نگین کوهستان‌های تهران

آرزو احمدزاده ، راهنمای طبیعت‌گردی 

فصل بهار به نظر من فصلی خاص برای طبیعت‌گردی است: رنگ سبز چمن نو، بوی علف تازه، رودهای پرآب و آبشارهای زیباتر از همیشه و کوه‌هایی که هنوز لکه‌های برف در نیم‌تنه‌شان به چشم می‌خورد. اگر در خانه‌ روی مبل لم بدهید و کسی از این زیبایی‌ها برایتان بگوید قطعا تصویری در قاب یک کارت پستال برایتان تداعی می‌شود و خواهید گفت، اینها فقط در عکس دیده می‌شوند. حال چرا عکاس این عکس شما نباشید؟ فصل بهار پر است از این عکس‌های زیبا و اگر به طبیعت بروید زیبایی‌های بیشتری را خواهید دید که در قاب تصویر نمی‌گنجند. امروز قصد داریم به طبیعت اطراف تهران برویم و از آبشاری پرآب و زیبا در منطقه لواسانات دیدن کنیم. اگر اهل طبیعت‌گردی هستید، حتما نام دو روستای آهار و شکراب را شنیده‌اید. مسیر پیاه‌روی بین این دو روستا، یکی از معروف‌‌ترین و جذاب‌ترین مسیرهای طبیعت‌گردی نزدیک به تهران است. این روستاها به دلیل برخورداری از آب و هوایی خنک و مطبوع، رودخانه‌ای زلال، باغ‌های میوه فراوان، درختانی سر به فلک کشیده و درنهایت آبشاری خروشان، هر سال پذیرای طبیعت‌گردان و گردشگران بی‌شماری هستند. برای رفتن به این آبشار از تهران از طریق جاده لشگرک به دو راهی لواسان و فشم می‌رویم. در مسیر فشم ، به سمت اوشان و سپس روستای آهار می‌رسیم که آخرین نقطه ماشین‌رو است. بقیه مسیر پیاده باید طی شود. 

از محل روستای آهار تا آبشار حداکثر دو ساعت پیاده‌روی متوسط دارد. روستای آهار از روستاهای خوش آب‌وهوا و دیدنی دهستان رودبار قصران، شهرستان شمیران استان تهران است. این روستا در محل تلاقی دوتنگه‌ای قرار دارد که یکی به سمت شمال غرب به ده‌تنگه و گردنه زرگاه و دیگری به سمت جنوب غرب (منطقه و مزارع و آبشار شکرآب و قله توچال و مرز شهرستانک) منتهی می‌شود. روستای آهار از روستاهای آباد و پررونق منطقه بوده و به علت داشتن مزارع و باغات وسیع، بیشتر ساکنان این روستا به کار باغداری مشغول هستند. نام اصلی و باستانی روستا «اوهار» بوده ‌است که این نام هنوز هم با ترکیب «گل‌اوهر» به محلی اطلاق می‌شود که مدخل روستا و در انتهای جاده فشم و ایگل است. «او» به معنای آب و «هر» به معنای آسیاب است. اوهر به معنای آبادی‌ای است که دارای آب فراوان برای احداث آسیاب است. پیاده‌روی در مسیر کوچه‌باغ‌ها و در میان دشت‌ها با شنیدن صدای شرشر آب بسیار لذت‌بخش است. آهار همیشه زیباست، ولی در دو وقت از سال، یکی اواسط بهار به علت وجود شکوفه‌های گیلاس روی درختان و دیگری اواسط پاییز به علت وجود برگ‌های رنگارنگ پاییزی با رنگ‌های زرد و نارنجی بسیار دل‌انگیزتر است. برای رفتن به آهار و دیدن شکراب و ده‌تنگه بهتر است کفش مناسب پیاده‌روی، کوله‌پشتی و یک وعده غذایی همراه داشته باشید و اگر در فصل پاییز مسافرت می‌کنید، لباس گرم فراموش‌تان نشود. در مسیر پاکوب حرکت کردیم و حالمان با صدای زیبای طبیعت خوبتر و خوبتر شد. پس از طی مسافتی، امامزاده روستای شکراب از دور نمایان شد و نوید استراحتی کوتاه را می‌داد. این امامزاده حدود 800 سال قدمت دارد. استراحتی کوتاه کردیم و به قول قدیمی‌ها نفسمان چاق شد و در مسیر آبشار به راه افتادیم. شکراب باغستانی است ییلاقی و باصفا در غرب دره آهار که چند قنات و چشمه آب ازجمله چشمه برفی شکراب بر زیبایی‌های آن افزوده است. روستای شکراب و مسیرهای غربی آن که منتهی به شهرستانک است، محلی برای سیاحت و شکار شاهان قاجار نیز بوده است. پس از عبور از کوچه‌باغ‌های زیبای شکراب و مسیر پیاده‌روی با پستی و بلندی، خستگی‌مان با دیدن آبشار پرآب و خروشان شکراب از تن بدر شد. بهار را از دست ندهید.