قمار با وعده‌های کشنده!

آریا رهنورد

«حذفی را می‌بریم، در لیگ سهمیه می‌گیریم و در آسیا از گروه‌مان صعود می‌کنیم!» باورش سخت است اما این جملات، از زبان سرمربی استقلال مطرح شده‌اند. فرهاد به همین سادگی، چنین وعده‌های بزرگی به هواداران باشگاه داده و بدون تردید در پایان فصل، با همین قول‌های دور و دراز قضاوت خواهد شد. او حین کنایه‌ زدن به جواد نکونام در مصاحبه با وبسایت رسمی باشگاه، وعده‌هایی داده که عملی کردن‌شان به صورت همزمان و در پایان همین فصل، یک پروژه نفس‌گیر به نظر می‌رسد. شاید تصور کنید که مجیدی با این صحبت‌ها، قصد داشته روحیه و اعتماد به نفس تیم را بالا ببرد اما جای چنین صحبت‌هایی در اردوی استقلال است و بدون تردید تریبون رسمی باشگاه، جایگاه مناسبی برای مطرح کردن این صحبت‌ها نیست. چراکه از حالا به بعد، فشار زیادی روی شانه‌های تک تک مهره‌های تیم قرار خواهد گرفت. شاید رسیدن به سهمیه آسیا در لیگ، کاملا شدنی باشد اما بردن جام حذفی، بسیار چالش‎برانگیز خواهد بود. چراکه استقلال در این جام، ابتدا باید با سپاهان روبه‌رو شود و پس از آن نیز در نیمه‌نهایی و فینال، با رقبای سرسختی مثل تراکتور و پرسپولیس برخورد کند. اوضاع در لیگ قهرمانان آسیا، حتی دشوارتر هم هست. چراکه استقلال این بازی‌ها را اصلا خوب شروع نکرده و ادامه این رقابت‌ها نیز در کشوری به جز ایران برگزار خواهند شد.

فرهاد مجیدی حین کنایه‌ زدن به جواد نکونام در مصاحبه با وبسایت رسمی باشگاه، وعده‌هایی داده که عملی کردن‌شان به صورت همزمان و در پایان همین فصل، یک پروژه نفس‌گیر به نظر می‌رسد

مرد اول نیمکت استقلال، باید کمی باهوش‌تر عمل کند. او باید کمی «سیاست» از خودش نشان بدهد و حرف‌هایی بر زبان نیاورد که در نهایت علیه خودش استفاده شوند. شاید بهترین نمونه از رفتار سیاستمدارانه و هوشمندانه در استقلال، امیرقلعه‌نویی بود. مردی که پس از انتخاب شدن به عنوان سرمربی آبی‌ها در اولین مقطع، به جای دادن وعده‌های بزرگ و رویافروشی به هوادارها، از یک «برنامه سه ساله» برای این باشگاه صحبت کرد. امیر به کمک همین برنامه، برای خودش زمان خرید و از دست دادن قهرمانی در دو سال اول را از سر گذراند. تیم او بالاخره در گذر زمان، کیفیت فوق‌العاده‌ای به دست آورد و قهرمان فوتبال ایران لقب گرفت. استقلال در این سال‌ها مربیان دیگری هم داشته که روش‌های متفاوت با قلعه‌نویی را در نظر گرفته‌اند. فیروز کریمی که با امیدواری زیادی از سوی سکوها سرمربی این باشگاه شده بود، در همان روزهای اول اعلام کرد که اگر تیمش 20 جلسه تمرین داشته باشد، حتی منچستریونایتد هم قادر به شکست آبی‌ها نیست. علیرضا منصوریان نیز در زمان تصدی پست سرمربیگری در استقلال، چندین بار از ساختن یک تیم بین‌المللی برای این باشگاه خبر داد. نتیجه کار برای هر دو مربی اما فاجعه‌بار بود. آنها به اندازه‌ای انتظارها را از خودشان بالا برده بودند که تماشاگران استقلال دیگر شکست‌های این دو مربی را تحمل نمی‌کردند. آنها با طناب پوسیده خودشان به قعر چاه رفتند. حالا دیگر این فرهاد مجیدی است که باید سرنوشتش را انتخاب کند. او باید تصمیم بگیرد که می‌خواهد شبیه کدام‌یک از مربی‌ها باشد. آ‌نها که به خاطر وعده‌های بزرگ به راحتی قضاوت شدند و شکست خوردند و یا آنهایی که با هوشمندی، برای خودشان زمان خریدند و شاهکار کردند.

فرهاد و سعادتمند از نظر سابقه تاریخی در استقلال، کاملا با هم متفاوت هستند. مجیدی سال‌ها پیراهن باشگاه را بر تن کرده و در عصر خودش، محبوب‌ترین مهره تیم بوده است. مجیدی چهار بار دروازه رقیب سنتی را باز کرده و بارها در حساس‌ترین لحظات به کمک تیم آمده است. مجیدی استقلال را به سکوی اول لیگ برتر رسانده و در خط حمله این تیم آقایی کرده است اما هواداران باشگاه آبی پایتخت، نام سعادتمند را به تازگی شنیده‌اند. با این حجم از تفاوت، عجیب به نظر می‌رسد که عملکرد هر دو نفر آنها در زمینه وعده دادن به هوادارها با هم یکسان است. سعادتمند اگر از پفک حرف می‌زند و گاهی وعده‌های ماورایی در مورد مسائل مالی به طرفداران استقلال می‌دهد، برای این کار دلیل خاص خودش را دارد. او بدون چنین وعده‌هایی، نمی‌تواند صندلی‌اش را حفظ کند و اعتماد هواداران استقلال را به دست بیاورد. چراکه طرفداران استقلال به او از دریچه همین قول‌ها نگاه می‌کنند. فرهاد مجیدی اما هرگز نباید چنین کاری انجام بدهد. او برای جلب اعتماد طرفداران تیمش، هرگز نیازی به این قول‌های بزرگ ندارد. استقلالی‌ها آماده هستند تا در یک دوره چند ساله، به مجیدی تکیه کنند و او را به عنوان نفر اول نیمکت بپذیرند اما افسوس که آقای سرمربی با این قول‌ها، کار را برای خودش دشوار و دشوارتر می‌کند.