مرد نکو مُرد!

 آریا رهنورد

جواد نکونام برخلاف بسیاری از هم‌نسل‌ها، مسیری نسبتا معقول و منطقی را برای مربیگری در فوتبال ایران انتخاب کرده بود. او برای مدتی دستیار کارلوس کی‌روش در تیم ملی شد و البته خیلی زود به دلایلی مرموز از این تیم کنار رفت. ستاره لالیگایی فوتبال ایران به جای اصرار برای کار کردن در سطح اول فوتبال، راهی لیگ یک شد و هدایت باشگاه خونه‌به‌خونه را بر عهده گرفت و با این تیم نتایج خوبی به دست آورد اما واضح به نظر می‌رسد که تیم بابلی شباهتی با یک تیم «معمولی» ندارد و حواشی، سد راه موفقیتش خواهند شد. نکونام خونه‌به‌خونه را ترک کرد و بعد از مدتی، با یک انتخاب «درست» سرمربی نساجی شد. با توجه به نتایج ناامیدکننده داوود مهابادی، فشار زیادی روی این مربی جوان وجود نداشت اما هواداران پرشور باشگاه تمام قد پشت تیم‌شان ایستاده بودند و دست به هر کاری می‌زدند تا انتظار 24 ساله برای رسیدن به سطح اول فوتبال بالاخره به پایان برسد. رساندن نساجی به لیگ برتر، دشوار به نظر می‌رسید اما نکو این ماموریت را با موفقیت پشت سر گذاشت و رویای نساجی‌چی‌ها را به حقیقت تبدیل کرد. همه انتظار داشتند تیم جواد برای لیگ تقویت شود و با قدرت تمام به مسابقات قدم بگذارد اما برخلاف تصورات اولیه، قرمزهای قائمشهر فصل را با یک ترکیب نسبتا معمولی آغاز کردند. نساجی برای تجربه اولین پیروزی در تاریخ لیگ برتر، پنج هفته صبر کرد و اولین پیروزی خارج از خانه در تاریخ لیگ برتر را نیز در هفته پایانی نیم‌فصل روبه‌روی پیکان به دست آورد. تصاحب تنها سه پیروزی در نیم‌فصل، نتیجه درخشانی به نظر نمی‌رسد اما فاصله 6 امتیازی با منطقه سقوط، حداقل هواداران باشگاه را به بقا در سطح اول فوتبال ایران امیدوار می‌کند. آنها درست در نیمه راه قرار داشتند و جدایی سرمربی، بدترین خبری بود که می‌توانستند در این موقعیت با آن روبه‌رو شوند. نکو اما تصمیم جدی‌اش را برای جدایی گرفت و به محض فسخ قرارداد با تیم شمالی، به پیکان ملحق شد تا جایگزین مجید جلالی در این باشگاه باشد. هدایت تیم بدون‌ هوادار پیکان برای مردی که در نساجی مشغول به کار بوده، طبیعتا جذابیت‌های بصری زیادی نخواهد داشت اما این سطح از شتاب‌زدگی نکو برای پذیرفتن یک «پیشنهاد» بهتر، ثابت کرد که این مربی از منطق همیشگی‌اش فاصله گرفته است. او برای پیوستن به تیم جدیدش کاملا عجول نشان داد و وداع جالبی با نساجی نداشت. جواد می‌توانست کمی و فقط کمی سیاستمدارانه‌تر عمل کند تا در قائمشهر نیز واکنش عجیب و غریبی در مورد جدایی‌اش شکل نگیرد. نوشتن یک نامه احساساتی برای خداحافظی با هوادارها، کافی به نظر نمی‌رسید و او در حالی که می‌توانست تا پایان فصل به کار در این باشگاه ادامه بدهد و سپس به یک قرارداد بزرگ‌تر با باشگاهی ثروتمندتر فکر کند، یک جنگ بزرگ را در فوتبال ایران آغاز کرد. جنگی که دودش قبل از همه، در چشم همین مربی رفت و فرصت کار کردن در باشگاه پیکان را از او گرفت.

 نوشتن یک نامه احساساتی برای خداحافظی با هوادارها، کافی به نظر نمی‌رسید و او در حالی که می‌توانست تا پایان فصل به کار در این باشگاه ادامه بدهد و سپس به یک قرارداد بزرگ‌تر با باشگاهی ثروتمندتر فکر کند، یک جنگ بزرگ را در فوتبال ایران آغاز کرد

نماینده قائمشهر در مجلس شورای اسلامی، «مسئولیت» لغو ناگهانی قرارداد نکو با پیکان را بر عهده گرفته است. عبدا... رضیان از تماس با «ایران‌خودرو» و فشار برای پایان مذاکرات این باشگاه با پیکان صحبت کرده است. سوال بزرگ اینجاست که اگر این نماینده از چنین قدرتی برای فشار به نهادهای مختلف به سود باشگاه نساجی برخوردار است، چرا در همه ماه‌های گذشته هیچ قدمی برای حمایت از این باشگاه برنداشته است؟ وقتی مشکلات مالی در باشگاه شمالی به اوج رسیده بود، نمایندگان مجلس تنها سکوت کردند و نظاره‌گر خاموش ماجرا بودند اما حالا که بحث انتقام از «سرمربی سابق» مطرح شده، آنها به سرعت خودشان را به معرکه رسانده‌اند و نقش مهمی را در این انتقام بر عهده گرفته‌اند. پایان زمزمه‌های پیوستن جواد نکونام به پیکان، چه سودی برای باشگاه نساجی خواهد داشت؟ آنها به هر حال باید بدون این مربی به کار ادامه بدهند و بهتر است به جای تلاش برای ضربه زدن به مردی که بعد از سال‌ها باشگاه را راهی لیگ برتر کرد، وقت‌شان را برای انتخاب یک مربی جدید برای نیمکت صرف کنند. تصمیم عجولانه جواد برای پیوستن به پیکان در نهایت «ناامیدکننده» از آب درآمد. این مربی حالا به جای تمرکز روی فوتبال و نقشه‌های فنی، باید روزهای آینده را با شکایت به فیفا سپری کند و شاید همین اتفاق، به تنهایی تهدید بزرگی برای آینده کاری او در فوتبال ایران باشد. مدیران باشگاه پیکان اما درست به همین اندازه «بازنده» هستند. آنها مقابل استراتژی باورنکردنی مدیرعامل ایران‌خودرو در خصوص حمایت از باشگاه‌های «شهرستانی» و جذب «سرمربیان آزاد» تنها سکوت کرده‌اند تا ثابت شود اختیار چندانی از خودشان ندارند و نمی‌توانند به تنهایی برای پیکان تصمیم بگیرند. مدیرانی که در سایه این سکوت، به انتخاب خودشان برای نیمکت خیانت کردند و هیچ واکنشی به این ماجرا نشان ندادند تا صندلی‌شان به هیچ قیمتی به خطر نیفتد.