شوت، سوت و بهت!

آریا طاری

ساعاتی بعد از نمایش فراموش‌نشدنی رونالدو در اولدترافورد، طرفداران پاری‌سن‌ژرمن در یک تصمیم باورنکردنی لئو مسی را در پارک دو پرنس هو کردند. این روایتی از 24 ساعت کاملا متفاوت و متضاد برای دو ستاره برتر این نسل دنیای فوتبال بود. رونالدو در خانه مثل یک قهرمان مورد ستایش قرار گرفت و مسی دور از خانه، با سرزنش طرفداران یک باشگاه تازه به دوران رسیده روبه‌رو شد. شاید ایراد کار هم همین باشد. همین که مسی در خانه‌اش در بارسلونا نیست! کاری که کریستیانو رونالدو با تاتنهام کرد، افسانه‌ای به نظر می‌رسد. او یک تنه توانست تیمش را از برزخ تقابل با تیم آنتونیو کونته عبور بدهد. تاتنهام دو بار به این مسابقه برگشت و کار را به تساوی کشاند اما هر بار رونالدو برای مشت محکم‌تری آماده شد و بالاخره ضربه ناک اوت را به حریف زد. نکته جالب در مورد رونالدو، تنوع گل‌هایش به اسپرز بود. او گل اول را به یک شوت دیدنی از راه دور، گل دوم را با یک جاگیری به موقع و یک ضربه آرام و گل سوم را با یک ضربه سر به ثمر رساند. ماشین گل‌زنی اولدترافورد حالا دوباره روشن شده و دیگر هیچ دلیلی ندارد که رالف رانگنیک این بازیکن را از ترکیب اصلی شیاطین سرخ دور نگه دارد. رونالدو روبه‌روی تاتنهام، دوباره به همان هیولایی تبدیل شده بود که پیش از این می‌شناختیم. او در این مسابقه برای بردن تیمش همه کار کرد. بازیکنی که در سراسر دوران درخشان سر الکس فرگوسن فقط یک هت‌تریک برای یونایتد انجام داده بود، حالا اولین هت‌‌تریکش از زمان بازگشت به تیم را هم تجربه کرد. نمایشی که سکوهای اولدترافورد را به اوج لذت و هیجان رساند و رونالدو را در کیفیتی هم‌سطح با دوران جوانی‌اش قرار داد. به نظر می‌رسید درخشش دوباره کریس، لئو مسی را هم برای یک بازی عالی تهییج کند اما نبرد این هفته پاریسی‌ها تحت تاثیر اتفاقات شوم پارک دو پرنس قرار گرفت. پاریسی‌ها که بعد از شکست تلخ روبه‌روی مادرید حتی استادیوم را برای تیم‌شان پر نکرده بودند، از همان شروع بازی بنای ناسازگاری با ستاره‌ها را گذاشتند. در مراسم معرفی ابتدای مسابقه، به جز امباپه، اشرف حکیمی و نونو مندز، تک تک بازیکنان از سوی هواداران خودی هو شدند و در جریان بازی هم هر وقت که توپ به نیمار و مسی می‌رسید، هوادارها برای این دو نفر سوت می‌کشیدند. همین اتفاق به همه ثابت می‌کند که چرا باشگاهی مثل پی‌اس‌جی هرگز صاحب شخصیتی در حد و اندازه قهرمانی در اروپا نمی‌شود. تیمی که طرفدارانش این‌چنین با یک باخت بنای توهین به مهره‌های خودی را می‌گذارند، هیچ‌وقت بزرگ نخواهد شد. تیمی که این‌چنین مشغول خودزنی می‌‎شود، هیچ‌وقت نمی‌تواند زورش را به رقبا برساند. جالب اینکه باشگاه پاریسی فقط 11 سال بزرگ‌تر از لئو مسی است اما برخلاف مسی که چهار جام اروپایی دارد، هرگز نتوانسته در لیگ قهرمانان به  قهرمانی دست پیدا کند. این باشگاه معنای احترام را گم کرده و حالا در سیاه‌ترین روزهای ممکن به سر می‌برد. جالب اینکه امباپه که این روزها از گزند انتقادها در امان مانده، به زودی راهی رئال مادرید می‌شود و پیراهن این تیم را بر تن می‌کند. حالا که فشارها علیه مسی شدت گرفته‌اند، زمزمه‌هایی درباره بازگشت دوباره او به نیوکمپ به گوش می‌رسد. حتی شنیده می‌شود که پدر او برای این بازگشت با مدیران باشگاه تماس گرفته است. اگر این اتفاق رخ بدهد، هو شدن لئو در پاریس به بهترین خبر برای طرفداران بارسا بدل خواهد شد. آنها هنوز منتظرند که مسی را شاید این بار در کنار نیمار، در تیم‌شان ببینند و خودشان را برای خداحافظی لئو با فوتبال در لباس آبی و اناری آماده کنند.   گری نویل به تازگی در یک اظهارنظر  بحث‌برانگیز، دست روی این حقیقت گذاشته که جوان‌ترها دیگر به دنبال مسی و رونالدو برای تیم‌شان نیستند و اگر از آنها سوال کنید، برای اولین بار به جز این دو نفر به سراغ نام‌های دیگری مثل امباپه و هالند می‌روند. او به درستی به این حقیقت اشاره کرده که دوران افول این دو فرابازیکن از راه رسیده است. با این وجود در چنین روزهایی، شرایط برای کریس ایده‌آل‌تر از لئو به نظر می‌رسد. او حداقل در جایی قرار گرفته که طرفدارها دوستش دارند. جایی که همه از او خاطره مشترک دارند و با عشق درباره‌اش حرف می‌زنند. سال‌های آخر مسی اما نباید در باشگاهی سپری شوند که هوادارانش به محض روبه‌رو شدن با با اولین شکست بزرگ، این‌چنین خنجر را در قلب مهره‌های خود فرو می‌کنند. مسی باید به بارسا برگردد و یا اینکه حداقل به فوتبال آرژانتین برود. باشگاهی مثل پی‌اس‌جی برای این اسم، بیش از حد کوچک به نظر می‌رسد. باشگاهی که اصلا برای تبدیل شدن به پادشاه فوتبال اروپا ساخته نشده است. باشگاهی که باید در همین منجلاب، برای همیشه دست و پا بزند.