اعتراض ما به حقوق‌های زیر خط فقر و تبعیض است

یکی از نمایندگان کارکنان بهزیستی کشور که روز نوزدهم آذر ماه در اعتراض به مشکلات معیشتی و حقوق پایین خود در مقابل مجلس تجمع کرده‌اند، از حقوق‌های زیر خط فقر انتقاد کرد. وی در گفت‌وگو با ایلنا گفت: اگرچه ما یک سازمان بهزیستی کل کشور داریم و نظارت‌ها از سطح کشور انجام می‌شود، دریافتی کارکنان استان‌ها به هیچ‌عنوان با همتایان ما در بخش‌های دیگر قابل‌مقایسه نیست. بسیاری از ما با وجود داشتن قرارداد رسمی یا پیمانی، دریافتی‌مان حداقلی است. وی ادامه داد: حکم حقوقی من ۱۳ میلیون تومان است که با احتساب مزایای رفاهی که آن هم بسته به میزان بودجه پرداخت می‌شود، در حداکثر حالت ۱۷ میلیون تومان بوده است. در حالی‌که کارکنان بخش‌های دیگر با احکام مشابه، مزایای به مراتب بیشتری دریافت می‌کنند و همین موضوع سبب می‌شود که به‌رغم حکم یکسان، حقوق متفاوتی داشته باشیم. این کارمند معترض افزود: در شهرهای بزرگ و کوچک با حقوق ۱۵ الی ۱۶ میلیون تومان نمی‌توان زندگی را اداره کرد. حداقل اجاره‌خانه در مناطقی که حتی مددجویان ما ساکن هستند، همین حدود است و ناچاریم در همان محله‌ها زندگی کنیم. اکثریت همکاران ما زن و سرپرست خانوار هستند و به همین دلیل تامین مسکن برای بسیاری از کارکنان عملا ناممکن شده است. وقتی کارکنان این قدر زیر فشار معیشتی هستند، چطور می‌توانند با مددجویان خود همدردی و همراهی واقعی داشته باشند؟ او افزود: پیش از این هم نسبت به این تبعیض‌ها اعتراض کرده‌ایم اما نتیجه نداشت. واقعیت این است که چرخ زندگی ما نمی‌چرخد و غیرقابل‌تحمل شده است. وی با اشاره به تبعیض‌های گسترده‌ گفت: ما همکاری داریم که دکترای روانشناسی دارد اما در پایین‌ترین رده‌ها مشغول به فعالیت است و برعکس آن را نیز شاهد هستیم. تبعیض آزاردهنده شده است. این کارمند بهزیستی تاکید کرد: حقوق و دریافتی ما باید با نیروهای ستادی هم‌سطح باشد. وقتی در سازمانی واحد، به برخی بخش‌ها حقوق و مزایای بیشتری پرداخت می‌شود، نارضایتی به وجود می‌آید. این حق همه کارکنان است که از حقوق و مزایای مناسب برخوردار باشند.