خرید ستاره برای همسایه

پرسپولیسی‌ها بالاخره جانشین احمد نوراللهی را پیدا کردند. آنها که وارد مذاکره با محمد آبشک هم شده بودند، در نهایت تصمیم گرفتند به سراغ رضا اسدی بروند و بازیکنی را به خدمت بگیرند که این اواخر در لیگ‌های خارجی دیده شده است. اسدی قبلا استعدادش را در فوتبال ایران به نمایش گذاشته اما در اروپا، فرصت چندانی برای بازی پیدا نکرده و فصل گذشته در دقایق بسیار کمی به میدان رفته است.

او در کنار کمال کامیابی‌نیا و میلاد سرلک، می‌تواند ترکیب هافبک‌های دفاعی پرسپولیس را کامل کند. ترکیبی که البته محمد شریفی جوان هم یکی از نفرات آن به شمار می‌رود تا تیم یحیی در این بخش از زمین با مشکلی روبه‌رو نباشد.

حالا شاید تنها دغدغه مهم گل‌محمدی برای تیمش بعد از خرید چند مدافع و یک هافبک، جذب یک مهاجم درجه یک برای سرخپوشان خواهد بود. اسدی انتخاب خوبی برای پرسپولیس به شمار می‌رود اما اینکه مدیران باشگاه پذیرفته‌اند برای خرید این ستاره زیر بار «قرارداد یک ساله» بروند، چیزی به جز یک فاجعه بزرگ نیست.

در حقیقت اسدی یک سال بعد در چنین روزهایی بازیکن آزاد شده و به راحتی می‌تواند از باشگاه جدا شود. در فوتبال روز دنیا، قراردادهای یک ساله صرفا مخصوص ستاره‌هایی هستند که سن زیادی دارند و حداقل از 32 سالگی عبور کرده‌اند. در فوتبال ایران اما به راحتی به یک ستاره جوان، قرارداد یک ساله پیشنهاد می‌شود. قراردادی که تنها و تنها به سود خود بازیکن است.

همین اسدی که حالا با یک رقم قابل توجه جذب سرخ‌ها شده، فصل آینده آزاد است تا تیم دیگری را برای خودش انتخاب کند.

در حقیقت، او که دوران ناموفقی را در فوتبال اروپا سپری کرده، دوباره خودش را در فوتبال ایران محک می‌زند و اگر در این فوتبال بدرخشد، به راحتی به سراغ کشورهای همسایه می‌رود و برای یک تیم خارجی بازی می‌کند.

آن هم بدون یک ریال درآمدزایی برای باشگاه پرسپولیس. تیمی که ستاره‌ای در قواره‌های احمد نوراللهی را به صورت «رایگان» از دست داده، طبیعتا نمی‌تواند از امثال اسدی هم درآمدزایی کند.

بخشی از این روند سراسر غلط در پرسپولیس و چند باشگاه دیگر، به رفتار هوادارها هم مربوط می‌شود. آنها مدام به مدیران باشگاه برای خرید ستاره‌ها فشار می‌آورند و وارد یک رقابت ذهنی با هواداران تیم‌های رقیب بر سر خرید بازیکن می‌شوند.

به همین خاطر است که مدیران باشگاه هم هر طور که شده، بازیکنان مدنظرشان را جذب می‌کنند و برای این کار، زیر بار هر خفتی می‌روند.

خرید بازیکنی مثل رضا اسدی، چیزی شبیه پشت کردن به آینده باشگاه است. ستاره‌ای که احتمالا یک سال بعد در چنین روزهایی، همه عکس‌هایش با لباس پرسپولیس را پاک کرده و راهی یک تیم خارجی یا یک تیم متمول‌تر داخلی شده است. در واقع پرسپولیس بیشتر از خودش، این خرید را به سود رقبا انجام داده است.

او از همین حالا، می‌تواند برای آینده‌اش با هر تیمی مذاکره کند و برای فصل بعد، هر تصمیمی بگیرد. این تاوان تصمیم‌های غیرحرفه‌ای باشگاهی است که هنوز نمی‌داند قرارداد یک ساله عملا به معنای از دست دادن مالکیت یک بازیکن از همان نقطه شروع است.