فرمول خداحافظی در اوج

آریا رهنورد

دیگر تمام شد. همه آن حرف و حدیث‌ها در مورد دریافت مطالبه‌ها، ماندن برانکو، لیست خرید و فهرست مازاد پروفسور دیگر به پایان رسید. او که ظاهرا از مدتی قبل با باشگاه الاهلی عربستان به توافق دست پیدا کرده بود، سرانجام با ارسال نامه فسخ قرارداد به پرسپولیس از این تیم جدا شد و حتی در اردوی پیش‌فصل الاهلی نیز حضور پیدا کرد تا پروژه تازه‌ای را آغاز کند. هضم جدایی مرد محبوب و موفق قرمزها، برای هواداران این باشگاه بیش از حد دشوار به نظر می‌رسد اما نباید فراموش کرد که فوتبال، همواره با گذشتن و رفتن پیوندی مستحکم داشته است. همه دوره‌های طلایی در فوتبال، یک روز به پایان رسیده‌اند و برانکو نیز نمی‌توانست تا ابد در پرسپولیس باقی بماند. هنوز هیچ‌کس نمی‌داند که اصلی‌ترین دلیل مرد کروات برای جدایی، چه بوده است. پرسپولیس از مدت‌ها قبل با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کرد و وضعیت دلار، شرایط پرداخت دستمزد پروفسور را برای باشگاه سخت کرده بود. مدیران پرسپولیس دائما از پرداخت مطالبه‌های ایوانکوویچ حرف می‌زدند و تاکید داشتند که هیچ نقشه دیگری را مد نظر قرار نداده‌اند اما از گوشه و کنار، خبر مذاکره پنهانی باشگاه با چند مربی ایرانی نیز به گوش می‌رسید. یکشنبه‌شب با اعلام رسمی الاهلی عربستان، سرمربی سابق پرسپولیس روی نیمکت این باشگاه نشست تا برای دو سال هدایت سبزها را بر عهده بگیرد. او در مدت چهار سال و نیم، موفقیت‌های مسحورکننده‌ای را با پرسپولیس تجربه کرد. در چهار فصل متوالی، هیچ تیمی در جدول لیگ برتر بیشتر از تیم برانکو امتیاز نگرفت و این تیم برای اولین بار در تمام تاریخش، قهرمان سه دوره متوالی رقابت‌های لیگ برتر شد. پرسپولیس در دوران پروفسور برای اولین بار در تاریخ به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید و برای دومین بار در تاریخ، قهرمانی همزمان لیگ و جام حذفی را تصاحب کرد. آنها حتی با وجود محرومیت از نقل و انتقالات و جدایی چند ستاره، به مسیرشان ادامه دادند و در این چند سال، با اختلاف بهترین و مهارنشدنی‌ترین تیم فوتبال ایران بودند. 

طرفدارهایی که حالا سوگوار جدایی مربی محبوب‌شان هستند درصورت کسب چند نتیجه ضعیف از سوی این مربی و تیمش، طبیعتا خواهان ایجاد تغییر روی نیمکت می‌شدند؛ اما پروفسور اجازه نداد که چنین روزی برایش از راه برسد

خداحافظی در اوج، شاید یک دستاورد بزرگ دیگر برای برانکو ایوانکوویچ باشد. تیم او شاید از موفقیت اشباع شده بود و این مربی می‌دانست که ادامه راه، تا چه اندازه طاقت‌فرسا خواهد بود. از یک طرف رقبا علیه این تیم اتحاد تشکیل داده بودند و هر موفقیتی را به «مهندسی لیگ» مربوط می‌دانستند، از طرف دیگر تشنج در ورزشگاه‌ها علیه پرسپولیس شدت گرفته بود و علاوه بر این بحران‌های مالی باشگاه، روز به روز جدی‌تر می‌شد. طرفدارهایی که حالا سوگواری جدایی مربی محبوب‌شان هستند در صورت کسب چند نتیجه ضعیف از سوی این مربی و تیمش، طبیعتا خواهان ایجاد تغییر روی نیمکت می‌شدند اما پروفسور اجازه نداد که چنین روزی برایش از راه برسد. او تهران را مثل یک قهرمان ترک کرد تا شاید یک روز دوباره به فوتبال ایران برگردد. بازگشت به تیم ملی برای انجام یک کار ناتمام، همیشه یک انگیزه بزرگ برای پروفسور بوده است. او در این مقطع نتوانست نیمکت تیم ملی را به دست بیاورد اما شاید یک تجربه موفق در عربستان، او را به گزینه هدایت تیم پس از ویلموتس تبدیل کند. بدون تردید مرد کروات، احتمال بازگشت به فوتبال ایران را از برنامه‌های آینده‌اش خارج نمی‌کند.

پرسپولیس در این چند سال، منظم‌ترین تیم فوتبال ایران بوده و تحت هدایت برانکو، همیشه زودتر از رقبا تمرین‌ها را آغاز کرده است. این روند باید در دوران پسابرانکو نیز ادامه پیدا کند. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی وقت و سرمایه باشگاه برای جذب یک مربی خوب خارجی کافی نیست. نام بردن از علی دایی هم در نهایت چیزی شبیه یک شوخی بزرگ است که هواداران باشگاه امیدوارند رنگ و بوی حقیقت را به خود نگیرد. به نظر می‌رسد دو گزینه داخلی جدی‌تر نیز برای سرخپوشان وجود دارد. افشین قطبی که پس از ترک فولاد هنوز به تیم دیگری منتقل نشده، یکی از گزینه‌های نیمکت سرخپوشان است. او که با پرسپولیس قهرمان لیگ برتر هفتم شده بود، پیش از ورود برانکو نیز یکی از نفرات مدنظر مدیران باشگاه برای هدایت قرمزها به شمار می‌رفت. یحیی گل‌محمدی نیز گزینه مورد علاقه هواداران باشگاه محسوب می‌شود. گفته می‌شود بندی در قرارداد یحیی، به او اجازه می‌دهد که در صورت دریافت پیشنهاد از پرسپولیس، قراردادش را با پدیده مشهد فسخ کند. تکلیف پرسپولیس ظرف روزهای آینده روشن خواهد شد. درباره مربی بعدی این تیم اما یک حقیقت انکارنشدنی وجود دارد. نتایج درخشان برانکو، انتظارها را بالا برده و جانشین مرد کروات، روزهای سختی را روی نیمکت این تیم پشت سر خواهد گذاشت.