تردید سوال‌بر‌انگیز نمایندگان در تصویب لایحه همسان‌سازی

ناصر چمنی، رئیس پیشین کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری

نمایندگان مجلس کنونی با شعارهای انقلابی روی کار آمدند اما ما تاکنون اقدام درخوری از جانب آنها ندیدیم. وقتی ما از انقلاب صحبت می‌کنم به نوعی حمایت از مستضعفین و قشر ضعیف و کم‌درآمد جامعه باید مد نظرمان باشد چون انقلاب ۵۷ انقلاب محرومین بود. بنابراین وقتی این نمایندگان با شعار مجلس انقلابی روی کار آمدند بار مسئولیت خود و انتظار جامعه را افزایش دادند. وقتی ما با شعار انقلابی می‌آییم متناسب با این شعار درخواست‌ها هم بیشتر می‌شود اما متاسفانه تنها چیزی که ما از دوستان صندلی سبزنشین مجلس ندیدیم، حمایت از مستضعفان بود.

اینکه نمایندگان مجلس می‌گویند حقوق بازنشستگان تورم‌زاست نشان می‌دهد خیلی به این قشر توجهی ندارند. چطور افزایش حقوق بازنشسته‌ای که 30 سال برای صنعت این مملکت کار کرده و از حداقل‌ها هم به سختی برخوردار است می‌تواند تورم‌زا باشد؟ الان حقوق بازنشستگان حدود ۷ تا ۸ میلیون زیر خط فقر است و این حرف‌ها اصلا مستند و صحیح نیست.

ما عامل‌های فراوانی برای تورم داریم که هیچ‌کدام از این عوامل مورد توجه آقایان قرار نمی‌گیرد. سوال ما این است که آیا نمایندگانی که مخالف افزایش حقوق بازنشستگان هستند، خودشان می‌توانند با ۴ - ۵ میلیون تومان در این دوره تورم سرسام‌آور و با این هزینه‌های فراوان درمانی که امروز به خانوارها تحمیل می‌شود، زندگی کنند؟ عجیب است که نمایندگان مجلس انقلابی برای تصویب لایحه همسان‌سازی حقوق بازنشستگان مردد هستند.

انتظار کارگران از مجلس این بود که وقتی این لایحه از سوی دولت می‌آید در اولین فرصت و با بالاترین رای تصویب شود تا ما شعارهای انقلابی مجلس را بتوانیم باور کنیم. پنهان شدن پشت این چنین شعارهایی نه به نفع نمایندگان است و نه به نفع جامعه‌ای که این‌چنین در سختی‌ها گرفتار شده و برای گذران زندگی خود با مشکلات بسیاری مواجه است. در واقع این نگاه برخی از نمایندگان مجلس به موضوع همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، نمونه کوچکی از بی‌توجهی این دوستان به کارگران و اقشار ضعیف جامعه است.

سال گذشته یادمان هست که خیلی از نمایندگان مجلس قبل از برگزاری جلسات شورای عالی کار و در رابطه با معیشت کارگران و بازنشستگان، شعارهای پوپولیستی و عوام‌فریبانه سر می‌دادند و درصد افزایش پایه حقوق تعیین می‌کردند. این نمایندگان در همان برهه هم می‌دانستند که از نظر قانونی نمی‌توانند در تعیین دستمزد اثرگذار باشند چون طبق قانون تعیین دستمزد در شورای عالی کار و تحت مذاکرات سه‌جانبه نمایندگان دولت، کارگران و کارفرمایان انجام می‌شود. همان موقع که من رئیس کانون انجمن‌های صنفی بودم به کمیسیون اجتماعی مجلس نامه‌ای زدیم و گفتیم اگر واقعا شما می‌خواهید برای کارگران، که بیش از ۵۰درصد از اعضای جامعه هستند، کاری انجام دهید باید در جلسه‌ای با نمایندگان کارگران و معاون اول رئیس‌جمهور مشکلات و راهکارها را بررسی کنید و از این طریق در قوه مقننه با قانونی کردن این خواسته‌ها به کارگران کمک کنید اما آنها در این زمینه اقدامی انجام ندادند.

البته منکر این نیستم که همه می‌توانند در خصوص حداقل دستمزد و تاکید بر افزایش آن صحبت کنند ولی مجلس باید اساسی‌تر و عملی‌تر از شعارهای همیشگی اقدام قانونی انجام دهد چیزی که ما تا الان ندیدیم.

در جریان اعتصاب کارگران پیمانکاری صنعت نفت و پتروشیمی هم ما ندیدیم که مجلس اقدام موثری برای حل مشکلات این کارگران انجام دهد. مجلس باید با نمایندگان صنعت نفت صحبت می‌کرد و در جهت رفع مشکلات آنها اقدام موثر و کاربردی انجام می‌داد.

در پایان باید تاکید کنم، مواردی که آنها را برشمردم، نشان‌دهنده این است که نمایندگان مجلس یازدهم در مورد کارگران و بازنشستگان تا به امروز صرفا شعاری عمل کرده‌اند و یک گام کارشناسی و مثبت هم برنداشته‌اند.