مردود در اقتصاد

آریا طاری

به دست آوردن یک امتیاز از نبرد سخت با تیم رسول خطیبی آن هم در زمین حریف، نتیجه نسبتا خوبی به حساب می‌آید و برای تثبیت صدرنشینی استقلال کافی به نظر می‌رسد. با این وجود نمایش آبی‌ها در این مسابقه، اصلا قابل قبول نبوده است. آنها در این نبرد فوتبال خوبی ارائه نکردند و نتوانستند موقعیت‌های گل خوبی به وجود بیاورند. این در حالی بود که آلومینیوم بارها روی دروازه استقلال موقعیت ساخت و سرانجام در آخرین ثانیه‌ها، دو امتیاز این تیم را با یک ضربه دقیق از بین برد.

رسیدن به یک گل زودهنگام در اراک، فرصت بسیار مطلوبی برای بردن یکی از حساس‌ترین مسابقه‌های هفته به استقلال داد. آبی‌ها بدون آن‌که کار خاصی انجام بدهند، صاحب یک پنالتی جنجالی شدند و کوین یامگا باز هم نشان داد که پنالتی‌زن بسیار مطمئنی است. هنوز 15 دقیقه اول بازی هم به پایان نرسیده بود که استقلال توانست از این فرصت خوب برای رسیدن به گل استفاده کند. این گل درست همان چیزی بود که آبی‌ها برای اداره بازی به آن نیاز داشتند. تیم رسول خطیبی این مسابقه را با رویکرد دفاعی آغاز کرد. گل نخوردن، اولویت اصلی یکی از بهترین خطوط دفاعی فصل در این مسابقه به شمار می‌رفت. با این حال آن پنالتی، همه چیز را تغییر داد و نقشه‌های خطیبی را هم عوض کرد. حالا استقلال روبه‌روی تیمی قرار گرفته بود که چاره‌ای به جز حمله کردن نداشت. تیمی که باید از دفاع فاصله می‌گرفت و فوتبال کاملا متفاوتی بازی می‌کرد. این بهترین فرصت برای استقلال بود تا فوتبال دلخواهش را به نمایش بگذارد. فوتبالی مبتنی بر پاسکاری و ضدحمله که می‌توانست لطمه بزرگی به حریف بزند. این همان راهی بود که صنعت نفت هم هفته گذشته روبه‌روی آلومینیوم طی کرد. آنها حتی بعد از زدن گل دوم به این حریف، عقب نکشیدند و با اصرار به کارهای هجومی گل سوم را هم به ثمر رساندند. فرهاد مجیدی و تیمش اما انگار بعد از پنالتی در اراک، به یک خواب عمیق و طولانی رفتند. این تیم در زمین مسابقه، برنامه خاصی برای استفاده از برتری‌اش نداشت. به نظر می‌رسید آنها فقط یک نقشه داشتند و آن، صبر کردن تا رسیدن زمان سوت پایان مسابقه بود. استقلال در دقایق پایانی نیمه اول، یک بخت تک به تک به حریف داد و آلومینیوم در نیمه دوم، دو فرصت کاملا جدی و مسلم برای گل‌زنی داشت. این روند بالاخره در آخرین ثانیه‌ها، تاثیرش را روی نتیجه گذاشت و میثم مجیدی، مسابقه را به تساوی کشاند. حالا فاصله نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده استقلال در جدول لیگ با این تیم، فقط یک امتیاز است.

اگر دیدارهای گذشته استقلال در این فصل را مرور کنیم، متوجه خواهیم شد که آنها در بسیاری از موارد با همین فوتبال اقتصادی، در خطر از دست دادن امتیازهای مهم بوده‌اند و یا اینکه این امتیازها را از دست داده‌اند. استقلال در مسابقه هفته اول با هوادار با نتیجه یک بر صفر برنده شد و نمایش ایده‌آلی در این نبرد نداشت. آنها دو هفته بعد روبه‌روی تراکتور هم یک-هیچ بردند و خوش‌شانس بودند که این برد به تساوی تبدیل نشد. در جدال هفته چهارم با فجرسپاسی هم اما یک گل دیرهنگام بلای جان آبی‌ها شد. تیمی که نتوانسته بود تعداد گل‌هایش را بیشتر کند، در آخرین ثانیه‌ها گل خورد و اولین تساوی فصل را تجربه کرد. استقلال بعدها روبه‌روی سپاهان و فولاد هم دو برد کاملا مشابه یک بر صفر به دست آورد. بردهایی که در مسیر به دست آمدن‌شان، اثری از تلاش بیشتر برای رسیدن به گل‌های دیگر نبود. تیم فرهاد حالا روبه‌روی آلومینیوم هم به سادگی هرچه تما‌م‌تر دو امتیاز از دست داد. آنها این فصل هدفی به جز قهرمانی در سر ندارند اما برای بردن جام، نباید تنها روی فوتبال اقتصادی و برد با حداقل نتیجه حساب کنند. اینکه استقلال در دیدارهای بزرگ این فصل هرگز بیشتر از یک گل به ثمر نرسانده، نگران‌کننده است. اینکه استقلال گل گهر و پرسپولیس را نبرده و فولاد و سپاهان را فقط با یک گل شکست داده، نشان می‌دهد که این تیم باید با نقشه‌های جسورانه‌تری به سراغ نبردهای حساس لیگ برتر برود. البته که نباختن مهم است اما حفظ این رکورد نباید طراوت و جذابیت را از استقلال بگیرد. انتظار برای پایان بازی با برد حداقلی، درست همان چیزی است که می‌تواند فرهاد و تیمش را به دردسر بیندازد.

استقلال صدرنشین لیگ برتر است و فقط دو هفته به پایان نیم‌فصل اول لیگ باقی مانده اما این باشگاه همچنان از سوی هوادارانش با انتقادهایی روبه‌رو می‌شود. انتقادهایی که نشان می‌دهند فرم تیم هنوز شبیه یک قهرمان بالقوه نیست. هواداران باشگاه حق دارند نگران تیم‌شان باشند و شجاعت بیشتری را از فرهاد و پسرها بخواهند. چراکه نتیجه‌ای مثل تساوی لحظه آخری در اراک، می‌تواند در نهایت صدرنشینی را درازمدت از این تیم بگیرد. تکیه کردن به برتری شکننده یک گله، اصلا عادت خوشایندی برای یک تیم فوتبال نخواهد بود.