دبیر کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان تهران معتقد است کارگران نقشی در تصمیم‌گیری‌های سازمان تامین اجتماعی ندارند و بدون مشارکت آنها، دولت هر کاری که می‌خواهد، انجام می‌دهد.

حسین حبیبی در گفت‌وگو با ایلنا گفت: می‌گویند سازمان تامین اجتماعی نباید بنگاه‌داری کند. به عنوان یک فعال کارگری و نماینده بخشی از کارگران به اینکه سازمان تامین اجتماعی بنگاه‌داری بکند یا نکند، کاری ندارم و موافق یا مخالف هم نیستم اما یک‌سری مسائل و ابهامات باید روشن شود. وی ادامه داد: سازمان تامین اجتماعی به واسطه حق بیمه کارگران شکل گرفته، یعنی کارگران (بیمه شده) ۷درصد و کارفرمایان ۲۳درصد به حساب تامین اجتمعی می‌ریزند تا کارگر بتواند در زمان اشتغال و بازنشستگی، از پوشش‌های حمایتی مانند بیماری و حوادث، بارداری، غرامت دستمزد ازکارافتادگی و بازنشستگی موضوع ماده ۳ قانون برخوردار شود. حبیبی افزود: زمانی که نرخ بازنشستگی تا این اندازه بالا نبود و اشتغالزایی در سطح خوبی بود، منابع ورودی به سازمان زیاد بود و مازاد منابع برای سازمان می‌ماند و از این محل «شستا» شکل گرفت تا این منابع مدیریت شود و نتیجه حاصله از سرمایه‌گذاری به خود کارگران برگردد تا بتوانند از حمایت‌های هرچه بهتر بهره‌مند شوند. یعنی ما کارگران حق بیمه دادیم که از حمایت‌های آن برخوردار شویم و شستا به وجود آمد که حمایت‌ها را پررنگ کند، اما به علت سوءمدیریت، خود همین شستا شد معضل کارگران. حالا به جای اینکه معضل سوءمدیریت‌ها را حل کنند، معضلی دیگر به نام تاراج اموال سازمان را کوک کرده‌اند و ما باز سکوت می‌کنیم. وی افزود: اعلام می‌کنند در حال کاهش هلدینگ‌های تامین اجتماعی در شستا از ۹ هلدینگ به ۵ هلدینگ هستند. شرکت‌های تولیدی صنعتی حریر، لطیف و شیرین دارو را به مزایده گذاشته‌اند و با فولاد خوزستان برای واگذاری فولاد اکسین تفاهم‌نامه امضا کرده‌اند و واگذاری‌های دیگری از این دست. حبیبی ادامه داد: سوال این است که چرا دولتمردان به خود حق می‌دهند یک روز شرکت‌های زیان‌ده را به بهانه «رد دیون دولت‌ها» به تامین اجتماعی قالب کنند و چرا بعد از گذشت چند سال، دوباره به خود اجازه می‌دهند حکم صادر کنند که تامین اجتماعی باید دست از بنگاه‌داری بکشد؟ این فعال کارگری در پایان گفت: دولت و وزارت بهداشت به دنبال منابع تامین اجتماعی هستند. اگر کارگران کاری نکنند، سازمان بین‌النسلی تامین اجتماعی به راحتی از دست‌شان می‌رود.