خبری از وزارت گردشگری برای جبران خسارت هتلداران نیست

تعطیلی ناخواسته هتل‌ها به دلیل جنگ ایران و اسرائیل، به معنای نابودی میلیارد‌ها تومان سرمایه و هم چنین بیکاری صد‌ها نفر است که در این صنعت مهم از زیر شاخه گردشگری مشغول فعالیت هستند؛ مساله‌ای که به نظر می‌رسد تمام دولت و از جمله وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی باید به طور ویژه به آن توجه کند، اما تقریبا نه فکری برای این بحران شده و نه هیچ بسته پیشنهادی تاکنون ارائه شده است.

به گزارش اقتصاد24، صنعت هتلداری در ایران سال‌هاست با رکود، کاهش گردشگران و بی‌ثباتی اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند و اکنون جنگ ۱۲ روزه خرداد ۱۴۰۴ میان ایران و اسرائیل تیر خلاصی بود بر پیکر نیمه‌جان این صنعت. ا وجود اینکه هتلداران در روز‌های بحرانی تمام‌قد به کمک دولت و مردم آمدند، اما هنوز خبری از حمایت‌های واقعی نیست. چنان چه اکنون دیگر کاملا مشخص شده که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به ریاست سیدرضا صالحی‌امیری، تاکنون برنامه منسجم و مؤثری برای جبران خسارات یا احیای این بخش ارائه نکرده و این در حالی است که صنعت گردشگری، خاصه هتلداری، از جمله صنایعی است که می‌تواند سهم مهمی در درآمدزایی غیرنفتی کشور داشته باشد.

رکود ناشی از تحریم‌ها و بحران‌های داخلی از اصلی‌ترین مشکلات جامعه هتلداران حتی پیش از ۲۳ خرداد سال جاری بود. چنان چه که به گزارش اقتصاد ۲۴، صنعت هتل‌داری ایران در سال‌های گذشته به شدت تحت تأثیر تحریم‌ها، کاهش سفر‌های خارجی، و نوسانات ارزی قرار داشت. بیشتر هتل‌ها با ضریب اشغال پایین (بعضاً زیر ۳۰ درصد) فعالیت می‌کردند. کاهش گردشگری بین‌المللی، بحران کرونا، ناامنی‌های سیاسی و قطع ارتباطات بانکی نیز خود باعث شد ورود گردشگران خارجی به ایران به کمترین میزان برسد. از سوی دیگر بیشتر وابستگی هتل‌ها در ایران به مسافران داخلی و زائران مذهبی است و بخش زیادی از درآمد هتل‌ها از مسافران داخلی و زائران مشهد، قم، شیراز و... تأمین می‌شد؛ اما تورم و کاهش قدرت خرید مردم باعث شد حتی این بخش نیز دچار افت جدی شود.

بحران‌های موجود در صنعت هتلداری از زیر مجموعه گردشگری ایران، اما با حمله اسرائیل به ایران به اوج خود رسید و رکود و شوک شدید در طول جنگ و حملات موشکی میان ایران و اسرائیل، صنعت گردشگری را تقریباً فلج کرد. هم زمان نیز بسیاری از سفر‌های داخلی و خارجی لغو شدند و ترس از ناامنی باعث خالی شدن هتل‌ها شد. هم چنین لغو تور‌ها و کنسلی‌های گسترده از آسیب‌های جدی بود. چنان چه که تقریبا اکثر آژانس‌های مسافرتی اعلام کردند تقریباً تمام تور‌های ورودی لغو شده‌اند و خطوط هوایی بین‌المللی نیز پرواز‌ها به ایران را متوقف کردند. هم چنین در نهایت نیز درآمد نزدیک به صفر در مناطق درگیر در جنگ ثبت شد و به‌ویژه هتل‌های مناطق مرکزی و تهران دچار افت شدید شدند و برخی هتل‌ها حتی به صورت موقت 

تعطیل شدند.

با کاهش تنش‌های نظامی، برخی هتل‌ها مجدداً فعالیت خود را از سر گرفتند؛ اما بازگشت به وضعیت قبل، به کندی صورت می‌گیرد. در همین حال افزایش قیمت کالاها، حقوق کارکنان و انرژی باعث شده اداره هتل‌ها سخت‌تر شود. بسیاری از هتل‌داران با بدهی بانکی و هزینه‌های جاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

در حالی که صنعت هتلداری طی بحران اخیر عملکرد قابل دفاعی از خود نشان داد، اما وزارت گردشگری و شخص صالحی‌امیری هنوز برنامه‌ای منسجم برای حمایت از این صنعت ارائه نداده‌اند. وعده تشکیل «کمیته بررسی خسارات» هرچند مثبت است، اما بدون ضمانت اجرایی، تنها مسکن موقت خواهد بود. هتلداران ایرانی بیش از هر زمان به حمایت واقعی نیاز دارند، نه نشست‌های بی‌نتیجه و اظهارات تبلیغاتی. اگر دولت برای احیای این صنعت برنامه عملی نداشته باشد، باید در برابر موج تعطیلی هتل‌ها و خروج سرمایه از این بخش پاسخگو باشد.

به نظر می‌رسد هتل‌داری ایران اکنون در دوران پساجنگ ۱۲ روزه در حالی که به طور جدی چشم انتظار کمک‌های فوری و تسهیلات دولتی است، اما شاید بیش از هر چیز به آینده مذاکرات هسته‌ای، رفع تحریم‌ها و بازگشت گردشگران خارجی وابسته است.