سلام به حریف آشنا

صعود تیم ملی به فینال العین یک مسابقه دیگر را هم تحت تاثیر قرار داد و آن تعویق بازی تراکتور و پرسپولیس بود. احتمالی که پیش از این هم وجود داشت و حالا به صورت رسمی اعلام شده است. دو تیم سرخ‌پوش طبق برنامه جام حذفی قرار بود روز جمعه ۳۰ آبان در مرحله یک‌شانزدهم نهایی جام حذفی مقابل هم قرار بگیرند اما فشردگی تقویم تراکتور از یک سو و تعداد زیاد بازیکنان دو تیم در اردوی ملی از سوی دیگر با توجه به نزدیکی مسابقه تیم ملی با ازبکستان و جام حذفی، این مسابقه را به تاریخ دیگری موکول کرد. البته سازمان لیگ هنوز تاریخ جایگزین این مسابقه را اعلام نکرده است اما نگاهی به تقویم رقابت‌ها این احتمال که این مسابقه در پایان نیم‌فصل نخست برگزار شود را زیاد می‌کند. جایی که تراکتور باید دیدار معوقه‌اش برابر ملوان بندرانزلی را نیز برگزار کند تا دو تیم سرخ‌پوش فوتبال ایران دیرتر از رقبای‌شان به تعطیلات بروند.

 آریا طاری

شاید مهم‌ترین هدف تیم ملی ایران برای حضور در تورنمنت چهارجانبه العین این بود که این تیم بتواند در فینال با مصر تنه به تنه بشود. اگر ایران مقابل کیپ‌ورد شکست می‌خورد حالا این معادله انجام می‌شد اما قلعه‌نویی و تیمش در ضربات پنالتی حریف اهل آفریقای خود را شکست دادند و آماده می‌شدند تا مصر هم از ازبکستان عبور کند و در فینال با فرعون‌ها بازی کنند. ازبک‌ها اما مسیر دیگری را در پیش گرفتند و با پیروزی دو بر صفر مقابل مصر به فینال رسیدند تا بار دیگر نبرد تکراری ایران و ازبکستان شکل بگیرد و خبری از رویارویی با مصر نباشد. 

ازبک‌ها در حال قدرتمندتر شدن

در سال‌های گذشته تیم‌های آسیای مرکزی پیشرفت قابل توجهی داشتند اما در این رقابت ازبکستان توانسته بیشترین توجه را به دست بیاورد؛ چراکه فوتبال این کشور چه در رده باشگاهی و چه ملی حسابی خوش درخشیده و پله پله جایگاهش را بهبود بخشیده است. به عنوان مثال خبر انتقال عبدالقادر خوسانوف به منچسترسیتی که او را به نخستین ازبکستانی تاریخ لیگ برتر تبدیل کرد، مثل بمب صدا کرد و نشان می‌داد بازیکنان این کشور در مسیر درست پیشرفت قرار گرفته‌اند. در سطح ملی هم صعود به جام جهانی ۲۰۲۶ آخرین و مهم‌ترین دستاورد ازبک‌ها بود. به نظر می‌رسد این تیم در جام جهانی هم حریف آسانی برای رقبا نخواهد بود و با برنامه گام به مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی دنیا می‌گذارند. 

ایران-ازبکستان؛ یک نبرد تکراری

از زمان حضور در آسیای میانه، تقابل‌هایش با ازبکستان بیشتر شده و این کشور به یک رقیب نام‌آشنا تبدیل شده است. تا جایی که طی دو سال و نیم اخیر دو تیم ۶ بار مقابل هم قرار گرفته‌اند و روز سه‌شنبه هم هفتمین تقابل‌شان را این بار در فینال تورنمنت چهارجانبه العین برگزار خواهند کرد. در تمام این تقابل‌های تکراری، حضور ازبک‌ها در مسیر صعود ایران به جام جهانی بیشتر از همیشه حس شد. آنها کار تیم قلعه‌نویی را سخت کردند و حالا هم قصد ندارند که این بازی که جنبه تدارکاتی دارد را ساده بگیرند. به خصوص که ایران بعد از کسب هفت برد پیاپی مقابل ازبک‌ها روند افول را در پیش گرفت و در دو سال و نیم اخیر نتوانسته طعم برد را مقابل این تیم بچشند. آخرین بار ملی‌پوشان کشورمان در کافا ۲۰۲۳ توانستند ازبکستان را شکست بدهند و بعد از آن در پنج تقابل دو تیم که چهار بازی در انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ بوده و دیگری در فینال کافا، دو تساوی بدون گل، دو تساوی دو-دو و شکست در فینال کافا برای کشورمان به ثبت رسیده است. این یعنی ۸۷۹ روز ناکامی در رسیدن به پیروزی مقابل ازبک‌ها. به این ترتیب ازبک‌ها نمی‌خواهند به روند خوب خود پایان دهند و ایران نیز نمی‌خواهد بیش از این در این ناکامی باقی بماند.  

ژنرال فقط برد می‌خواهد

امیر قلعه‌نویی برای اینکه پایان نسبتا خوبی به روند پرفراز و نشیبش بدهد، چاره‌ای به جز پیروزی مقابل ازبکستان ندارد. این آخرین فیفادی سال ۲۰۲۵ است و قلعه‌نویی می‌تواند با رسیدن به قهرمانی تورنمنت العین با خیال آسوده‌تری برای ادامه مسیر تیمش تا جام جهانی برنامه‌ریزی کند. او در بازگشت به تیم ملی روزهای پرانتقاد زیادی را پشت سر گذاشته و اصلا دلش نمی‌خواهد که با تکرار این اتفاقات به استقبال سال جدید میلادی برود؛ سالی که قرار است جام جهانی در آن برگزار شود و عملکرد تیم ملی در ماه‌های گذشته این نگرانی را ایجاد کرده که در این تورنمنت به زنگ تفریح رقبا تبدیل شود. اما دیدار با ازبکستان می‌تواند فرصت خوبی برای امیر باشد تا معادلات را به سود خود تغییر بدهد. 

از زمان حضور در آسیای میانه، تقابل‌هایش با ازبکستان بیشتر شده و این کشور به یک رقیب نام‌آشنا تبدیل شده است. تا جایی که طی دو سال و نیم اخیر دو تیم ۶ بار مقابل هم قرار گرفته‌اند و روز سه‌شنبه هم هفتمین تقابل‌شان را این بار در فینال تورنمنت چهارجانبه العین برگزار خواهند کرد

او اگر بتواند روز سه‌شنبه به پیروزی برسد می‌تواند با یک تیر دو نشان را هدف بگیرد؛ اول اینکه طلسم ناکامی‌هایش مقابل ازبک‌ها را باطل می‌کند و دوم اینکه حضورش روی نیمکت تیم ملی را تا پایان جام جهانی تضمین خواهد کرد. او به خوبی می‌داند لغزش احتمالی برابر ازبک‌ها و تحمل باخت دوباره، شرایط را بیش از پیش علیهش خواهد کرد و شاید این بار حمایت‌های فدراسیون برای بقای او روی نیمکت تیم ملی کافی نباشد. اهمیت نبرد با ازبکستان برای قلعه‌نویی دوچندان است و باید دید سال ۲۰۲۵ برای ژنرال و تیم ملی با کسب پیروزی به پایان می‌رسد یا باخت احتمالی مقابل ازبک‌ها شرایطی خاص و البته بحرانی را علیه تیم ملی به‌وجود می‌آورد!

در این مسیر انگیزه ملی‌پوشان نیز می‌تواند به کمک سرمربی تیم ملی بیاید. تیم ملی در حالی که مدعی اصلی قهرمانی در تورنمنت کافا بود، در فینال به ازبکستان باخت و نتوانست از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند. حالا آنها می‌توانند با شکست دادن این تیم در فینال العین آن باخت را تا حدودی جبران کنند و به ورژن قبلی‌شان مقابل حریف آسیایی‌شان برگردند.