لیلا موسی‌زاده، روزنامه‌نگار

دو ماه و پنج روز از اعلام رسمی ورود ویروس کرونا به کشور می‌گذرد و البته نزدیک دو ماه است که فعالیت تمامی آموزشگاه‌های موسیقی تعطیل ‌شده است. بر کسی پوشیده نیست که به علت نبود شغل متناسب با رشته موسیقی در سازمان‌ها، نهادها، دستگاه‌ها و شرکت‌ها و عدم ایجاد شغل مناسب با رشته تحصیلی موسیقی در این چند دهه، بماند که برخی شغل‌های موجود هم به فارغ‌التحصیلان موسیقی داده نشده، اغلب دانش‌آموختگان حوزه موسیقی با تدریس و آموزش امرار معاش می‌کنند. یعنی اغلب بار زندگی و معیشت خانواده موزیسین‌ها بر دوش حق‌التدریس و دریافتی آنها از شاگردانشان است و در این دو ماه گذشته که به علت پیشگیری از شیوع گسترده بیماری کرونا تمامی آموزشگاه‌های کشور تعطیل و البته تدریس خصوصی در منازل نیز به علت وحشت از سرایت ویروس ملغی شده، سخت‌ترین شرایط معیشتی برای مدرسین و معلمین موسیقی و همچنین مدیران آموزشگاه‌ها رفته است. اغلب آموزشگاه‌دارها که در فضاهای اجاره‌ای آموزشگاه موسیقی دایر کرده‌اند با دو ماه مشکل پرداخت کرایه ملک مواجه هستند و از آنجایی‌که شرایط سخت اقتصادی و تورم ناشی از تحریم‌ها و مدیریت ناکارآمد در این چند دهه اخیر عامل عدم توان پس‌انداز برای روز مبادا بوده است و اکثریت مردم کشورمان زندگانی روزمزدی را تجربه می‌کنند درنتیجه امکان پرداخت چند ماه کرایه برای اغلب آموزشگاه‌دارها فراهم نیست و البته معلمان و مدرسان نیز برای گذران زندگی در سختی به سر می‌برند. در این میان اما خبری از حمایت‌های دولتی در جهت رفع مشکلات این صنف به گوش نمی‌رسد. نه خبری از وام‌های کم‌بهره هست و نه کمک‌هزینه به شغل‌های آسیب‌دیده.

در مصوبه هیات وزیران به تاریخ 25 اسفندماه گذشته مقرر شده است که حق بیمه سه ماه منتهی به اردیبهشت برای هنرمندان پرداخت شود؛ اما هنوز به‌رغم گذشت دو ماه از سه ماه موردنظر دولت، هیچ سازوکار اجرایی این مصوبه هیات دولت مشخص و ابلاغ نشده است

هرچند انجمن صنفی هنرمندان موسیقی در نامه‌هایی به رئیس‌جمهور، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار کمک به این صنف آسیب‌دیده شده است؛ اما آنچه تاکنون می‌توان از جانب دولت در پاسخ به این تلاش‌ها دید صرفاً خبری بود که  عضو هیات مدیره صندوق اعتباری هنر اعلام کرده مبنی بر پرداخت سه‌ماهه حق بیمه کسانی‌که از طریق صندوق اعتباری هنر بیمه‌ شده‌اند. یعنی دولت در این وانفسای اقتصاد و زندگی، تنها می‌تواند مبلغ حق بیمه‌ها را به‌جای هنرمندانی بپردازد که سال‌هاست حق بیمه پرداخته‌اند و کمک دیگری در توان دولت نیست. هنرمندان سال‌ها حق بیمه خویش را پرداخته‌اند، اما در این شرایط نمی‌توانند به ازای پرداخت سال‌ها حق بیمه، درخواست بیمه بیکاری کنند و از این امکان محروم‌اند. البته باید همین اندک بارقه امید از حمایت دولتی را نیز شاکر بود چراکه پرداخت همین مبالغ اندک حق بیمه نیز امروز در توان اغلب موزیسین‌ها نیست. و ازآنجایی‌که فعالیت‌هایشان به حالت تعلیق درآمده آینده بازگشایی آن نیز آن‌چنان روشن نیست.

حالا در هفتم اردیبهشت‌ماه، هنوز پرداخت حق بیمه توسط صندوق اعتباری هنر عملیاتی نشده است وکسی دراین‌باره خبر موثقی ندارد. آن‌گونه که از شواهد امر برمی‌آید تاکنون تمام این حرف‌ها بر مبنای حدس و خواهش و گمان بوده و هنوز دستورالعملی از وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در این مورد به صندوق اعتباری هنر داده نشده است. و موزیسین‌ها فعلاً سرگردان این حرف‌های گمراه‌کننده هستند که با توجه به اتمام فروردین‌ماه و سررسید پرداخت حق بیمه به‌درستی نمی‌دانند که آیا باید پرداخت حق بیمه را انجام دهند و یا اینکه منتظر اعلام تصمیم دولت بمانند؟ مساله‌ای که زمان زیادی تاکنون گرفته و البته در صورت فوت وقت، امکان اصلاح برای سوابق بیمه‌شدگان ممکن نیست.

با این حال جالب اینجاست که در مصوبه هیات وزیران به تاریخ 25 اسفندماه گذشته مقرر شده است که حق بیمه سه ماه منتهی به اردیبهشت برای هنرمندان پرداخت شود اما هنوز به‌رغم گذشت دو ماه از سه ماه موردنظر دولت، هیچ سازوکار اجرایی این مصوبه هیات دولت مشخص و ابلاغ نشده است. ضمن اینکه هنرمندان باوجود وعده‌ها حق بیمه اسفندماه را نیز پرداخت کرده‌اند و در حال پرداخت حق بیمه فروردین‌ماه هستند. تأخیر ابلاغ این مصوبه به زیرمجموعه اجرایی دولت و یا ایجاد سازوکار اجرایی در بازوهای اجرایی دولت فعلاً آفتی است که در این وضعیت سخت معیشتی بیشتر هنرمندان را تحت‌فشار بلاتکلیفی قرار داده و البته در ماه سخت اسفند نیز آنها را مجبور به پرداخت حق بیمه کرده است. بااین‌حال اگر مصوبه هیات وزیران سریع‌تر جنبه اجرایی بر خود بگیرد، می‌بایست اصلاحاتی در آن صورت پذیرد تا متضرر عکس‌العمل دیر دستگاه‌هایی اجرایی کشور اهالی موسیقی و هنرمندان نباشند.