داستان میزبانی

کشورهای میزبان جام‌ ملت‌ها تقریبا در همه ادوار گذشته تاثیر خاص خودشان را روی سرنوشت تیم ملی ایران داشته‌اند. این بار امارات در سمت دیگری از جدول قرار گرفته و اگر ایران صدرنشینی در گروه را از دست ندهد، بعید به نظر می‌رسد تا پایان جام با تیم میزبان روبه‌رو شود اما به میدان رفتن در امارات، داستان تازه‌ای از کشمکش همیشگی تیم ملی با کشورهای میزبان جام جهانی خواهد ساخت. تیم ملی ایران در دو دوره اول رقابت‌های جام ملت‌های آسیا حضور نداشت. این تیم در دوره سوم این رقابت‌ها به جمع تیم‌های «تحریم‌ کننده» تورنمنت پیوست. چراکه این دوره در سرزمین‌های اشغالی برگزار می‌شد و بسیاری از کشورهای آسیایی حاضر نبودند این تورنمنت را به رسمیت بشناسند. ورود ایران به جام ملت‌ها با گرفتن «میزبانی» آغاز شد. تیم ملی در چهارمین دوره، اولین حضور و اولین قهرمانی‌اش در جام ملت‌ها را در تهران جشن گرفت. سپس به تایلند رفت و این بار در شرایطی قهرمان شد که بخش زیادی از 15 هزار تماشاگر دیدار فینال، حامی سرسخت کره‌جنوبی بودند. چهار سال بعد ایران که در آن دوره زمانی از بسیاری از کشورهای آسیایی پیشرفته‌تر بود، دوباره میزبانی را تصاحب کرد و با دو میزبانی در سه دوره متوالی، سومین قهرمانی پیاپی‌اش را نیز به دست آورد. در همه سال‌های بعدی اما حسرت میزبانی برای همیشه همراه فوتبال ایران بود و میزبان‌ها به سهم خودشان برای خارج کردن تیم ملی از جام ملت‌ها تلاش می‌کردند. در جام ملت‌ها، کویت یک جو کاملا امنیتی در اردوی تیم ملی حاکم کرد. چند روز بعد از آغاز جام، جنگ عراق با ایران آغاز شد اما کویت میزبان حتی به ندرت ابزار ارتباطی برای خبر گرفتن از خانواده در اختیار فوتبالیست‌های ایرانی قرار می‌‌داد. به کمک همین شرایط سخت و البته داوری‌های یک‌طرفه، کویت ایران را در نیمه‌نهایی شکست داد و راهی فینال شد. سال 1988 در قطر نیز شرایط نسبتا مشابهی رخ داد و باز هم جو استادیوم‌ها و البته داوری‌ها کاملا به ضرر تیم ملی بودند. بزرگ‌ترین ضربه از کشور میزبان اما در سال 2004 رقم خورد. جایی که به نظر می‌رسید چین هیچ شانسی برای عبور از ایران در مرحله نیمه‌نهایی ندارد اما سوت‌های عجیب داور و اخراج باورنکردنی ستار زارع از زمین، اوضاع را برای تیم برانکو پیچیده‌ کرد و در نهایت روبه‌روی سکوهای پر از تماشاگر ورزشگاه چینی، ایران در ضربات پنالتی تسلیم حریف شد و شانس صعود به فینال را از دست داد. سال 2015 نیز یک داور استرالیایی در کشور خودش، مانعی بزرگ به نام ایران را از مقابل راه کانگوروها کنار زد. بنجامین ویلیامز با یک تصمیم بحث‌برانگیز، مهرداد پولادی را از زمین مسابقه با عراق اخراج کرد تا فاصله فرش قرمز پهن شده برای کاروان ایران از سوی استرالیا و کارت قرمز عجیب به مهرداد پولادی، بسیار کوتاه باشد.