در جریان جلسه علنی دیروز مجلس محمود احمدی‌بیغش، نماینده مردم شازند از سکوت نماینده‌های آذری‌زبان در خصوص شعری که رئیس‌جمهور ترکیه در جشن پیروزی باکو خواند انتقاد کرد و گفت: شما نمایندگان مردم ایران در برابر حفاظت از مرزها مسئول هستید، رگ غیرت این همه نماینده مدعی آذری کجاست؟

وی با طرح این سوال که «کجاست غیرت شیخ محمد خیابانی و شهامت شهیدان و ستارخان و باقرخان و باکری‌ها» افزود: آقای رئیس مجلس و برخی نمایندگانی که صرفا شب و روز با یک گروهان جمعیت ذوق‌زده به فکر انتخابات ۱۴۰۰ و پاستورنشینی هستید، می‌دانید که اردوغان در هفته گذشته شعری از موسیقی آراز آراز سر داد که برای عده‌ای فرصت‌طلب رمز تجزیه ایران است؟ آیا شخصی وجود ندارد که پاسخ گستاخی‌های اردوغان را بدهد؟

این نماینده ادامه داد: مدعیان پرمدعای لیست انقلابی تهران که بر مشروعیت‌بخشی طالبان سینه چاک می‌کنند و نمک بر زخم زجر دیده افغانستان می‌پاشند چرا پاسخ این گستاخ عثمانی را نمی‌دهند؟

باید از ارمنستان حمایت می‌کردیم

وی همچنین خطاب به رئیس‌جمهور ترکیه گفت: «آی اردوغان! ناشی‌گری‌هایت باعث شده بخشی از قلمرو ذاتی ایران یعنی قفقاز جنوبی جولان‌گاه اسراییل شود؛ جرم شما را در ترور دانشمندان هسته‌ای، از اسراییل کم‌تر نمی‌دانیم.» احمدی بیغش تاکید کرد: تاوان سهل انگاری‌های ما رجز خوانی اردوغان علیه ایران بود. وقت آن رسیده که قطار از ریل خارج شده سیاست خارجی را به ریل برگردانیم. ما باید در جنگ قره باغ تعارف را کنار می‌گذاشتیم و در حمایت از توازن قدرت از ارمنستان حمایت می‌کردیم.»

در ادامه قاضی‌زاده هاشمی، نایب رییس مجلس که اداره جلسه را برعهده داشت، در پاسخ گفت: زمانی که می‌خواهیم از منافع ملی دفاع کنیم، نباید باعث اختلاف‌افکنی داخلی شویم، برادران و خواهرانمان از خطه غیور آذربایجان اولین گروهی بودند که در برابر این اقدام موضع گرفتند و رسانه‌ای شد، نمایندگان آذربایجانی در تذکرات خود به این اقدام انتقاد کرده و بیانیه امروز مجلس نیز را آنها تنظیم کردند که به امضای سایر نمایندگان رسید، باید در اظهارنظرها جانب انصاف را رعایت کرد.

با پایان یافتن صحبت‌های قاضی‌زاده هاشمی نمایندگان آذری زبان مقابل هیأت رئیسه تجمع کردند و خواستند تا پاسخ نماینده شازند را بدهند. قاضی‌زاده هم از آنها خواست تا پایان نطق‌ها صبر کنند که در این لحظه یکی از نمایندگان آذری تهدید کرد اگر اجازه پاسخ داده نشود صحن را ترک می‌کنند.