گوشت و پوست و استخوان هستند که حقوق‌شان ضایع می‌شود.