چراغ امیدی که خاموش نمی‌شود

سینا سبزیان

بادیه‌نشینان فلسطینی که در روستای خان‌الاحمر زندگی می‌کنند سال‌ها در برابر دستور تخریب ناعادلانه رژیم اسرائیل مقاومت کرده‌اند تا رویای تشکیل حکومت مستقل فلسطینی را زنده نگاه دارند. در ماه‌های اخیر رژیم صهیونیستی فشارهای زیادی را به مردم این روستا وارد کرده است اما کودکان فلسطینی همچنان به مدرسه می‌روند تا نشان دهند زیر فشارها خم نخواهند شد.

صبح روز دوشنبه آخرین اولتیماتم تخلیه روستای خان‌الاحمر، در چند کیلومتری شرق بیت‌المقدس به سر رسید و به نظر می‌رسد که آنها باید این منطقه را تخلیه کنند. آخرین اولتیماتم یکشنبه هفته پیش و پس از آن اعلام شد که دادگاه عالی اسرائیل پس از فشار دولت صهیونستی درخواست مردم خان‌الاحمر برای لغو دستور تخریب روستا را رد کرد. نظامیان اسرائیلی اعلام کرده‌ بودند که فلسطینی‌ها تنها تا روز اول اکتبر، دو روز پیش، فرصت دارند تا روستا را تخلیه کنند.

این روستا قدمت زیادی ندارد. اوایل دهه 50 میلادی بود که اعضای قبیله عشایرنشین فلسطینی پس از رانده شدن از صحرای نگب، به خان‌الاحمر کوچ کردند. این روستا پس از اشغال کرانه باختری در جنگ 1967، از طرف دولت اسرائیل به عنوان منطقه مسکونی به رسمیت شناخته نشد. اما اوضاع پس از سال 2009 تغییر کرد و مردم روستا از آن زمان در برابر تهدیدها و تلاش‌های اسرائیل برای تخریب روستا مقاومت می‌کنند.

این روستا خانه 180 فلسطینی است و از گذشته چه در کرانه باختری و چه در سرزمین‌های اشغالی غرب فلسطین به عنوان نماد مردم بادیه‌نشین فلسطینی به شمار می‌رفته است. علاوه بر این روستای خان‌الاحمر، تجسمی از چشم‌انداز صلح بلندمدت یهودیان و مسلمانان و راه‌حل توافق دو کشوری است. چشم‌اندازی که همواره از طرف اتحادیه اروپا حمایت شده است. در ماه‌های اخیر کشورهایی همچون انگلستان، فرانسه، آلمان ایتالیا و اسپانیا بار دیگر از اسرائیل خواسته‌اند که از تخریب این روستا خودداری کند و هشدار داده‌اند که چنین حرکتی، امید به دستیابی به راه‌حل دوطرفه را

از بین خواهد برد.

در حالی که ضرب‌العجل اشغال‌گران صهیونیستی به پایان خود رسیده است، جهانیان بیش از پیش نگران سرنوشت مردم این روستا و بخصوص مدرسه معروف آن هستند. مدرسه خان‌الاحمر که به «مدرسه تایری» معروف است با استفاده از 2000 تایر اتومبیل ملبس به کاه‌گل

ساخته شده است.

اما با وجود تمامی تهدیدها، آموزش و تحصیل در این مدرسه همچنان ادامه دارد و روستاییان با وجود فشارهای موجود، حتی تا آخرین روز دست از زندگی روزمره خود برنمی‌دارند و با امید کودکان خود را به مدرسه می‌فرستند.

کیکه کیرزنبام، عکاس-خبرنگاری که در دهه اخیر بارها از خان‌الاحمر گزارش تهیه کرده است، در روزهای گذشته نیز به فلسطین رفته و «مدرسه تایری» را به عنوان سوژه خود انتخاب

کرده است.

او در مورد مدرسه و روحیه دانش‌آموزان می‌گوید: «این کودکان به خوبی از شرایط آگاه هستند، بعضی از آنها به من گفته‌اند: «آنها (اسرائیلی‌ها) قصد تخریب مدرسه را دارند و ارتش به زودی به اینجا خواهد آمد. در روزهای اخیر فعالان بین‌المللی بسیاری به اینجا آمده‌اند و در کنار مردم در حیاط مدرسه جمع شده‌اند، جایی که بچه‌ها پیشتر فوتبال بازی می‌کردند.» وی در ادامه گفت: «اما نکته عجیب این است که به محض ورود به مدرسه همه‌ چیز بسیار عادی دنبال می‌شود. وقتی کلاس‌ها شروع می‌شود همه طوری رفتار می‌کنند که انگار هیچ اتفاق خاصی نیافتاده است.

من پس از 10 سال سفر به اینجا حس می‌کنم که مردم این فشارها را همیشگی می‌دانند و امیدوارند که بتوانند از دادگاه مهلت بیشتری بگیرند. اما این در حالی است که به نظر می‌رسد این‌بار اسرائیل کار خود را خواهد کرد؛ اما در مدرسه روحیه متفاوتی در جریان است.

آنها حس می‌کنند که ادامه زندگی در روستا میسر است و تا هنگامی که نظامیان روستا را تخریب نکنند به تحصیل ادامه می‌دهند. ما قصد توقف و تسلیم نداریم.