چه کسی تحریم می‌شود؟

در اولین روزهای بعد از قطع رابطه دیپلماتیک قطر و امارات، خیلی‌ها در انتظار برخورد این دو کشور در زمین فوتبال بودند. کم‌تر کسی اما انتظار داشت که این برخورد در نیمه‌نهایی جام ملت‌ها اتفاق بیفتد. آنها یک به یک رقبا را کنار زدند تا در یک بازی حساس و سرنوشت‌ساز، روبه‌روی هم قرار بگیرند. عنابی‌ها برای اولین بار در تاریخ، حضور در بین چهار تیم نهایی جام ملت‌ها را تجربه می‌کنند اما رفتارشان به هیچ وجه شباهتی به مدعیان تازه‌وارد ندارد. همه شواهد نشان می‌دهد که آنها انتظار چنین موفقیتی را داشتند و به آن، به چشم یک شگفتی بزرگ و تاریخی نگاه نمی‌کنند. در نقطه مقابل اما امارات میزبان ایستاده است. تیمی که بعد از مصدومیت شدید بهترین بازیکنش یعنی عمر عبدالرحمان، تصور می‌شد که دیگر شانسی برای تکرار موفقیت دوره قبلی و رسیدن به نیمه‌نهایی ندارد. استرالیا، کره‌جنوبی و عراق که در مرحله نیمه‌نهایی دوره قبلی جام ملت‌ها حاضر بودند، همگی تا امروز از این تورنمنت حذف شده‌اند و امارات، حالا تنها تیمی به شمار می‌رود که توانسته حضورش در نیمه‌نهایی دوره گذشته را در این دوره نیز تکرار کند. قطر برای رسیدن به این مرحله، با کنار زدن عربستان در گروهش صدرنشین شد. سپس در یک بازی دشوار و نزدیک، عراق را از پیش رو برداشت و شاهکارهایش را با حذف کره‌جنوبی کامل کرد. این تیم با پنج کلین شیت در پنج مسابقه، خودش را به نیمه‌نهایی آسیا رسانده و در زمین خودی، نفوذناپذیر به نظر می‌رسد. امارات اما راه به مراتب ساده‌تری را تا این مرحله داشته است. آنها در مرحله گروهی مقابل بحرین و تایلند مساوی کردند و تنها با یک پیروزی مقابل هند سرگروه شدند. نفس‌های این تیم حتی مقابل قرقیزستان نیز به شماره افتاد اما برد بزرگ آنها، برابر قهرمان دوره قبلی یعنی استرالیا  

رقم خورد.

وقتی ژاوی هرناندس و اوسوالدو فریرا فینالیست‌ شدن قطر در جام ملت‌ها را پیش‌بینی کردند، واکنش بسیاری از اهالی فوتبال در دنیا به این پیش‌بینی، فقط لبخندهای بلند و مکرر بود. آنها اما ظاهرا از چیزی خبر داشتند که خیلی زود در معرض دید همه قرار گرفت. نسل رویایی فوتبال قطر، سال‌ها قبل در آکادمی اسپایر ساخته شده است. سرمربی امروز آنها نیز سال‌ها قبل از لاماسیا به آکادمی قطری‌ها برده شد تا پروسه ساخت ستاره‌هایی را آغاز کند که حالا برای عنابی‌ها به میدان می‌روند. امارات شاید چنین نسلی را در اختیار نداشته باشد اما به کمک امتیاز میزبانی و ورزشگاهی کاملا مملو از هوادار، برای شکست دادن رقیب تلاش خواهد کرد. برنده این بازی، راهی فینال آسیا خواهد شد اما به نظر می‌رسد این اتفاق، تنها انگیزه دو کشور در این مسابقه نخواهد بود. آنها در درجه اول به دنبال ضربه زدن به هم هستند و شاید این موضوع برای‌شان حتی از قهرمانی آسیا نیز پراهمیت‌تر باشد. آن‌چه در زمین میان قطر و امارات می‌گذرد، جنگی است که خارج از فوتبال آغاز شده اما ستاره‌های دو کشور را تحت‌ تاثیر قرار داده است. هر دو سرمربی تاکید دارند که اجازه نمی‌دهند مسائل غیرفوتبالی روی این بازی سایه بیندازد اما شاید خود آنها نیز برای انگیزه دادن به شاگردان‌شان، همین راه را در پیش گرفته باشند.