رئیس سابق موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی، با اشاره به موضوع افزایش سن و سابقه بازنشستگی در برنامه هفتم توسعه اظهار داشت: تغییر سن و سابقه بازنشستگی فقط یک تصمیم فنی نیست که با قانون، آیین‌نامه و دستور اجرایی شود بلکه یک مساله پیچیده اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است و موفقیت در اجرای آن منوط به وجود اجماع نخبگان و گفت‌وگوی اجتماعی فراگیر است.

روزبه کردونی با اشاره به اینکه بیش از دو دهه است که موضوع بحران در صندوق‌های بازنشستگی و ضرورت تغییر سن بازنشستگی در حوزه عمومی و نظام تصمیم‌گیری مورد توجه است، به ایلنا گفت: واقعیت این است که در شرایط فقدان سرمایه و اعتماد اجتماعی و وجود تنازع بین گروه‌ها و جریانات سیاسی امکان اجرای موفق این مساله فراهم نخواهد شد.

این پژوهشگر سیاست‌های رفاهی گفت: در اصل اینکه باید برای بحران صندوق‌های بازنشستگی چاره‌اندیشی و اصلاحات انجام شود کسی شک و شبهه ندارد اما مساله این است که برای اجرای موفق یک سیاست فقط ارائه راهکار مناسب کافی نیست بلکه باید شرایط اجتماعی و سیاسی لازم برای اجرای سیاست هم فراهم باشد.

وی با اشاره به اینکه هم اکنون هم برخی نمایندگان مجلس، هم رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و هم برخی دیگر از افراد موثر در نظام تصمیم‌گیری مخالفت علنی خود را با این تصمیم اعلام کرده‌اند، گفت: وقتی که در نظام تصمیم‌گیری برای اجرای این تصمیم مهم اجماع و هماهنگی وجود ندارد چگونه می‌توان انتظار داشت که شرایط عمومی و وفاق اجتماعی برای اجرای قانون افزایش سن بازنشستگی وجود داشته باشد.

کردونی با تاکید بر اینکه تقلیل اصلاحات در صندوق‌ها به تغییر سن بازنشستگی نیز خطای راهبردی دیگری است که در حال رخ دادن است، گفت: در سالیان گذشته مطالعات و پژوهش‌های مختلفی در خصوص وضعیت صندوق‌های بازنشستگی و اصلاحات مورد نیاز در این صندوق‌ها بسیار انجام شده و از این منظر در وضعیت اشباع مطالعاتی قرار داریم لذا آنچه در این شرایط نیاز داریم پژوهش یا مطالعه جدید نیست بلکه نظام تصمیم‌گیر باید بتواند مهارت گفت‌وگوی اجتماعی با همه ذی‌نفعان و توانمندی ایجاد وفاق و اجماع نخبگانی و افزایش اعتماد اجتماعی را در خود ایجاد کند تا بتواند موضوع افزایش سن بازنشستگی را آن هم در یک بسته جامع سیاستی با موفقیت اجرایی کند. در غیر این صورت مانند همه تلاش‌های دو دهه گذشته این بار هم این مباحث سرانجام سیاستی موفقی نخواهد داشت.