«مهم‌ترین لحظه زندگی من»؛ این توصیف کارلوس آلکاراز، از پیروزی تاریخی‌اش در فینال ویمبلدون بود. با این حال به نظر می‌رسد این نتیجه، تاثیری بزرگ‌تر از تغییر دادن زندگی آلکاراز روی دنیای تنیس داشته باشد. به نظر می‌رسد این یک نقطه عطف تاریخی برای ورزش تنیس بوده است. شیپور ورود به یک دوران تازه. دوران سلطنت ستاره جوانی که انگار حالا دیگر هیچ‌کس جلودارش نیست، حتی نوواک بزرگ!

قبل از شروع فینال، تصور می‌شد جوکوویچ در ویمبلدون شکست‌ناپذیر است. این باور از کجا می‌آمد؟ او هر 34 بازی قبلی‌اش در ویمبلدون را برده بود. بدون شکست از سال 2017! نوواک در 102 حضور در ویمبلدون، فقط 10 بار بازنده شده است. او روی چمن، بی‌رقیب به نظر می‌رسید. حتی خودش هم بعد از پایان بازی اعتراف کرد که مطمئن بوده آلکاراز نمی‌تواند روی چمن شکستش بدهد. نوار پیروزی‌های متوالی جوکر در ویمبلدون اما به دست کسی پاره شد که انگار پادشاه جدید تنیس جهان است. بله، این مراسم تاج‌گذاری بود.

یکی از دلایل مهم تبدیل شدن جوکوویچ به بهترین تنیسور دنیا، قدرت ذهنی خارق‌العاده او در تای‌برک‌ها بود. او پیش از این بازی در 15 تای‌برک متوالی به پیروزی رسیده بود اما به نظر می‌رسید یک ذهن آماده‌تر از او هم به دنیا معرفی شده است. وقتی آلکاراز برنده تای‌برک شد، دیگر شکی وجود نداشت که او این بازی را خواهد برد. کسی که تای‌برک را از جوکوویچ بگیرد، شبیه یک شکارچی است که یال و کوپال شیر را از او 

گرفته باشد!

همه گرنداسلم‌ها مهم هستند. همه گرنداسلم‌ها خاص هستند. با این حال باید قبول کنیم که ویمبلدون، بلندترین قله دنیای تنیس به شمار می‌رود. باید بپذیریم که هیچ رقابتی از این مهم‌تر نیست. اگر باور ندارید، به سلبریتی‌های روی سکوها نگاه کنید. آیا در هیچ گرنداسلم دیگری این همه ستاره می‌بینید؟ آلکاراز با بردن ویمبلدون، پیام مهمی را به دنیا مخابره کرد. او 16 سال کوچک‌تر از جوکوویچ است و این شانس را دارد که تا قبل از 36 سالگی، در 64 گرنداسلم دیگر بازی کند. اگر او برنده یک‌سوم این تورنمنت‌ها شود، به رکورد نوواک خواهد رسید. هرچند که به نظر می‌رسد در این مقطع، کارلوس بیشتر به دنبال لذت بردن از تنیس خواهد بود.

وقت سخنرانی پایانی آلکاراز، او به این حقیقت اشاره کرد که از کودکی مشغول تماشای بازی‌های نوواک بوده است. وقتی او از این گفت که حتی قبل از تولدش هم نوواک حرفه‌ای بوده، همه ورزشگاه لبخند زد اما این یک حقیقت بزرگ بود. جوکوویچ برای سال‌ها دنیا را متحیر کرده اما حالا دیگر وقت ستایش یک شاهزاده جوان است؛ پسری از اسپانیا. جانشین خلف رافائل نادال و ورزشکار بزرگی که می‌تواند برای سال‌ها افتخار کسب کند. خیلی‌ها منتظر روزی بودند که جوکر از تنیس برود و موقعیت بردن همه جام‌ها برای آلکاراز مهیا شود. با این حال خود او می‌خواست جوکوویچ را شکست بدهد و سلطنتش را این‌طور جشن بگیرد. او حالا در سه تقابل با نوله، دو بار برنده شده است. کاری که فقط از یک سوپراستار برمی‌آید.