عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: ذرات قابل استنشاق، کوچکتر از ۱۰ میکرومتر هستند که بیشتر در بینی، دهان و دستگاه تنفسی فوقانی باقی می‌مانند، بنابراین می‌توانند با اختلالات تنفسی مانند آسم، ذات‌الریه، رینیت آلرژیک (التهاب مخاط بینی) و سیلیکوزیس (بیماری ریوی) همراه باشند. به گزارش تسنیم عباس شاهسونی افزود: مرگ زودرس ناشی از تنفس این ذرات می‌تواند از روزی که سطح ذرات بالا می‌رود تا یک تا دو ماه پس از آن رخ دهد و ذرات آلاینده قابل تنفس ممکن است باعث بیماری، بستری شدن در بیمارستان و مرگ زودرس شود. به گفته او ذرات آلاینده هوا، بزرگ‌تر از ۱۰ میکرومتر، قابل تنفس نیستند، به همین دلیل تنها می‌توانند به بخش‌های خارجی بدن آسیب بزنند که عمدتاً باعث افزایش حساسیت به عفونت چشمی، تحریک پوست و چشم و ملتحمه می‌شود.

 

 

کپی شد