محبوبه ولی

جلسات رأی اعتماد و بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی ابراهیم رئیسی از شنبه، ابتدای هفته آغاز شد و دیروز پنجمین روز خود را پشت سر گذاشت. تمام این پنج روز اما همراه با حواشی، گاف‌ها و جنجال‌هایی بود که بعضا بیش از وجوه دیگر جلسات مورد توجه قرار گرفتند.

اغلب این حواشی هم در پی تلاش نمایندگان برای وزیر کردن گزینه پیشنهادی رئیس‌جمهور در مجلس بود؛ یکی‌شان پای حضرت موسی و دختران حضرت شعیب را به جلسه باز کرد تا همکارانش را قانع کند که به فاطمی‌امین، وزیر پیشنهادی صمت رأی بدهند؛ دیگری هم برای اینکه سایر نمایندگان را مجاب کند که جواد اوجی، وزیر پیشنهادی نفت، همان مدیر توانمندی است که باید سکان وزارت نفت را به او سپرد، بطری نفت از جیب خود درآورد!

برخی هم گاف‌های عجیب و غریبی می‌دادند که ظاهرا از شدت استرس حاکم بر جلسات رأی اعتماد بود. استارت این گاف‌ها را حسین باغگلی، گزینه جنجالی و پُرحاشیه وزارت آموزش و پرورش زد که وقتی برای دفاع از خودش پشت تریبون مجلس ایستاد جملاتی گفت که از همان لحظه توی فضای مجازی و سایت‌ها دست به دست شد؛ مثلا گفت که «خدمت شما می‌فرمایم!» از دیگر گاف‌هایش که به شدت با استقبال فضای مجازی مواجه شد این بود که گفت «مادران همه دانش‌آموزان، خانم هستند!» به قول آن مثل معروف که می‌گوید «از کرامات شیخ ما این است، شیره را خورد و گفت شیرین است.»

البته که این گونه اشتباهات لفظی ممکن است برای هر کسی پیش بیاید، به ویژه اگر در شرایط اضطراب‌آور و در آستانه وزیر شدن باشد اما به هر حال این‌ها مواردی بود که بار حواشی جلسات رأی اعتماد را سنگین می‌کرد.

شائبه خط‌دهی‌ها در پشت پرده

ظاهرا این اضطراب بر علی بابایی کارنامی، نماینده ساری هم چیره شده بود که باعث شد او در نطق خود برای دفاع از جواد اوجی، وزیر پیشنهادی نفت، هر چه کرد نام اوجی را به یاد نیاورد. هرچند که برخی دیگر این فراموشی نماینده موافق را مربوط به اضطراب یا به هم ریختگی ذهنی نمی‌دانند و بدبینانه مطرح می‌کنند که به برخی آقایان نماینده گفته شده که فلان وزیر باید رأی بیاورد و از همین روست که نماینده مذکور بدون اینکه آنقدر از وزیر پیشنهادی شناخت داشته باشد که نامش را به راحتی به یاد بیاورد، صرفا در راستای همان دستورات داده شده، در پی تلاش برای رأی آوردن اوست.

بر خلاف خطیب که عزل شدنش از سوی محمد خاتمی برایش امتیاز مثبت محسوب شد، علاقه احتمالی زلفی‌گل، وزیر پیشنهادی علوم برایش یک امتیاز منفی ثبت کرد. البته زلفی‌گل در نطق دفاع خود سعی کرد اطمینان دهد که نسبتی با «اهالی فتنه» و خاتمی ندارد

اتفاقا همین ادعاها درباره خط‌‌دهی به نمایندگان هم یکی از حاشیه‌های پررنگ این پنج روز بود. در جلسه روز سه‌شنبه، احمدی‌بی‌غش، نماینده شازند، ادعایی را مطرح کرد صدای «دو دو» کردن برخی نمایندگان را بلند کرد.

او گفت که قالیباف در پشت صحنه جلساتی با شماری از نمایندگان می‌گذارد و می‌گوید که کدام وزیر پیشنهادی رأی اعتماد بگیرد و کدام یک نگیرد. او مشخصا از اصطلاح «خط‌دهی» استفاده کرد. امیرآبادی فراهانی، نماینده قم با صدای بلند گفت که «الکی می‌گوید، دروغ می‌گوید.»

بالاخره هم مشخص نشد که بی‌غش دروغ می‌گفت یا امیرآبادی اما خود قالیباف در واکنش به این ادعا پای «دشمن» را به میان کشید و گفت که «دشمنان این کشور و انقلاب به دنبال ایجاد انشقاق و اختلاف بین قوا هستند و هر کسی نیز به این موضوع دامن بزند به کشور، انقلاب و مردمی که با مشکلات مختلفی درگیر هستند، ظلم کرده است.»

سنجش صلاحیت با معیار انزجار از خاتمی

از حواشی دیگر جلسات رأی اعتماد نام بردن چندباره از خاتمی در این جلسات بود. از اظهارات نمایندگان اینگونه به نظر می‌رسید که ظاهرا یکی از معیارهای اصلی آنها برای اعتماد یا عدم اعتماد به وزرای پیشنهادی، زاویه و موضع آنها نسبت به محمد خاتمی است.

یکی از پرحاشیه‌ترین ساعات جلسات رأی اعتماد مربوط به بررسی وزیر پیشنهادی اطلاعات یعنی اسماعیل خطیب بود. مجتبی ذوالنوری، نماینده قم در نطق خود برای موافقت با او، اشاره کرد که او در طول دوران خدمت خود دو بار عزل شده است؛ یک بار توسط محمود احمدی‌نژاد و یک هم از سوی محمد خاتمی.

او سپس اضافه کرد که «چرا باید اصلاحات و انحراف یک قیچی شوند برای قیچی کردن آقای خطیب.»

بر خلاف خطیب که عزل شدنش از سوی محمد خاتمی برایش امتیاز مثبت محسوب شد، علاقه احتمالی زلفی‌گل، وزیر پیشنهادی علوم برایش یک امتیاز منفی ثبت کرد. سیدعلی یزدی‌خواه، نماینده مخالف او در نطق خود با بیان اینکه پس از اعلام نام زلفی‌گل به عنوان وزیر پیشنهادی علوم، اصلاح‌طلبان خوشحال شدند، گفت: «آقای زلفی‌گلی علاقه ویژه‌ای به آقای خاتمی دارد اگر اینطور نیست بگوید هیچ مناسبتی با اهالی فتنه ندارد.»

البته زلفی‌گل در نطق دفاع خود سعی کرد این سوء تفاهم پیش‌آمده برای یزدی‌خواه را رفع کرده و اطمینان دهد که نسبتی با «اهالی فتنه» و خاتمی ندارد. او برای اطمینان خاطر دادن در این خصوص گفت: «چگونه می‌توانیم با کسانی که این ضرر را به نظام و کشورمان زدند هم‌خط باشیم؟ اگر کسی آبرویش را از طریق نظام کسب می‌کند، مردانگی حکم می‌کند که‌ آبرویش را برای نظام هزینه کند. چگونه با کسانی که در بزنگاه‌ها از نظام و انقلاب دفاع و آبروی خود را هزینه نمی‌کند هم خط باشیم؟»

آغاز وزارت با «دروغ» و «پول‌پاشی»؟

از حواشی دیگر جلسات رأی اعتماد، متهم کردن یک وزیر پیشنهادی به «دروغگویی» بود. الیاس نادران وقتی به عنوان مخالف جواد اوجی، وزیر پیشنهادی نفت پشت تریبون رفت، گفت: «به ایشان گفتم چه چیزهایی‌ دارید؟ گفت شما چه می‌دانید؟ گفتم من می‌پرسم شما چرا می‌گویید؟ او گفت سه دستگاه آپارتمان، یکی در هروی، دیگری برای همسرم است که از پدرش به او به ارث رسیده و یک دستگاه هم برای پسرم است. من از مراجع ذیصلاح استعلام کردم و دستخط گرفتم، ۹ مورد اموال ایشان را اعلام کردند که دو برگه کاغذ موجود است.»

نادران پس از این درباره اوجی گفت: «کسی که به این صراحت خلاف واقع سخن می‌گوید در جاهای دیگر هم همینطور است.» در واقع وزیر پیشنهادی نفت در همین ابتدای کار متهم به دروغگویی و مستعد فساد خوانده شد.

حواشی دیگری با همین رنگ و بوی فساد مربوط به حجت‌الله عبدالمالکی، وزیر پیشنهادی کار بود. ناصر موسوی لارگانی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس درباره او گفته بود که عبدالمالکی در جلسات کمیسیون به نمایندگان گفته است که «برای جایگاه وزارتخانه کار، در کشور بهتر از من وجود ندارد و اگر به بنده رأی ندهید و یا رای نیاورم وزیر بعدی را هم خودم معرفی و یا انتخاب می‌کنم.»

عبدالمالکی این ادعا را تکذیب کرد. موسوی لارگانی اما دیروز ضمن آنکه تصریح کرد سخنان عبدالمالکی ثبت و ضبط شده و می‌توان راستی‌آزمایی کرد، افزود که در رسانه‌ها علیه لارگانی پول‌پاشی شده تا بگویند که او دروغ گفته است.

بدین ترتیب عبدالمالکی نیز مانند اوجی در صورتی که وزیر شود، وزارت خود را با اتهام فساد آغاز کرده است. حواشی این پنج روز بیش از اینهاست اما نکته مهم در این میان آن است که کابینه دولت سیزدهم از دل این حاشیه‌ها، معیارهایی مانند «علاقه به محمد خاتمی»، دفاعیات سطحی و اتهاماتی که تکلیفشان روشن نشده، شکل می‌گیرد که آغاز چندان خوبی برای یک کابینه نیست.