یک روز در اردوگاه‌های سیل‌زدگان خوزستان؛
۴ خانوار در یک کلاس درس زندگی می‌کنند
نجمه رحمتی
مردم سیل‌زده خوزستان در حالی که همه زندگی و محصولات خود را از دست داده‌اند، این روزها در اتاق‌های ۴۰ تا ۵۰ نفره در اردوگاهها شب تا صبح را در شرایط سختی سپری می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، حدود یک ماه است که از وقوع سیل در مناطق مختلف خوزستان می‌گذرد؛ رودهای کارون، کرخه و دز در بخش‌هایی از این استان همچنان دبی بالایی دارند و خطر آبگرفتگی هنوز برخی روستاها را تهدید می‌کند. آب در برخی از روستاها هم که دچار آبگرفتگی شده بودند، هنوز تخلیه نشده است. اهالی روستاها در کمپ‌ها و اردوگاهها زندگی می‌کنند. در برخی از اردوگاهها ۴ تا ۵ خانواده که حدود ۴۰ نفر می‌شوند در یک اتاق با هم زندگی می‌کنند.
اولین مقصد ما در خوزستان مدرسه شبانه‌روزی حضرت رسول اکرم(ص) در دارخوین است که دو هفته‌ای است، بجای دانش‌آموزان، مردم آسیب‌دیده از سیل در این اردوگاه اسکان داده شده‌اند.
در این مدرسه شبانه‌روزی عده‌ای زن و مرد در دور یک میز جمع شده‌اند، نزدیک می‌شوم و می‌پرسم چه خبر است، یکی می‌گوید؛ سیم کارت می‌دهند، زن دیگری از من می‌پرسد با دفترچه بیمه هم سیم‌کارت می‌دهند، می‌گویم نمی‌دانم و او ادامه می‌دهد؛ «این تنها چیزی است که دارم.»
وارد سالن مدرسه می‌شوم، بچه‌ها در ورودی سالن جمع شده‌اند و مشغول نقاشی هستند، از طرف شرکت نفت چند مربی به همراه برگه‌های رنگ‌آمیزی شده در میان بچه‌ها نشسته‌اند و چند نفری هم در حال عکس گرفتن با کودکان سیل‌زده! عده‌ای از زنان روستا هم که کودکانشان در حال نقاشی کردن هستند، روی پله‌ها نشسته‌اند و آنها را تماشا می‌کنند.
یکی از زنان که اسما نام دارد و روی پله نشسته است، می‌گوید: «از اهالی روستای دریسیه هستیم و ۲۰ روز است که در این اردوگاه هستیم. یک دختر سه ساله دارم که مشغول شیمی‌درمانی است، متاسفانه وضعیت دخترم خیلی خوب نیست. وضعیت بهداشتی در این اردوگاه خیلی مناسب نیست. خانه‌هایمان در روستای دیریسه به طور کامل زیر آب رفته است و مجبور شدیم به اردوگاه بیاییم.»
شرایط بسیار سخت است
وی ادامه می‌دهد: «در هر کلاس درس ۳ تا ۴ خانواده با هم زندگی می‌کنند و معلوم نیست این وضعیت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. شرایط بسیار سخت است، هنوز وضعیت روستا مشخص نیست و آب روستا تخلیه نشده است.»
از این زن درباره وضعیت دخترش می‌پرسم و او اینطور پاسخ می‌دهد: «مدام می‌آیند از دخترم فیلم و عکس می‌گیرند، اما بعدش هیچ. من نگران وضعیت فرزندم هستم؛ خداروشکر قبل از اینکه سیل بیاید برایش دارو تهیه کردیم و الان دارو دارد، اما نمی‌دانم بعدا چه اتفاقی می‌افتد، اینجا از لحاظ بهداشتی تمیز نیست، البته من خیلی مراقب دخترم هستم، چون در حال شیمی‌درمانی است.»
مردانمان بیکارند و بچه‌هایمان به مدرسه نمی‌روند
ما کشاورز بودیم و تمام محصولات و زمین‌هایمان از بین رفته است و الان همه مردانمان بیکار هستند. بچه‌ها هم مدرسه نمی‌روند و کلی از درس عقب افتاده‌اند. یکی دیگر از زنان روستا به جمع ما اضافه می‌شود و در پاسخ به اینکه وضعیت سرویس‌های بهداشتی در اینجا چگونه است، می‌گوید: «در این مدرسه ۶ حمام و ۶ سرویس بهداشتی وجود دارد که از نظر بهداشتی خیلی تمیز نیستند، اما ما خودمان تصمیم گرفتیم، هر روز دو نفری یکی از سرویس‌ها را نظافت کنیم تا تمیز بماند.»
وی خاطرنشان می‌کند: «وقتی از خانه‌هایمان آمدیم فقط توانستیم چند دست لباس با خودمان برداریم. شوهرانمان ظهرها پیش ما می‌آیند و شب‌ها برای نگهبانی از منازل‌مان به روستا می‌روند. ما کشاورز بودیم و تمام محصولات و زمین‌هایمان از بین رفته است و الان همه مردانمان بیکار هستند. بچه‌ها هم مدرسه نمی‌روند و کلی از درس عقب افتاده‌اند.»
لباس‌های کهنه و غیرقابل استفاده برایمان آورده‌اند
یکی دیگر از زنان لباس‌های کهنه‌ای را که در گوشه‌ای از محوطه اردوگاه بر روی زمین قرار دارد، نشانم می‌دهد و با ناراحتی می‌گوید: وضعیت لباس‌هایی که برایمان می‌آورند، هم خوب نیست، همه لباس‌ها کهنه است و اصلا قابل استفاده نیست. ما چطور لباس‌های کهنه را که برخی از آنها حتی پاره است، استفاده کنیم!»
این زن سیل‌زده درباره وضعیت سرویس‌های بهداشتی می‌گوید: «سرویس بهداشتی و حمام هست، اما خیلی کثیف است. در هر اتاق ۵ یا ۶ خانواده کنار هم هستیم. من ۸ فرزند دارم که در کنار چهار خانوار دیگر در یک اتاق با هم زندگی می‌کنیم.»
وی با بیان اینکه خانه‌هایمان دچار آبگرفتگی شده و وضعیت بسیار بدی داریم، تصریح می‌کند: «پوشک بچه به اندازه کافی نیست، حمام و دستشویی‌ها هم کثیف هستند و هیچ ضدعفونی نمی‌شود و احتمال بیمار شدن بسیار زیاد است.» برخی از مردان روستا می‌گویند، اجناسی که برای ما می‌آید به درستی توزیع نمی‌شود.
در ادامه صحبت هایم با اهالی روستا صریفی، عضو شورای روستای دریسیه نیز به ما اضافه می‌شود و می‌گوید: «روستای ما در ۱۵ کیلومتری اهواز و در کنار رودخانه کارون بود. در این روستا ۱۵۰۰ نفر زندگی می‌کردند که بر اثر سیل مجبور به تخلیه روستا شدند. اهالی این روستا به مدت دو هفته در چادر زندگی می‌کردند و چند روزی است که به این اردوگاه
منتقل شده‌ایم.»
وی با بیان اینکه در حال حاضر نیز ۱۳۰۰ نفر از اهالی روستا در این اردوگاه زندگی می‌کنند، ادامه می‌دهد: «امکانات تا حدودی در اختیار ما گذاشته‌اند و ما از این بابت از مسئولان تشکر می‌کنیم، اما مردم روستای ما کشاورز هستند و بر اثر سیل همه چیزشان از بین رفته و دار و ندارشان زیر آب است و همه زحمت و تلاشی که سال‌ها کشیده‌اند، از بین رفته است. مردم هیچی ندارند و از مسئولان انتظار داریم به داد ما برسند و اگر مبلغی برای کشاورزان تصویب شده واریز کنند تا مردم آرام شوند، چراکه مردم نیاز دارند تا دولت به آنها کمک کند.»
این عضو شورای روستای دریسیه با بیان اینکه انتظار داریم، صدایمان به پایتخت برسد، تصریح می‌کند: «برخی کودکان بیمار شده‌اند، البته هنوز بیماری خاصی بین اهالی روستا شایع نشده، اما قطعا آب‌های ناشی از سیلاب به دلیل آلودگی باعث بیماری نیز می‌شوند. ما نمی‌توانیم به خانه‌هایمان بازگردیم، چراکه هم پشه‌ها و هم حشرات زیادی در آنجا وجود دارند.همچنین حیوانات گزنده آنجا زیاد است و لازم است که حتما بعد از فروکش کردن آب سم‌پاشی شود تا بتوانیم آنجا زندگی کنیم.تمام فاضلاب در روستا بالا آمده است و اگر مردم در این شرایط بازگردند، قطعا اکثریت آنها بیمار خواهند شد.»
برخی از نخل‌ها به طور کامل از بین رفته است و خسارت بیش از حدی به مردم در روستاهای اطراف کارون وارد شده است. صریفی درباره وعده‌های دولت می‌گوید: «فعلا به ما قول خاصی نداده‌اند و فقط در اخبار شنیده‌ایم که مصوباتی را برای ما در نظر گرفته‌اند. اگر این مبالغ را برای ما واریز نکنند، ما یک مرده‌ایم، چراکه هیچ چیز دیگر برای زندگی نداریم. با توجه به آبگرفتگی زمین‌های کشاورزی، کشاورزان یکسال یا دوسال نمی‌توانند، گندم بکارند و همه چیز را از دست داده‌اند.برخی نخل‌داران نیز برای همیشه نخل‌هایشان از بین رفته است. انتظار مردم این است که در حد محصولاتشان به آنها کمک شود، چراکه خسارت بیش از حدی به مردم در روستاهای اطراف کارون وارد شده است.»
ای کاش حداقل کولرها را درست می‌کردند
وی ادامه می‌دهد: «من به همراه خانواده‌ام در این اردوگاه هستیم. دخترم «بیان» دوساله است و حساسیت داخلی دارد، بدنش کاملا قرمز شده و در اینجا دارویی برایش نیست. کولرها هم کار نمی‌کند و هوا به شدت گرم است، ای کاش حداقل این کولرها را درست می‌کردند.»
آب در خوزستان در حال فروکش کردن است، اما برگشت اوضاع به وضعیت عادی زمانبر است و وضعیت مردم سیل‌زده در روستاها و اردوگاهها به شدت بد است
با وجود اینکه تالاب پر آب است و ماهی هم دارد، به دلیل بالا بودن سطح آب نمی‌توانیم ماهی بگیریم و فایده‌ای ندارد و باید تا سال بعد صبر کنیم.
اردوگاه را ترک و به سمت تالاب شادگان می‌رویم. آب در تالاب شادگان در سال گذشته به کمترین سطح رسیده بود، اما امسال با وجود سیلاب‌ها وضعیت بسیار خوبی دارند. کمی آنسوتر از تالاب، روستای صراخیه است که به گفته اهالی محلی به ونیز شادگان نیز معروف است.آب کاملا روستا را فرا گرفته و به علت بالا آمدن فاضلاب‌ها بوی بسیار بدی به مشام می رسد. چند مرد با لباس‌های عربی در ورودی روستا ایستاده‌اند. یکی از آنها حسن نام دارد و ۲۱ ساله است.وی می‌گوید: «یک هفته‌ای است که آب روستا را فرا گرفته و مجبور شدیم زنان و کودکان را از روستا ببریم، اما حدود ۱۰۰ نفر آنجا مانده‌اند.»
این روستایی سیل‌زده خاطرنشان می‌کند: «شغل اهالی روستا ماهیگیری و دامداری است، اما الان با وجود اینکه تالاب پر آب است و ماهی هم دارد، به دلیل بالا بودن سطح آب نمی‌توانیم ماهی بگیریم و فایده‌ای ندارد و باید تا سال بعد صبر کنیم.»
می‌گویند تا شهریور این وضعیت ادامه دارد
یکی دیگر از اهالی روستا که در مقابل منزلش ایستاده، می‌گوید: «بعضی‌ها می‌گویند تا برج شش این وضعیت ادامه دارد، اما هنوز درباره خسارت خانه‌ها با ما صحبتی نشده است. ما اینجا ماندیم و نمی‌گذاریم دزدی شود. از اینجا نمی‌رویم.کارمان ماهیگیری است و کاری به جز این بلد نیستیم. ما همین‌جا می‌مانیم اگرچه سخت است، اما تحمل می‌کنیم.»
وی ادامه می‌دهد: « آب‌ها با فاضلاب قاطی شده و باعث مریضی می‌شود. ۱۴ سال است که اسم این روستا را ونیز شادگان گذاشته‌اند، اما وضعیت‌مان را ببینید.»
اگرچه به گفته نجار، رییس سازمان مدیریت بحران آب در خوزستان در حال فروکش کردن است، اما برگشت اوضاع به وضعیت عادی زمانبر است و وضعیت مردم سیل‌زده در روستاها و اردوگاهها به شدت بد است و مردم خوزستان که سال‌ها طعم تلخ جنگ را چشیده‌اند، این روزها درگیر ویرانی‌های به‌جا مانده از سیل هستند.
دیدگاه تان را بنویسید