جهان نما

برگزیت و تدوام تنش‌های سیاسی در انگلیس

ظرفیت سنتی دموکراسی انگلیس به احزاب و گروه‌ها کمک می‌کند که در بزنگاه‌های سیاسی از منافع متبوع خود دفاع کنند؛ اما خشونت کلامی با تهدید به مرگ یکی از نمایندگان مخالف برگزیت نشان داد آستانه‌های دموکراتیک می‌تواند بسادگی در لحظه‌های دشوار سیاسی رنگ ببازد.

گویی رفتار تند جانسون در قبال پارلمان و نمایندگان بستر این ادبیات خشونت‌آمیز را به وجود آورد. این واقعیت، حساسیت شرایط سیاسی انگلستان را نشان می‌دهد و از این رو باید نسبت به برگزیت به‌عنوان پدیده سیاسی برآمده از خواست و همه‌پرسی عمومی و یک بزنگاه سیاسی تنش و اختلاف حاد سیاسی تفاوت قائل شد.

مخالفان معتقدند جانسون می‌خواهد جلب حمایت طرفداران خروج در مقابل طرفداران و نمایندگان مخالف که بخشی طبیعی و عادی از دموکراسی این کشور است، را با هرج‌‌ومرج برآمده از تحریک فضای سیاسی جامعه همراه کند و در صورت ناکامی؛ آن فضای تنش‌آلود به شکل دستی نامرئی مدیریت اوضاع را پیش ببرد و در این شرایط جدید هیچکس برنده یا بازنده نباشد.

اکنون که تنش‌ها میان دولت و مجلس و دودستگی در جامعه بریتانیا افزایش یافته است، بسیاری نگران وقوع حوادثی نظیر آن‌چه در سال 2016 رخ داد؛ هم‌چون قتل جو کاکس نماینده اسبق حزب کارگر و یا شکل‌گیری انواعی از اعتراض‌ها و هرج‌ومرج‌ها هم‌چون جنبش جلیقه زردها در کشور همسایه، هستند.

بلافاصله با بازگشایی مجدد پارلمان مناظره میان نمایندگان مجلس عوام و اعضای دولت در جاهایی از گفت‌وگو رنگ خشونت به خود گرفت.

به‌رغم تصویب قانونی از سوی پارلمان قانون بِن که جانسون را ملزم به تمدید بازه زمانی توافق برگزیت در صورت مخالفت نمایندگان با خروج بدون توافق با اتحادیه می‌کند، نخست وزیر انگلیس وعده داد که او بریتانیا را از اتحادیه اروپا خارج خواهد کرد، چه با توافق چه بدون توافق.

جانسون به انتقاد از  قانون بِن (Benn act) پرداخت و آن را  روی دیگر قانون تسلیم surrender act  خواند.

 استفاده از این تعبیر موجی از پیام‌های تهدید‌آمیز را روانه نمایندگان حامی قانون بن کرد؛ تا حدی که آمبر راد از نمایندگان حزب محافظه‌کار جانسون را متهم به مشروعیت بخشی غیرمستقیم به خشونت کرد. پائولا شریف از نمایندگان حزب کارگر در مجلس نیز خبر داد که ایمیل‌ها و پیام‌های خشونت‌آمیز بسیاری را دریافت کرده و تهدید به مرگ شده است.

نمایندگان مخالف معتقدند وضعیت سیاسی بریتانیا در حال دگرگونی است. بنابراین بی‌دلیل نیست که جان برکو از نمایندگان طرفدار طولانی شدن بازه زمانی فرصت توافق لندن با اتحادیه در خصوص خروج از رهبران احزاب خواست تا در یک جلسه فوق‌العاده درباره تمهیدات لازم برای تأمین امنیت نمایندگان چاره‌اندیشی کنند.

جدا از خشونت، عده‌ای از نمایندگان نگران هستند که نخست وزیر بجای تمکین به قانون بن، راهکارهای دور زدن آن را بیابد. آن‌ها گمان می‌کنند که جانسون به حیلت‌های سازمانی و اداری و برخی پیچیدگی‌های بروکراتیک روی خواهد آورد، تا روح دموکراسی در این کشور را از بین ببرد. گاردین در این‌باره نوشت که استفاده از این قانون راه درازی در پیش نخواهد داشت و کسی که بخواهد با بازی سیاسی در پی آن باشد، خیلی زود به آن دست خواهد یافت. چنانچه طرفداران جانسون تهدید می‌کنند که در صورت عدم اجرای برگزیت، بریتانیا ممکن است با هرج‌ومرجی مشابه با اعتراضات جلیقه زردها مواجه شود که در آن صورت جانسون احتمالاً از قانون پیشامدهای غیرمترقبه برای تعلیق قانون بِن و پیشبرد راهبرد خود خروج بدون توافق استفاده خواهد کرد. این عملکرد شاید قانونی باشد، اما برای همه آشکار است که خلق عمدی تنش و آشوب و سپس مدعی پیشامد غیرمترقبه شدن، یک بازی سیاسی مخرب و خطرناک است که در کنار سایر تنش‌های لفظی بین طرفداران خروج و مخالفان برگزیت محک بزرگی برای ظرفیت سیاسی جامعه انگلستان خواهد بود.