رئیس جمهور در مراسم گرامیداشت روز دانشجو در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، گفت: دستور دادم سیم‌کارت‌های سفید را سیاه کنند.

مسعود پزشکیان همچنین خاطرنشان کرد: یکی از بزرگ‌ترین مشکلات امروز کشور، مسئله فیلترینگ است. همیشه هم این را گفته‌ایم اما نحوه حل آن خود یک مسئله جدی است. این‌که من فقط دستور بدهم که حل شود کافی نیست؛ اگر قرار بود با دستور حل شود، همان روز اول تمامش کرده بودیم.  این دستور رئیس‌جمهور، حاشیه‌های بسیاری به دنبال داشت و با واکنش‌های گوناگون و غالبا منفی روبه‌رو شد.

 سفید به سیاه یا سیاه به سفید؟

احمد زید‌آبادی، فعال سیاسی در کانال تلگرامی خود در این مورد نوشت: اگر من جای آقای پزشکیان بودم دستور می‌دادم تمام سیم‌کارت‌های سیاه را سفید کنند. اگر رئیس‌جمهور اقتدار لازم برای صدور دستور تبدیل سفید به سیاه را داشته باشد، قاعدتاً باید اقتدار حالت معکوسش را هم 

داشته باشد.

با این حال، در بیابان کفش‌کهنه هم برای خودش غنیمتی است! حال که مردم از دسترسی آزاد به اینترنت محرومند، چه بهتر  که همه محروم باشند، حتی اصحاب رسانه! اهل رسانه‌ هم برای رفع مشکلات حرفه‌ای خود باید به فکر راه دیگری جز استفاده از این سیم‌کارت 

قهوه‌ای باشند!

آقای‌پزشکیان! شما برای سفیدکردن آمدید نه سیاه‌کردن!

محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا هم در واکنش به این دستور رئیس‌جمهور، یادآور شد: شما آمده بودید که اینترنت را سفید کنید یعنی‌همه‌مردم ایران بتوانند بدون فیلتر به فضای‌اطلاع‌رسانی و کسب‌وکار دست پیدا کنند و حالا بعد از ۱۶ماه علنا اعلام می‌کنید زورتان نمی‌رسد. 

وی ادامه داد: می‌گویید نمی‌شود با یک دستور فیلترینگ را برداشت. چرا نمی‌شود؟ خواستید و نشد؟ دوکلمه به مردم بگویید چه کسانی نمی‌گذارند و اسامی‌شان را اعلام کنید. خواهید دید همان اسامی که اعلام می‌کنید ظرف ده‌دقیقه خواهند گفت هیچ مشکلی نداریم. دقیقا مثل همین چندنماینده‌ای که وقتی اینترنت سفیدشان لو رفت گفتمد از همان زمانی که توی قنداق بودیم مخالف فیلترینگ بودیم!

سفیدها، سیاه شدند؟

در کانال باشگاه روزنامه‌نگاران ایران نیز در این باره آمده است:  آقای رئیس جمهور لطفا توجه داشته باشند مشکل جای دیگری است. شما برای سیاه کردن نیامده‌اید. برای رو سفید کردن همه مردم (چه آنهایی که رأی دادند و چه رأی ندادند) آمده‌اید اما تا زمانی که سیم‌کارت مدافعان فیلترینگ، چه در مجلس، چه در دولت، چه در نهادهای حاکمیتی و چه در رسانه‌های همراه آن‌ها سفید باقی بماند، رفع فیلترینگ اتفاق نمی‌افتد.

مسئله «تنبیه کاربران یا خبرنگاران» نیست؛ مسئله ساختاری است که بانیان انسداد و فیلترینگ را از تبعات تصمیم‌هایشان مصون نگه می‌دارد.