در حالی دولت سیزدهم معتقد است برای تحقق سیاست‌های اقتصاد دریامحور، نیازمند مدیریت یکپارچه در کشور هستیم که کارشناسان بر این باورند هنوز سیاست گذاری دولت برای توسعه اقتصاد دریا در حد نوشتن بر روی کاغذ است. به گزارش اقتصاد 24، با وجود شعار‌ها و وعده های مستمر در این خصوص، توسعه نیافتگی شهر‌های ساحلی نشان از بی‌توجهی طولانی مدت دولت‌ها به این مسئله دارد؛ بنابراین باید در ادامه دید تشکیل نهادعالی برای سیاست‌گذاری اقتصاد دریامحور و در ادامه سند اقتصاد دریامحور، چه تغییری را در روند اهمیت‌دهی به بنادر و فرصت تجارت دریایی ایران اعمال خواهد کرد.

توسعه اقتصاد دریامحور فقط ساختن کشتی نیست

 یک کارشناس تجارت دریایی در گفتگو با این پایگاه خبری با اشاره به موقعیت دریایی و ترانزیت دریایی ایران گفت: زمانی که صحبت از توسعه و پایه گذاری سیاست‌های اقتصاد دریامحور است نباید فقط به ساخت کشتی اکتفا شود، بلکه مفهوم اقتصاد دریا، شناخت فرصت‌های موجود، بستر‌های مناسب و تخصصی برای تقویت فعالیت‌های ترانزیت دریایی است، موضوعی که تاکنون در هیچ دولتی نه سیاست گذاری شده و نه عملیاتی.

مسعود دانشمند تاکید کرد: دولت‌ها از استفاده ظرفیت‌های آبی غافل مانده اند و این غفلت همچنان باقی مانده و نمی‌دانیم سرنوشت این راه توسعه‌ای به کجا می‌رسد.

توسعه‌ای برای بنادر در نظر گرفته نشده است

به گفته این فعال اقتصادی  در مفهوم اقتصاد دریا نگاه به درآمدزایی مهمترین و شاکله اصلی در بحث توسعه است پس راه این درآمد زایی‌ها در بنادر است جایی که هنوز در بدترین شکل خود باقی مانده و هیچ برنامه مدون و کاملی برای توسعه آن در نظر گرفته نشده است. دانشمند عنوان کرد: تصریح کرد: شاید بحث‌ها و وعده‌هایی در راستای توسعه بنادر شنیده شود، اما هنوز از استاندارد‌های اولیه در بحث بنادر عقب هستیم. کشور‌های همسایه ایران به‌ویژه کشور‌های جنوبی مانند امارت، قطر و حتی عراق، اقدامات خوب و تاثیرگذاری را در بحث تجارت دریایی خود انجام داده‌اند. مجموعه اقدامات آن‌ها باعث شد تجارت دریایی و اقتصاد دریامحور قوی‌تری نسبت به ایران داشته باشند. او با توضیح اینکه هیچ یک از این ظرفیت‌ها در اقتصاد دریا محور تا به امروز مورد استفاده قرار نگرفته است، تصریح کرد: زمانی که هنوز برای بهره گیری از این ظرفیت تعریف درستی نشده مشخص است نگاه به مسئله توسعه اقتصاد دریا باید پس از سال‌ها همچنان بر روی کاغذ مانده و تنها از سوی دولتمردان به عنوان یک وعده و یک رویا در اقتصاد باقی بماند و هر چند یکبار به فکر سیاست گذاری برای این مهم بیفتند.