آرزو احمدزاده ، راهنمای طبیعت‌گردی 

در سفرنامه قبلی، از طبس و کال‌جنی گفتیم و دلیل نامگذاری آن. در ادامه مسیر به سمت روستای خُرو حرکت کردیم، نزدیک غروب به روستا رسیدیم و در یک خانه روستایی مستقر شدیم. شب را با بوی بخاری نفتی که سال‌ها بود به مشاممان نرسیده بود گذراندیم و صبح به سمت تنگه مرتضی علی و در مسیر آب داخل تنگه به ‌راه افتادیم. رودخانه‌ای کم عمق در بین دو دیواره با آبی با دو دمای متفاوت توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است. آب جاری شده در تنگه حاصل تلفیق آب چشمه‌ای که در میانه تنگه وجود دارد و آب رودخانه جاری‌ست. یک سمت آب سرد و سمت دیگر آن گرم است و شما با قدم زدن در آن می‌توانید یک پای خود را در آب سرد چشمه فرو کنید و پای دیگرتان را در آب گرم آن! غلظت بیشتر آب گرم و تفاوت ساختاری آن با آب سرد جاری در کف رودخانه باعث می‌شود  این آب‌ها تا مسافت حدود 300 متری بستر رودخانه هم پیش بروند در حالی که به طور کامل با هم مخلوط نشده‌اند و در بستر رودخانه قابل‌تفکیک هستند. در انتهای تنگه به سد یا طاق عباسی می‌رسیم. سدی که برای حفاظت طبس از سیلاب‌های رودخانه ساخته شده و قدمت این طاق را به دوره صفویه نسبت می‌دهند. سفرنامه طبس ادامه دارد...