آریا طاری

دو نمایش از فرانسه و انگلیس در یک روز از جام جهانی، نشان داد که این دو تیم مدعیان بسیار جدی بردن این جام خواهند بود. به نظر می‌رسد تیمی که بازی بین این دو را در مرحله بعدی ببرد، شانس بسیار زیادی برای رسیدن به جام قهرمانی خواهد داشت. هم تیم ساوت گیت و هم تیم دشان، کیفیت بسیار بالایی از خودشان نشان داده‌اند. به نظر می‌رسد این دو تیم، مدعیان درجه یک قهرمانی در این تورنمنت هستند و تا امروز به لحاظ فنی، بهترین تیم‌های این رقابت بوده‌اند.

نمایش فرانسه روبه‌روی لهستان در مرحله یک‌هشتم نهایی جام جهانی، درخشان بود. خروس‌ها از همان ابتدا کاملا برتر از حریف به نظر می‌رسیدند و درنهایت نیز توانستند یک برد کلیدی را جشن بگیرند. البته لهستان هم یکی از معمولی‌ترین تیم‌های این مرحله به شمار می‌رفت. تیمی که به زحمت از دور گروهی بالا آمده بود و چیز زیادی در این جام از خودش نشان نداده بود. لهستان البته در نیمه اول، چند موقعیت نسبتا خوب هم ساخت اما این فرانسوی‌ها بودند که آتشبارشان را به طرف دروازه حریف گرفتند و به لهستان، رحم نکردند. فرانسه در نیمه اول با ضربه ژیرو به گل رسید. گل بسیار مهمی که این بازیکن را به بهترین گلزن تاریخ تیم ملی کشورش تبدیل کرد. بازیکنی که تا چند ماه قبل تصور می‌شد در این جام نیمکت‌نشین است، حالا بالاتر از انری، بهترین گلزن تاریخ فرانسه شده است. نیمه دوم این بازی اما تماما متعلق به کیلیان امباپه بود. بازیکنی که دو بار توپ را از خط دروازه لهستان عبور داد تا به تنهایی در صدر جدول گلزنان مسابقه‌ها قرار بگیرد. ساعاتی بعد نیز این انگلیس بود که قدرتنمایی‌اش را در جام جهانی در معرض دید همه قرار داد. تیمی که در همان ابتدای بازی با ضربه جردن هندرسون به گل رسید. هندرسون هم قرار بود در این بازی نیمکت‌نشین باشد اما در مرکز زمین قرار گرفته بود. هری کین نیز گل دوم را وارد دروازه حریف کرد. این اولین گل هری در این جام بود. ستاره‌ای که باز هم به خوبی عقب می‌آمد تا در خلق موقعیت به تیمش کمک کند. گل سوم نیز روی ارسال دیدنی فودن به ساکا زده شد. با ورود گریلیش و رشفورد، چیزی نمانده بود که انگلیس به گل چهارم نیز دست پیدا کند. با این حال این اتفاق در نهایت رخ نداد و انگلیس با همان سه گل، مسابقه‌ها را ترک کرد.

انگلیس و فرانسه در این دوره جام، چند شباهت بسیار بزرگ و عجیب با هم دارند. اول اینکه هر دو تیم، به خوبی با بحران مصدومیت‌ها کنار آمده‌اند و این مساله نتوانسته هیچ لطمه‌ای به آنها بزند. فرانسه قبل از شروع جام کانته و پوگبا را از دست داد. سپس با مصدومیت بنزما روبه‌رو شد و درنهایت بدون انکونکو و لوکاس هرناندز جام را ادامه داد اما با این وجود بسیار خوب نتیجه گرفت و بدون دردسر به یک‌چهارم نهایی جام جهانی رسید. انگلیس نیز قبل از شروع جام با مصدومیت ریس جیمز و بن چیلول مواجه شد و قبل از دیدار حساس با سنگال نیز رحیم استرلینگ را از دست داد. بازیکنی که به دلیل سرقت منزلش در لندن ناچار شد قطر را ترک کند. با این حال سه شیرها نیز مشکلی برای کنار زدن  حریف نداشتند.

دومین شباهت بزرگ این دو تیم، انتقادهایی است که با وجود موفقیت‌های بزرگ به مربیان‌شان می‌شود. حیرت‌آور است که ساوت گیت و دشان با وجود همه موفقیت‌های این سال‌ها، همچنان از حمایت صددرصدی برخوردار نیستند و بارها صحبت از تغییرشان به میان آمده است. هرگز مشخص نیست که چرا چنین جوی در مورد این دو مربی خوب و موفق وجود دارد. شباهت دیگر این دو تیم نیز این باور عمومی است که هر دو هنوز در جام جهانی محک نخورده‌اند. انگلیس با ایران، ولز و آمریکا همگروه بوده و به راحتی توانسته از این گروه عبور کند. اولین حریف آنها در مرحله حذفی نیز بدون سادیو مانه، اصلا تیم ترسناکی نبوده است. فرانسه نیز شرایط نسبتا مشابهی داشته است. تیمی که در یک گروه ساده با استرالیا، تونس و دانمارک قرار گرفت و خیلی زود دو بازی اول را برد تا صعودش را به مرحله بعدی قطعی کند. این تیم در بازی سوم روبه‌روی تونس قرار گرفت و ترکیب دومش را به زمین فرستاد و در این جدال بازنده شد. حریف بعدی فرانسه یعنی لهستان نیز تیم چندان جذابی به نظر نمی‌رسید.

همه چیز به نبرد بعدی بستگی دارد. شاید این بزرگ‌ترین بازی جام باشد. تقابلی بین دو مدعی جدی قهرمانی که برنده‌اش، قدم بسیار مهمی در مسیر قهرمانی برمی‌دارد. در مورد این بازی اما یک حقیقت انکارنشدنی وجود دارد. اینکه اگر تیمی بازنده این مسابقه باشد، همه بردهای قبلی‌اش در این جام نیز به نوعی زیر سوال خواهد رفت. این بازی بدون شک مهم‌ترین بازی جام برای این دو تیم خواهد بود. یک نبرد کلیدی، تماشایی و تعیین‌کننده.

 

کپی شد