ترکیب منتخب بهترین ستاره‌های یورو
تیم آقازاده‌ها!
آریا طاری
یورو 2020 سرانجام به پایان راه رسید. تورنمنتی جذاب و تماشایی که برای مدت‌ها، طرفداران فوتبال را از دیدن نبردهای فوق‌العاده سیراب کرد. به بهانه پایان یورو، بد نیست ترکیبی از بهترین مهره‌های جام را با هم مرور کنیم. البته که همه این ترکیب‌ها در نهایت سلیقه‌ای هستند اما برآیند نظرات کارشناسی، این 11 نفر را در ترکیب اصلی یورو قرار می‌دهد. نکته جالب در مورد این فهرست 11 نفره، حضور دو بازیکنی است که پدران‌شان هم قبلا در جام ملت‌های اروپا به میدان رفته‌اند و درخشیده‌اند.
کسپر اشمایکل
بدون دست‌های چسبناک کسپر، دانمارک شانسی برای رسیدن به نیمه نهایی جام ملت‌ها نداشت. اشمایکل دوم، تورنمنت را خوب شروع نکرد و در مسابقه اول، یک گل بد از فنلاند خورد اما به مرور زمان، خودش را در طول جام پیدا کرد. اوج درخشش او از مسابقه سوم شروع شد و تا آخرین روز حضور دانمارک در یورو ادامه پیدا کرد. کسپر به ویژه در نبرد با انگلیس، نمایش خارق‌العاده‌ای داشت و اگر پنالتی بحث‌برانگیز نیمه دوم نبود، در این جدال تسلیم‌ناپذیر به نظر می‌رسید. در کنار کسپر، یان زومر و جیجو دوناروما، گلرهای درخشان دیگر یورو 2020 به شمار می‌رفتند. اشمایکل نتوانست همانند پدرش قهرمان یورو شود اما بدون تردید در تیم ملی، جانشین شایسته‌ای برای پیتر افسانه‌ای بود.
دنزل دامفرایز
پدیده تیم ملی هلند، عملکردی فراتر از حد انتظار در جام ملت‌ها داشت. دنزل خیلی زود نشان داد که می‌تواند با نفوذهایش، خط دفاعی هر تیمی را به دردسر بیندازد. او در همان مسابقه اول، یک گل حساس و کلیدی برای هلند زد و در جدال‌های بعدی نیز، یکی از بهترین‌های این تیم بود. اگر آن حذف عجیب و غیرمنتظره روبه‌روی چک اتفاق نمی‌افتاد، دامفرایز می‌توانست در این تورنمنت دست به کارهای بزرگ‌تری هم بزند. او به نوعی قربانی نمایش بد بخشی از هم‌تیمی‌ها در آن جدال شد.
لئوناردو بونوچی
یک تورنمنت عالی دیگر برای دفاع وسط خستگی‌ناپذیر ایتالیایی‌ها. بونوچی حالا دیگر به اوج پختگی رسیده و بی‌اشتباه‌تر از همیشه فوتبال بازی می‌کند. لئوناردو باز هم در ترکیب تیم ملی کشورش، یک ستاره تمام‌عیار بود. او که همیشه سرود ملی ایتالیا را با حرارتی وصف‌ناشدنی می‌خواند، نقش مهمی در رسیدن تیم مانچینی به دیدار نهایی تورنمنت داشت. زوج او و کیه‌لینی، بدون تردید یکی از بهترین زوج‌های تدافعی تاریخ فوتبال ایتالیا به شمار می‌رود.
هری مگوایر
قبل از شروع یورو، به خاطر رقم سنگینی که یونایتدی‌ها برای جذب او پرداخته‌اند، همیشه با انتقاد و کنایه روبه‌رو می‌شد اما در طول یورو نشان داد که چه مدافع باکیفیتی است. هری در این جام فقط به دفاع کردن بسنده نکرد. او در انتقال توپ به خط هافبک و حتی خط حمله نیز فوق‌العاده بود. وقتی به نقشه حرارتی یا همان هیت مپ بازی هری مگوایر نگاه می‌کنیم، متوجه یک حقیقت جالب می‌شویم. اینکه او درست به اندازه یک هافبک تدافعی، در انتقال بازی به فاز هجومی موثر بوده است. در حقیقت مگوایر، هافبک میانی شماره سه تیم ساوت‌گیت در این جام بوده است.
لئو اسپیناتزولا
قبل از رسیدن ایتالیا به نیمه نهایی تورنمنت، مصدوم شد و ادامه رقابت‌ها را از دست داد. با این وجود عملکردش در این جام آنقدر درخشان بود که حتی با وجود غیبت در دو دیدار پایانی، نمی‌شد توانایی‌هایش را انکار کرد. اسپیناتزولا «سریع»ترین بازیکن این تورنمنت هم لقب گرفت و در سمت چپ خط دفاعی تیم مانچینی، فراتر از حد انتظار ظاهر شد. به نظر می‌رسید بعد از این عملکرد فوق‌العاده در یورو، یک فصل باشگاهی مهیج در انتظار این مدافع باشد اما او بین چهار تا 6 ماه از میادین دور خواهد بود. با این وجود از همین حالا باشگاه‌های زیادی عملکرد این ستاره را برای جذب او در آینده زیر نظر گرفته‌اند.
پیر امیل هویبرگ
تورنمنت را با خراب کردن یک پنالتی روبه‌روی فنلاند شروع کرد و در شکست تیمش در اولین مسابقه سهم مهمی داشت اما به تدریج، تبدیل به یکی از ستاره‌های کلیدی دانمارک در این تورنمنت شد. پیر هویبرگ با سه پاس گل، یکی از بهترین و ایده‌آل‌ترین هافبک‌های این تورنمنت شد. او از یک طرف با نیروی جنگندگی‌اش در میانه میدان به کمک تیم ملی کشورش آمد و از سوی دیگر، طراح بخشی از حملات تیم هیولمند در این جام بود. هویبرگ پس از روزهای درخشانی که در ترکیب اسپرز سپری کرد، حالا نشان داد که چقدر برای تیم ملی دانمارک مهم است. تیمی که بدون داشتن او در میانه میدان، هرگز نمی‌توانست به رویاپردازی در یورو ادامه بدهد.
نیکولو بارلا
تا همین یک سال و نیم قبل، در «سری بی» بازی می‌کرد اما حالا عضو ثابت تیم قهرمان جام ملت‌های اروپا محسوب می‌شد. از وقتی که روبرتو مانچینی هدایت آتزوری را بر عهده گرفته، 70 بازیکن به تیم ملی دعوت شده‌اند. این حقیقت، نشان می‌دهد مانچو با چه دید وسیعی مشغول انتخاب نفرات اصلی‌اش برای این تیم بوده است. مانچو به جای اینکه صرفا به سراغ مهره‌های باتجربه برود، به ستاره‌های جوانی شبیه بارلا که هرگز سابقه حضور در یک تورنمنت ملی را نداشتند، فرصت شکوفایی داد. بارلا به جز گل فوق‌العاده‌ای که در این جام به بلژیک زد، در همه نبردها یکی از بهترین چهره‌های جام بود. یک هافبک خلاق که تورنمنت فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت.
پدری گونزالس
این فصل بیشتر از هر بازیکن دیگری (حتی بیشتر از مسی) برای تیم رونالد کومان بازی کرد. ستاره سابق لاس پالماس در 18 سالگی، به ستاره نیوکمپ تبدیل شد و با تصمیم لوئیس انریکه، خودش را به یورو رساند. خیلی‌ها تصور می‌کردند در ترافیک شدید خط هافبک اسپانیا، فرصتی برای بازی به پدری نمی‌رسد اما او در تک تک نبردهای لاروخا در این جام فیکس بود. آمار رویایی 65 پاس سالم از 67 پاس در نیمه نهایی یورو، توسط همین فوتبالیست بااستعداد به دست آمد. حتی خود لوئیس انریکه هم از نمایش این بازیکن به وجد آمده بود. او در پایان مسابقات، به تمجید از عملکرد پدری پرداخت و به این موضوع اشاره کرد که تا امروز هیچ فوتبالیستی را در 18 سالگی در این فرم ندیده است. از نگاه انریکه، حتی اینیستا هم در 18 سالگی به این خوبی نبوده است. پدری در نهایت جایزه بهترین بازیکن جوان جام را در اولین تورنمنت ملی‌اش تصاحب کرد.
رحیم استرلینگ
قبل از شروع جام، در مورد فیکس شدنش در تیم ملی تردیدهای زیادی وجود داشت اما استرلینگ به همه نشان داد که دیگر به یک فوتبالیست بالغ تبدیل شده است. او اولین گل سه امتیازی تیمش را وارد دروازه کرواسی کرد و در مسابقه سوم با جمهوری چک هم، تنها گل تیمش را به ثمر رساند. در شروع مرحله بعدی نیز، رحیم توانست توپ را از خط دروازه آلمان عبور بدهد تا هر سه گل اول سه شیرها در یورو را به تنهایی زده باشد. او در نهایت با پنالتی سرنوشت‌سازی که روبه‌روی دانمارک برای تیمش گرفت، زمینه را برای رسیدن انگلیس به فینال یورو فراهم کرد. او بهترین بازیکن تیم ساوت‌گیت در این تورنمنت بود و نمایش‌هایی فراموش‌نشدنی را پشت سر گذاشت.
پاتریک شیک
تنها دو بازیکن در جام ملت‌ها، توانستند پنج گل بزنند. یکی از آنها رونالدو بود و دیگری، به خط حمله جمهوری چک تعلق داشت. کریس سه بار از نقطه پنالتی برای تیمش گل زد و این کار را جلوتر از هافبک‌های فوق‌العاده تیم ملی پرتغال انجام داد اما پاتریک شیک در یک تیم متوسط، شاهکار بزرگی را پشت سر گذاشت. نکته جالب در مورد این ستاره، تنوع گل‌هایش بود. او حتی در این جام موفق شد از وسط زمین هم به گل برسد. چپ پای محبوب چکی‌ها، بهترین مهاجم نوک جام ملت‌های 2020 بود.
فدریکو کیه‌زا
در اولین مسابقه جام، مانچینی او را روی نیمکت نشاند تا به براردی بازی بدهد اما کیه‌زا مهره‌ای نبود که روی نیمکت دوام بیاورد. او اصلا برای نیمکت‌نشینی ساخته نشده است. اگر درخشش ادامه‌دار فده نبود، ایتالیایی‌ها شانسی برای رسیدن به فینال و قهرمانی جام جهانی نداشتند. او به عنوان یک وینگر، استانداردهای بی‌نظیری را از خودش نشان داد و موفقیتی را به دست آورد که پدرش هرگز نتوانسته بود در لباس تیم ملی ایتالیا تجربه‌اش کند.
دیدگاه تان را بنویسید