چهل و هفتمین دوره تاریخ کوپا آمه‌ریکا، با ماجراهای عجیبی شروع شد. قبل از شروع رقابت‌ها، قرار بود کلمبیا و آرژانتین میزبان این رقابت‌ها باشند اما شیوع گسترده کرونا، موجب شد مسابقات حتی تا یک قدمی لغو کامل هم پیش برود. سرانجام میزبانی از این دو کشور گرفته شد تا برزیل به عنوان میزبان رقابت‌ها معرفی شود. 10 تیم حاضر در کوپا، در دو گروه پنج تیمی قرار گرفتند. در گروه اول، آرژانتین کارش را با تساوی برابر شیلی شروع کرد. تیم اسکالونی اما در چهار مسابقه متوالی بعدی‌اش به پیروزی رسید تا با 10 امتیاز کامل، به عنوان صدرنشین از این گروه راهی دور حذفی شود. اروگوئه نیز با پیروزی روز آخر برابر پاراگوئه، رده دوم جدول گروه را پس گرفت. به جز این سه تیم، شیلی هم به عنوان تیم چهارم خودش را به دور حذفی رساند و بولیوی هم حذف شد. در گروه دوم، برزیلی‌ها 10 امتیازی شدند تا با اقتدار به عنوان صدرنشین صعود کنند. پرو به شکل غیرمنتظره‌ای با هفت امتیاز در رده دوم جدول ایستاد و جایگاه‌های بعدی به کلمبیا و اکوادور تعلق گرفت. ونزوئلا هم با تنها دو امتیاز از این تورنمنت کنار رفت. در دور حذفی رقابت‌های کوپا، آرژانتین با اکوادور مسابقه می‌دهد و به شرط عبور از این مرحله، در دور بعدی روبه‌روی برنده دیدار اروگوئه و کلمبیا قرار می‌گیرد. در سمت دیگر جدول هم برزیل با شیلی مسابقه می‌دهد و برنده این مسابقه، با برنده جدال پرو و پاراگوئه برخورد می‌کند. در اولین دور، آرژانتین کار راحت‌تری نسبت به برزیل دارد اما در مرحله بعدی، کار زردها به مراتب ساده‌تر از آلبی سلسته به نظر می‌رسد. در نهایت اما پیش‌بینی می‌شود که این دو تیم مسابقه فینال این جام را روبه‌روی هم برگزار کنند. آخرین بار در سال 2007 بود که این دو کشور در دیدار نهایی کوپا به مصاف هم رفتند. این اتفاق در 15 سال گذشته رخ نداده و حالا بعید نیست که دوباره اتفاق بیفتد. نکته جالب دیگر اینکه آرژانتینی‌ها از سال 1993 به بعد دیگر هرگز روی سکوی اول جام ملت‌های آمریکای جنوبی نرفته‌اند. آنها این بار با همه وجود به شکستن این  طلسم بزرگ فکر می‌کنند.

نکته جالب در مورد جام ملت‌ها، کیفیت فوق‌العاده لئو مسی در این تورنمنت بوده است. او همیشه با این اتهام روبه‌رو شده که در لباس تیم ملی به خوبی بارسا بازی نمی‌کند اما حالا همین ستاره، بهترین نمایش‌های ممکن را در آرژانتین پشت سر گذاشته است. او تا اینجا بهترین گل‌زن و بهترین پاسور جام ملت‌ها بوده و بیشتر از هر بازیکنی در این تورنمنت، دریبل موفقیت‌آمیز داشته است. لئو پس از المپیک 2008، دیگر هرگز یک موفقیت بزرگ ملی نداشته و حالا با همه وجود به بردن یک جام ملی فکر می‌کند. اگر او و تیمش در سه مسابقه بعدی برنده باشند، این جام بالاخره برای کاپیتان آرژانتینی‌ها به دست خواهد آمد. تا اینجا همه چیز برای آنها به خوبی پیش رفته و به نظر می‌رسد آلبی سلسته، از شانس خوبی برای موفقیت در این جام برخوردار خواهد بود.