امیدی در کار نیست

در ترکیب ابتدایی تیم ملی ایران مقابل روسیه فقط دو بازیکن زیر ۲۸ سال حضور داشتند و امیرحسین حسین‌زاده با ۲۴ سال، جوان‌ترین بازیکن به حساب می‌آمد. عدد ۲۴ مدت‌هاست تبدیل به پایین‌ترین سن برای تیم ملی ایران شده است. جام جهانی ۲۰۲۲ را به یاد بیاورید. جایی که کارلوس کی‌روش تیمی را روانه مسابقات کرد که کم‌سن‌وسال‌ترین بازیکنش ابوالفضل جلالیِ ۲۴ ساله بود. روی دیگر سکه فیکس بودن پنج بازیکن حداقل ۳۲ و حداکثر ۳۶ ساله بود. اکنون بد نیست نیم‌نگاهی به ترکیب تزارها بیندازیم. آنها به جز یکی از مدافعان میانی که ۳۰ ساله بود، الباقی همگی به دهه چهارم زندگی‌شان نرسیده بودند و هشت نفر کم‌تر از ۲۸ سال سن داشتند. گل برتری میزبان نیز در دقیقه ۷۰ به وسیله اَلکسی باتراکوف ۲۰ ساله به شکلی تماشایی زده شد. با این حال در نشست خبری پس از مسابقه، کسی که درباره استفاده از بازیکن جوان حرف زد، والری کارپین نبود. دو تعویض از چهار تعویض صورت گرفته توسط کادر فنی تیم ملی ایران به نفرات جوان اختصاص داشت. محمد قربانی ۲۴ ساله و کسری طاهری ۱۹ ساله وارد میدان شدند. البته این بخشی از حقیقت است که گاهی اوقات از تمام دروغ می‌تواند خطرناک‌تر باشد. دو تغییر دیگر علیرضا جهانبخش و دانیال اسماعیلی‌فر ۳۲ ساله بودند. آخرین باری که تیم ملی ایران در دیداری نسبت به حریفش ۱۱ نفر ابتدایی جوان‌تری داشت، مسابقه رفت با قطر در دور سوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ بود که متوسط سن بازیکنان فیکس ایران ۲۹.۱ بود و عنابی‌ها با معدل سنی ۲۹.۳ وارد زمین شدند. همان‌طور که می‌بینید استفاده از واژه جوان، بازیکن جوان، جوان‌گرایی و... به هیچ عنوان نباید در دایره واژگان تیم امیر قلعه‌نویی جایی داشته باشد.

 آریا طاری

تیم ملی ایران حال ‌و روز خوبی ندارد و یک هوادار معمولی فوتبال هم می‌تواند متوجه این موضوع شود اما از نظر قلعه‌نویی و کادر فنی‌اش همه‌ چیز خوب است. اتفاقات بازی با روسیه هواداران را از قبل هم نگران‌تر کرده و شاید کمتر کسی امیدی به آینده داشته باشد. مرور خط به خط روند تیم ملی هم این موضوع را بهتر نشان می‌دهد. 

در روزهایی که فوتبال ایران مدافع وسط خوب ندارد، شاید کادر فنی مجبور شود به زوج شجاع و کنعانی برگردد. این در حالی است که کنعانی فعلا به دلیل مصدومیت شانس حضور در تیم ملی را از دست داده است. در دفاع راست، قلعه‌نویی تصمیم گرفته بار دیگر به رامین رضاییان ۳۵ ساله میدان بدهد؛ بازیکنی که امسال حسابی افت کرده و نمایشی دور از انتظار داشته است

از خط دروازه شروع کنیم؛ علیرضا بیرانوند که تورنمنت معتبر(!) کافا را به دلیل محرومیت از دست داد، با تعلیق محرومیتش به بازی با روسیه رسید اما با عملکردی که داشت خیلی‌ها را ناامید کرد. دروازه‌بانی که به تازگی در مصاحبه‌ای مدعی شده می‌تواند تا جام ‌جهانی بعدی بماند و برای تیم ملی بازی کند، مقابل روسیه روی گل‌های دریافتی واکنش خوبی نداشت و نتوانست انتظارات را برآورده کند. عملکرد بیرو در حدی بوده که شایعه شده کادر فنی تصمیم گرفته برای بازی با تانزانیا از نیازمند داخل چارچوب دروازه استفاده کند. البته فراموش نکنیم که نیازمند هم در کافا عملکرد ضعیفی داشت و اصلا به همین دلیل خیلی‌ها دل‌شان برای بیرو تنگ شد!

در خط دفاع نگرانی‌ها به مراتب بیشتر از سایر پست‌ها است. شجاع خلیل‌زاده با ۳۶ سال سن شاید ضعف‌هایی داشته باشد اما هنوز مطمئن‌ترین دفاع وسط فوتبال ایران به حساب می‌آید و از همین‌رو قلعه‌نویی سخت دنبال پیدا کردن بازیکنی است که کنار او بازی کند. پس از ناامید شدن از عارف آقاسی که در استقلال نمایشی فاجعه‌بار داشت و به نیمکت تبعید شد، قلعه‌نویی مقابل روسیه به حسین ابرقویی میدان داد. او که امسال در پرسپولیس جزو خوب‌ها بوده، مقابل روسیه یک‌ اشتباه کلیدی داشت تا نتوان با اطمینان از حضور فیکس او در بازی‌های آینده صحبت کرد. در روزهایی که فوتبال ایران مدافع وسط خوب ندارد، شاید کادر فنی تیم ملی مجبور شود به همان زوج شجاع و کنعانی برگردد. این در حالی است که کنعانی فعلا به دلیل مصدومیت شانس حضور در تیم ملی را از دست داده است. 

در دفاع راست قلعه‌نویی تصمیم گرفته بار دیگر به رامین رضاییان ۳۵ ساله میدان بدهد؛ بازیکنی که امسال حسابی افت کرده و نمایشی دور از انتظار داشته است. جالب اینکه رضاییان سال گذشته و در حالی که یک ‌سال جوان‌تر بود و ستاره لیگ به حساب می‌آمد، با نظر ژنرال اصلا به تیم ملی دعوت نمی‌شد. البته قلعه‌نویی در این پست گزینه‌های دیگر هم دارد که اسماعیلی‌فر در نیمه دوم بازی با روسیه برای دقایقی شانس بازی پیدا کرد. در جناح چپ خط دفاع اوضاع حسابی نگران‌کننده است تا جایی که تیم ملی مقابل روسیه اصلا دفاع چپ تخصصی در فهرست نداشت! در فصلی که ابوالفضل جلالی و میلاد محمدی افت کرده‌اند، قلعه‌نویی تصمیم گرفت تیمش را بدون مدافع چپ تخصصی به روسیه ببرد اما اوضاع طوری پیش رفت که کادر فنی بلافاصله پس از بازی محمدی را به تیم ملی دعوت کرد تا او آماده تقابل با تانزانیا شود. البته شاید بهتر باشد از ژنرال و کادر فنی پرتعدادش این سوال را پرسید که چرا از همان اول محمدی به تیم ملی دعوت نشد و از همه مهم‌تر که پس از بازی با روسیه چه اتفاقی افتاد که به یک‌باره نظر‌ها نسبت به او برگشت. 

در خط میانی و حمله خیلی نمی‌خواهیم حوصله‌تان را سر ببریم چراکه فقط چند بازیکن هستند که نمایش‌شان به چشم می‌آید. سامان قدوس در خط میانی و امیرحسین حسین‌زاده در خط حمله بازیکنانی هستند که عملکرد خوبی دارند و حداقل در زمین دیده می‌شوند نه مثل سعید عزت‌اللهی که هنوز کسی متوجه نشده در بازی با روسیه درون زمین بود یا نه! البته وضعیت سعید از خیلی‌ها بهتر است چراکه حداقل تیم باشگاهی دارد و جدا از فیفادی‌ها فوتبال هم بازی می‌کند. ما در همین تیم ملی کاپیتانی داریم که مدت‌ها است تیم باشگاهی ندارد اما با نظر قلعه‌نویی به تیم ملی دعوت می‌شود و بازی هم می‌کند. 

علیرضا جهانبخش که لیگ امارات و ایران را برای خودش کوچک می‌داند و اصرار دارد در اروپا به فوتبالش ادامه دهد، شاید تنها فوتبالیستی در جهان است که بدون تیم به پیراهن ملی می‌رسد. البته او نشان داد از لحاظ بدنی شرایط خوبی دارد چراکه می‌تواند پاهایش را تا گوش بازیکن روسیه بالا بیاورد و بدترین خطای ممکن را در بازی دوستانه انجام دهد! مهدی طارمی هم یکی دیگر از ستاره‌های هجومی تیم ملی است که در چند بازی اخیر هیچ عملکرد مثبتی نداشته و در حد خودش ظاهر نشده است. برخلاف جهانبخش او تیم دارد و در تیم باشگاهی‌اش هم کارنامه بدی نداشته اما در تیم ملی و زیر نظر ژنرال نتوانسته در حد یک ستاره فوتبال بازی کند. شاید قلعه‌نویی امیدوار است با بازگشت قائدی، قلی‌زاده و از همه مهم‌تر سردار آزمون، تیمش در فاز هجومی جان بگیرد و حرف برای گفتن داشته باشد.