زنان کارتن‌خواب بعد از به دنیا آوردن بچه‌های‌شان، در خیابان‌های شهر با نوزادی در دست به دنبال جایی می‌گردند تا استراحت کنند و بچه‌های‌شان را شیر بدهند. خانه‌ای ندارند و پارک‌ها و خیابان‌های شهر خانه‌شان است. حسرت جایی را دارند تا لحظه‌ای بنشینند و به نوزادشان شیر دهند. اما هیچ جایی در شهر وجود ندارد. حتی مریض و بیمار هم که باشند، ترس از این‌که با خیال راحت گوشه‌ای بنشینند و کسی مزاحم‌شان نشود و به بچه‌های‌شان شیر دهند آزارشان می‌دهد. باید خانه‌هایی در شهر باشد یا جایی که این زن‌ها با خیال راحت جدا از فضای خشن خیابان‌ها بنشینند و به بچه‌های‌شان شیر دهند. خانه‌هایی که اسمش «خانه مادری» باشد. نه شهرداری چنین اقدامی انجام داده و نه هیچ نهاد دیگری حتی به این زن‌ها فکر کرده است. حالا جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها خانه‌ای کوچک با چند اتاق را به نام «خانه مادری» برای زنان کارتن خواب منطقه شوش فراهم کرده است.

    

 

کپی شد