مهندس شدیم، اما درنهایت بیکار

شیوع ویروس کرونا در یک سال و چند ماه گذشته باعث شده که تعداد زیادی از شاغلان از کار بیکار شده یا حتی از صف جویندگان کار خارج شوند چرا که از یافتن شغل دلسرد شده‌اند. با این حال این روزها شاهد رونق کسب و کار تاکسی‌های اینترنتی هستیم که باعث شده بسیاری از کارجویان به این سمت کشانده شوند.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، با توجه به گسترش فعالیت تاکسی‌های اینترنتی، کافی است که در هر گوشه از شهر اراده کنید تا به مسیر مشخصی سفر کنید. با این حال، بعد از سوار شدن اولین نکته‌ای که توجه شما را به خود جلب می‌کند نوع رفتار راننده برای جلب رضایت و دریافت امتیاز کامل است. از یکی از این راننده‌ها سوال می‌کنم که با توجه به ترافیک شهر و کمیسیونی که شرکت‌ها از کارکرد شما برداشت می‌کنند، آیا مقرون به صرفه است که در این شهر کار می‌کنید؟

نامش «محمد» است، 37 ساله و 7 سال است که فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق شده است. وقتی سوالاتم درباره چون و چرای شغلش بیشتر می‌شود، این بار او کنجکاو می‌شود که علت پرسش‌هایم چیست. وقتی متوجه می‌شود خبرنگارم، می‌گوید خوش به حالتان که شغل شما نظم دارد. گلایه‌اش از بی‌نظمی درآمد رانندگی است.

دولت اقدامی برای حل مشکل بیکاری نکرده است. حرف این دولت نیست، تمام دولت‌ها دغدغه‌های دیگری بجز بیکاری دارند. دو سال هم است که تمام حرف مسئولان، کرونا شده، هر چند در مدیریت کرونا هم موفق نبودند

وی درباره اینکه چگونه به این شغل وارد شده، می‌گوید: در میان رانندگان تاکسی‌های اینترنتی، تعداد زیادی تحصیل‌کرده هستند که از سر ناچاری به سمت این شغل آمده‌اند. اگر راننده‌ای صبح تا شب کار کند درآمد روزانه‌اش به 300هزار تومان هم می‌رسد که البته بستگی به تعداد مسافرانی که در مسیرش قرار می‌گیرد نیز دارد. اما اگر روزانه 60 هزار تومان هم هزینه بنزین و استهلاک ماشین کم شود، باز هم درآمد بدی نیست ولی نظم مشخصی ندارد، یعنی یک روز درآمد 300هزار تومانی و روز دیگر شاید به 100هزار تومان برسد.

می‌گوید: همه می‌گویند که مهندس شوی، بیکار نمی‌مانی. تلاش بسیاری کردم تا بتوانم در یک مجموعه مشغول به فعالیت شوم. اکثر جاهایی که مراجعه کردم، سابقه کاری نیاز دارند که من نداشتم. در آزمون‌های استخدامی هم بارها و بارها شرکت کردم و با وجود اینکه تصور می‌کردم امتحان را خوب داده‌ام ولی قبول نشدم. احساس می‌کنم پارتی‌بازی تنها برای معرفی شغل نیست، بلکه قبولی در آزمون‌های استخدامی هم محتاج پارتی‌بازی است. آرزو داشتم که در شغل مرتبط با رشته‌ام کار می‌کردم.

وی ادامه داد: جای دیگری هم فعالیت کردم اما متأسفانه بعد از سه ماه که به صورت آزمایشی فعالیت کردم، کارفرما اعلام کرد که نیازمند کارمند فقط به مدت 5 ماه است. با دلخوری تمام از آن شغل بیرون آمدم. می‌گوید: حدود دو سال دنبال شغل بودم. بعد از اینکه پیدا نکردم، یکی از هم‌دانشگاهی‌هایم طی تماسی به من گفت که راننده تاکسی اینترنتی است و پیشنهاد داد که من هم نرم‌افزار تاکسی اینترنتی را وصل کنم و مشغول کار شوم.

وی می‌گوید: کار کردن با ماشین هم دردسرهای خاص خود را دارد اما از بیکاری بهتر است. حداقل می‌دانم که درآمد بدون تأخیر به دستم می‌رسد. علاوه بر آن شرکت پاداش‌هایی را قرار داده و همین باعث شده که رانندگان با انگیزه بیشتری کار کنند.

در میان رانندگان تاکسی‌های اینترنتی، تعداد زیادی تحصیل‌کرده هستند که از سر ناچاری به سمت این شغل آمده‌اند. اگر راننده‌ای صبح تا شب کار کند درآمد روزانه‌اش به 300هزار تومان هم می‌رسد

می‌گوید: بعد از فارغ‌التحصیلی بلافاصله به مدت 4 سال در شرکت اقوام یکی از دوستانم مشغول کار اداری غیرمرتبط با رشته‌ام بودم اما بعد از 4سال که در آن شرکت کار می‌کردم، زمزمه‌های ورشکستکی شرکت را شنیدم. یک روز اعلام کردند که شرکت توان پرداخت حقوق را ندارد و حدود 70درصد نیروها را تعدیل کردند که من هم جز آن 70درصد بودم. بعد از آن دنبال شغل بودم اما چون پیدا نکردم مجبور بودم برای تأمین مایحتاج زندگی شغلی دست و پا کنم. سرمایه‌ای برای کار تولید و فروشندگی نداشتم و مجبور شدم، ماشینی که داشتم را ابزار کسب درآمد کنم.

وی بیان می‌کند: در حال حاضر کرونا باعث شده که به هر جا برای کار مراجعه کنم، بگویند ظرفیت پر است. به چندین نفر از دوستانمان که پارتی دارند سفارش کرده‌ام اما آنها هم می‌گویند کرونا بسیاری از مشاغل را از بین برده کرده و کارفرمایان در تأمین هزینه نیروهای خود مانده‌اند و نیروی جدید جذب نمی‌کنند. اینکه مسئولان اعلام می‌کنند نرخ بیکاری کاهش یافته به خاطر این نیست که کاری برای جوانان کرده باشند به خاطر این است که اکثر فارغ‌التحصیلان از یافتن شغل منصرف و دلسرد و از صف بیکاران خارج شده‌اند.

این جوان فارغ‌التحصیل می‌گوید: وعده‌های دولت هم بیهوده است. تمام جوانان می‌دانند که کاری برای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نکرده‌اند. آمار و ارقامی که اعلام می‌شود جنبه تبلیغی دارد وگرنه دولتی اقدامی برای حل مشکل بیکاری نکرده است. حرف این دولت نیست، تمام دولت‌ها دغدغه‌های دیگری بجز بیکاری دارند. دو سال هم است که تمام حرف مسئولان، کرونا شده، هر چند در مدیریت کرونا هم موفق نبودند.

این جوان بیکار در پایان می‌گوید: وقتی می‌بینم که تعداد رانندگان تحصیل‌کرده در تاکسی‌های اینترنتی روزبه‌روز بیشتر می‌شود با خود فکر می‌کنم آمارهایی که در رسانه‌ها درباره ایجاد شغل جدید گفته می‌شود، کجاست؟ شاید رانندگان تاکسی‌های اینترنتی هم جز آمار اشتغال حساب می‌شوند.