طرح یک پرسش در خصوص شکوائیه فعالان عرصه موسیقی
دو هزار موزیسین از وزیران و وکیلان چه می‌خواهند؟
لیلا موسی زاده
هفته گذشته شاهد اجماع عمومی موزیسین‌ها در اقدامی صنفی و در اعتراض به قانون اخذ 10 درصد از درآمد بلیت‌فروشی کنسرت‌ها در کلان‌شهرها بودیم که البته در ضمن آن به تغییرات مدیریت دفتر موسیقی نیز پرداخته‌شده بود.
این حرکت اعتراضی که با ارسال شکوائیه جمعی آن‌ها به رسانه‌ها همراه شده، بیش از دوهزار امضای معتبر در ذیل نامه بر خود دارد تا پیرو گشودن شکوه و اعتراض اهالی موسیقی، خواسته‌هایی به‌منظور کاستن از فشار و قابل فعالیت ساختن فضای کاری موزیسین‌ها را مطرح کند. خواسته‌هایی که موزیسین‌ها در این اقدام صنفی مطرح کرده‌اند آن‌قدر مهم بوده که آن‌ها را وادار به خطاب قرار دادن وزیران دولت و وکیلان مجلس کرده تا از اشخاص دقیقاً مرتبط با موضوع شکوائیه استمداد کرده باشند. ازاین‌رو شعری از عارف قزوینی مطلع این نامه است و افراد صاحب‌نامی چون حسین علیزاده، رافائل میناسکانیان، علی‌اکبر شکارچی، ساسان فاطمی، فردین خلعتبری، حمید متبسم، ابراهیم لطفی، مهدی آذرسینا، فریدون شهبازیان، مسعود شعاری، کیوان ساکت و آروین صداقت کیش در این حرکت صنفی-اعتراضی حضور دارند.
به‌طورکلی می‌توان در چند دسته این خواسته‌های صنفی را طبقه‌بندی کرد که جان کلام موضوع شکوائیه را تشکیل می‌دهد و به‌عنوان راه‌های پیشگیری از گسست کامل ارتباط هنرمندان با دولت است که به‌زودی نیز موسوم انتخابات فرامی‌رسد و می‌بایست هر عاقلی بدان توجه نماید:
1. لغو طرح اخذ 10 درصد از درآمد بلیت‌فروشی کنسرت‌ها با کمک نمایندگان مجلس که اتفاقاً اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس از ابتدا با آن مخالف بوده و آن را کارشناسی نشده می‌دانند.
لغو طرح اخذ 10 درصد از درآمد بلیت‌فروشی کنسرت‌ها، دعوت وزیر ارشاد به اندیشیدن درباره عواقب عملکرد نامهربانانه خویش با موزیسین‌ها، پایان بخشیدن به دخالت‌های امنیتی در حوزه موسیقی و خاتمه دادن به تحمیل فشار بر کارگزاران مورد وثوق جامعه هنری از جمله موارد مندرج در شکوائیه موزیسین‌هاست
2. دعوت وزیر ارشاد به اندیشیدن درباره عواقب عملکرد نامهربانانه خویش با موزیسین‌ها و بازگشت به راه سربلندی وزارتخانه در عدم ستیزه با هنرمندان به‌واسطه عزل پیشنهاددهندگان طرح اخذ 10 درصد.
3. عذرخواهی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از موزیسین‌ها و جامعه هنری بابت این طرح دست اندازانه بر جیب موزیسین‌ها که خلاف نظر رئیس‌جمهور محترم در تسهیل فعالیت هنرمندان است.
4. پایان بخشیدن به دخالت‌های امنیتی در حوزه موسیقی در طی این چهل سال که اتفاقاً از مواردی بود که دولت در بدو انتخابات بر آن تأکید زیادی داشت.
5. خاتمه دادن به تحمیل فشار بر کارگزاران مورد وثوق جامعه‌ی هنری که گوشه اشاره‌ای نیز به عزل و جایگزینی شبانه و نابهنگام مدیر اسبق دفتر موسیقی دارد.
حالا با این نامه و خواسته‌ها که رسماً و صراحتاً اعلام‌شده است و همچنین شماری از موزیسین‌های صاحب‌نام آن را امضا کرده‌اند لازم است که وزارت ارشاد درایت خود را در نحوه تعامل و عملکرد متقابل با موزیسین‌ها به اثبات برساند و نگرانی‌های آن‌ها را مرتفع نماید. در حقیقت اکنون زمان عمل برای وزارت ارشاد است تا یک‌باره شاهد افزایش آن‌ها در حمایت از دولت و وزیر ارشاد باشد و یا در خلاف این موضوع بکوشد و بر مخالفت‌ها بدمد تا ریزش حماست هنرمندان از دولت بیشتر و بیشتر گردد. در حقیقت اکنون گوی و میدان در اختیار وزاتخانه فرهنگ و ارشاد است تا با حسن نیتی که از خود نشان خواهد داد مسئله را به نفع هر دو طرف ( دولت و موزیسین‌ها) حل نماید و از ساختن چهره هنرمند ستیز برای دولت تدبیر و امید بپرهیزد. ضمن آنکه نمایندگان مجلس نیز می‌بایست با استناد به این حرکت عظیم صنفی- اعتراضی در سال سخت وضعیت معیشت در کنار هنرمندان باشند و با قید فوریت خط بطلان بر قوانین هنر و هنرمند‌ستیزانه بکشند.
دیدگاه تان را بنویسید