دختران کشتی را دریابید

نگار رشیدی، روزنامه‌نگار

راه افتادن کشتی کلاسیک بانوان در دوره ریاست رسول خادم، یک خبر خوشحال‌کننده برای ورزش بانوان محسوب می‌شد. تصمیمی که یک گام بسیار بزرگ بود و این امید را زنده کرد که سایر ورزش‌هایی که بخش بانوانش یا در صف راه‌اندازی است یا در حال درجا زدن، تکانی بخورد. کشتی کلاسیک بانوان اما بعد از رفتن خادم از فدراسیون، در اوج سرعت ترمز کشید و اسیر یک رخوت شد. وقتی اتحادیه جهانی کشتی پیشنهاد فدراسیون ایران را برای راه‌اندازی مسابقات کشتی بانوان با لباس و فرم ویژه، پذیرفت و اجازه میزبانی هم به کشورمان داد، نوبت دختران کشتی‌گیر ایران بود که با انگیزه‌های بسیارشان هم پاسخ خوبی به اعتماد خادم بدهند و هم به دنیا بگویند کشتی ایران تنها در بخش آقایان از قدرت‌های برتر نیست، بلکه شیرزنانی هم دارد که می‌توانند به راحتی رقبا را خاک کنند. تورنمنت بین‌المللی لبنان نخستین میدانی بود که دختران کلاسیک‌کار راهی آن شدند. در آن مسابقات که با حضور ۱۰ کشور ایران، ارمنستان، سوریه، گرجستان، مصر، عراق، قرقیزستان، لبنان، اوکراین و ایتالیا برگزار شد، تیم ۶ نفره ایران با دو مدال طلای فاطمه نیکبخت و معصومه خانلر در اوزان ۶۰ و ۷۵ کیلوگرم و دو مدال برنز فاطمه محمدی و زهرا یزدانی در اوزان ۵۰ و ۵۵ کیلوگرم، با عنوان قهرمانی به کار خود پایان داد. این قهرمانی آنقدر به دختران ایران چسبید که آنها بی‌صبرانه انتظار میزبانی ایران از رقابت‌های جهانی را می‌کشیدند تا یک بار دیگر قدرت‌شان را به رقبا دیکته کنند. انتظاری که البته پایانی نداشت.

 باید دید فدراسیون کشتی آیا بعد از این رویداد نگاه جدی‌تری به این رشته خواهد داشت؟ آیا برنامه‌ای برای اعزام به تورنمنت‌ها در تقویم کاری فدراسیون وجود دارد؟ آیا فکری برای جذب یک مربی مناسب شده است؟

وقتی حمید بنی‌تمیم به عنوان سرپرست فدراسیون جای خادم نشست، خیلی زود دست به تغییر در کادر فنی تیم کشتی آزاد و فرنگی مردان زد و سکان هدایت این دو تیم را به غلامرضا محمدی و محمد بنا سپرد. آن زمان تصور می‌شد بنی‌تمیم حواسش به تیم تازه نفس کشتی کلاسیک بانوان هم باشد و فکری هم برای آنها بکند. اما بی‌خبری و فراموشی تنها چیزهایی بود که مدت‌ها حول این تیم چرخید. تا جایی که دختران جوان کشتی ایران هم صدای اعتراض‌شان بلند شد و خواستار تعیین تکلیف‌شان شدند. حتی شنیده شد در این روزهای بلاتکلیفی چند دختر کشتی‌گیر را‌ه‌شان را به سمت رشته‌های دیگر کج کرده‌اند و عطای کشتی را به لقایش بخشیده‌اند. این بی‌خبری‌ها اما با یک تورنمنت تا حدودی به پایان رسید. تورنمنتی که سر و صدای زیادی به پا کرد و دلیل آن چیزی نبود جز تماشاگران ویژه دومین دوره رقابت‌های کشتی کلاسیک بانوان قهرمانی کشور. این تورنمنت که با استقبال خوبی مواجه شده بود، نوزادان و کودکانی را روی سکوها داشت که بعضا مادران‌شان یا در تشک مسابقه بودند یا روی صندلی کوچ. دیده شدن کالسکه در سالن یا لباس‌های سر همی کوچکی که روی میله‌ها پهن شده بود یکی از جالب‌ترین و زیباترین صحنه‌هایی بود که می‌شد از دل مسابقات بانوان به نوش چشم کشید. این صحنه‌ها نشان می‌داد ورزش قهرمانی چقدر برای بانوان سرزمین‌مان اهمیت دارد که با در آغوش کشیدن نوزادان چند ماهه هم قید رقابت را نمی‌زنند تا هیچ بهانه‌تراشی برای موفقیت نداشته باشند. ای کاش فدراسیون کشتی زمان بیشتری برای کشتی بانوان می‌گذاشت تا این سرمایه‌ها که سرشار از انگیزه هستند به باد فراموشی سپرده نشوند. با کمی برنامه‌ریزی می‌توان کشتی کلاسیک بانوان را در جریان نگه داشت تا در باتلاق رکود قرار نگیرد. کشورمان در رشته‌های مختلف بانوانی دارد که هر کدام از افتخارآفرینان بزرگ ایران هستند. افتخارآفرینی آنها طبعا حاصل تلاش چند ساله‌شان است. حالا هم دختران کشتی‌ کلاسیک چشم امیدشان به فدراسیون و البته مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک است تا آنها هم حاصل زحمات‌شان را با قرار گرفتن در سبد مدال‌های ایران در رویدادهای بین‌المللی ببینند. باید دید فدراسیون کشتی آیا بعد از این رویداد نگاه جدی‌تری به این رشته خواهد داشت؟ آیا برنامه‌ای برای اعزام به تورنمنت‌ها در تقویم کاری فدراسیون وجود دارد؟ آیا فکری برای جذب یک مربی مناسب شده است؟ تمام این‌ها و پرسش‌های دیگر سوالاتی است که باید دید فدراسیون چه پاسخی برای آنها دارد. آیا قرار است باز هم خبرهای کشتی کلاسیک بانوان به قهرمانی کشور و لیگ ختم شود؟ آن هم لیگی که بدون قرارداد با بازیکنان برگزار شد! در هر حال دختران کشتی‌گیر آماده‌اند. آماده رقابت و تلاش برای افتخارآفرینی. حالا این فدراسیون است و دختران مشتاقی که باز هم انتخاب دیگری به جز انتظار پیش روی خود ندارند.